Ο λόγος του ήταν στην κατεύθυνση της χρήσης περιπλεγμένων μικρών σανίδων για τη συναρμολόγηση αψίδων υποστήριξης. Και για να φέρει τέλος στην εμμονή της χρήσης κορμών μεγάλου βάρους, σπάνιων και δεσμευμένων τότε, από τη ναυπηγική και για το χτίσιμο πολεμικών μηχανών. Οι στέγες γίνονται έτσι πιο ελαφρείς και οι τοίχοι των κτισμάτων λεπτότεροι. Πολλά μικρά ανοίγματα διαχέουν το φως του ήλιου, οι σοφίτες γίνονται άνετα κατοικήσιμες και οι χώροι πιο ευχάριστοι. Όλα απλούστερα και εξυπηρετικά για τους ανθρώπους.
Το νέο σύστημα απορρίφθηκε από τους τεχνίτες ξυλουργούς της εποχής που πίστεψαν ότι απαξιώνεται η τέχνη τους. Μόνο κάποιες σκόρπιες κατά καιρούς εφαρμογές και η δικαίωση έφθασε στα τέλη του 18ου αιώνα. Δείγμα επιτυχίας της μεθόδου, η ξύλινη δομή της στέγης στο Αββαείο του Saint Germain des Prés.
Κι εμείς που πιστεύουμε στο εύκολο, στο απλό, στο ευχάριστο και στο αποτελεσματικό, δικαιώνουμε με τη σειρά μας τον πρωτοπόρο Philibert που απλοποίησε τη ζωή, δύο αιώνες πριν καν τον αντιληφθούν οι συγκαιρινοί του. Λέτε σε διακόσια χρόνια, όλοι να μοιράζονται την απόλαυση και την αποδοτικότητα της οικιακής ερασιτεχνικής ξυλοτεχνίας που ευαγγελιζόμαστε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου