Κλάδεμα τώρα.

Ιουλίδα, πρωί Σαββάτου. Ήλιος, κρύο, ησυχία, πολύ λίγη κίνηση και πολλά σπίτια κλειστά. Σ' ένα ισόγειο, προστατευμένο για 100 μέρες από φως, μεταβολές και μάτια ανοίγεται ένα μικρό ανοξείδωτο βαρελάκι. Γεμάτο από το κατόρθωμα της Φύσης, που άφησε το χυμό από τα σταφύλια της αυλής να ωριμάσει και να γίνει.

Το κατόρθωμα αυτό είναι ένα παιδί που διάλεξε το δικό του δρόμο κι όχι ό,τι άλλο εμείς θελήσαμε, ελπίσαμε, προσπαθήσαμε και ευχηθήκαμε. Παρά τις επιθυμίες μας ως προς το αποτέλεσμα, επιλέξαμε εξαρχής να σεβαστούμε αυτό που η Φύση αποφάσισε. Παρατηρούσαμε απλώς και συνοδεύαμε. Με την ελπίδα.

Λοιπόν, η οινοποιΐα μας φέτος δεν παράγει κρασί. Φέτος, όμως, ιδρύθηκε, οργανώθηκε, εξοπλίστηκε, εργάστηκε και περπάτησε όλα τα βήματα από το πρώτο μέχρι το τελευταίο. Έτσι, τώρα ξανακοιτάμε το κλήμα μας με την εμπειρία που μας πρόσφερε και ξαναπέρνουμε το δρόμο από την αρχή. Να περάσουν οι γιορτές και θα έχουμε ένα καλό κλάδεμα, πλούσια λίπανση και καλή συνέχεια...