Χρόνια Πολλά!

 

Και καλά, σε όλους μας! Χαρούμενες να είναι πάντα οι γιορτινές μέρες. Και του χρόνου με καλό. 

Καλή χρονιά!

 Όλα τα καλά να φέρει η νέα χρονιά, κι ας μας φυλάει όλους ο γούρικος, χαμογελαστός, φωτεινός φρουρός μας.

Χρόνια μας Πολλά.

Καλά Χριστούγεννα σε όλους μας! Με κάθε γλυκό, σε κάθε μας σπίτι...

Σπίτι, σπιτάκι.

Χρόνια πολλά, με ένα σοκολατένιο μικρό σπίτι στο λειβάδι, γλυκό σαν τις μέρες που θα 'ρθουν. Και του χρόνου.

Καλά Χριστούγεννα!

Ο αχυρώνας μας είναι έτοιμος. Σοκολατένιος και μπισκοτής, όπως πάντα. Φέτος, αντί για τζάκι, ένα εξωτερικός μικρός ξυλόφουρνος. Έτσι, για τα ψητά των ημερών...
Και του χρόνου! 

Home sweet.

Home. Οι γιορτές κρατούν πολλές πολλές μέρες, όταν θέλουμε και μπορούμε. Για τις φετεινές, λοιπόν, γιορτές ένα σοκολατένιο cabin in the woods, με καμινάδα που ποιος δεν τη βλέπει!

Και του χρόνου, η χρονιά άρχισε, η χρονιά συνεχίζεται...

Υπό πίεση.

Γιατί κάποιες φορές έτσι λειτουργούν κι έτσι αποδίδουν τα πράγματα των ανθρώπων. Που στοχεύουν σε ένα αποτέλεσμα, που κοιτούν στο μέλλον έναν επιθυμητό στόχο. Πάντως, μέσα στην πίεση των πραγμάτων, είναι φορές που βγαίνει ένας χυμός γλυκός, εύγευστος και θρεπτικός. Που ίσως χρειάζεται πολύ χρόνο - μήνες για παράδειγμα -  για να πάρει την τελική του μορφή, την αληθινή του ουσία. Υπομονή, λοιπόν και πίεση μόνο όταν χρειάζεται.

Let's play!

Δηλαδή, παίζουμε! που θα πει ότι το γήπεδο είναι έτοιμο κι οι αγώνες ξεκινούν. Ένα γήπεδο χαλί, κατάλληλο και για βραδινές αναμετρήσεις, με τους τέσσερις προβολείς του. Με τα αυτοσχέδια σημαιάκια στα κόρνερ, τα τέρματα σταθερά στερεωμένα και με τις ομάδες πανέτοιμες για το εναρκτήριο λάκτισμα. Πάμε, λοιπόν... 

Περιπέτειες.

Ο Mike Dailey, πρωταγωνιστής ασπρόμαυρων κόμικς της μακρινής δεκαετίας του '70 δέχθηκε την ίδια ευχάριστη έκπληξη και την έζησε με τον αντίστοιχο ενθουσιασμό. Το micro ποδοσφαιρικό γήπεδο με όλα τα χαρακτηριστικά του εξαρτήματα φέρνει και σήμερα μια υπόσχεση για συναρπαστικές περιπέτειες και απολαυστικό παιχνίδι. Κοντά είμαστε κι εμείς...

Πρώτη προπόνηση.

Το υπόβαθρο είναι ήδη έτοιμο, αποτέλεσμα φιλότιμης ομαδικής εργασίας. Οι πρώτες προπονήσεις ξεκίνησαν και σύντομα οι εργασίες στρώσης του χλοοτάπητα θα ολοκληρωθούν, για να μπουν μπροστά και οι τελικές, ουσιώδεις βέβαια, λεπτομέρειες.

Η έδρα μας.

Ετοιμάζεται κάτω απ' τον ήλιο του καλοκαιριού η έδρα της ομάδας μας, η έδρα των ποδοσφαιρικών μας αναμετρήσεων.  Στήθηκε, επιμηκύνθηκε πίσω από τα τέρματα, περιφράχθηκε και ξεκίνησε να βάφεται. Σύντομα, τέσσερις προβολείς θα φωτίζουν την τσόχα του αγωνιστικού χώρου. Και ο πρώτος αγώνας θα γίνει με τελετή έναρξης, προς τιμήν του νέου γηπέδου, του νέου πεδίου των ονείρων μας.   

Άραγε, γίνεται;

Θα δουλέψει; θα παίξει; μουσική θα ακούσουμε; 

Eρωτήματα για το  φορητό στερεοφωνικό ηλεκτρόφωνο PHILIPS 22GF732. Μοντέλο του 1969-1970 βρέθηκε να ξαναμπαίνει στο ρεύμα στα χέρια μας. Προς το παρόν, ένα ένα τα ηλεκτρονικά και ηλεκτρομηχανικά μέρη βρίσκουν τη μνήμη τους. Ένα ένα αρχίζουν να επαναλειτουργούν, αυτό ελπίζουμε και για το σύνολο. 

Το ξύλινο πλαίσιο της κατασκευής είναι το τελευταίο στη σειρά που θα περιποιηθούμε. Για να δούμε. 

Καλά Χριστούγεννα.

Με πολλές γλυκές σοκολατένιες σπιτικές ευχές! Και του χρόνου και πάλι να είμαστε όλοι καλά.

Home sweet home.

Με ευχές για μια νέα καλή χρονιά, το ξύλινο καλυβάκι σοκολάτας υποδέχεται γλυκά το 2014. Χρόνια μας πολλά.

Επί του πιεστηρίου.

Η εικόνα-στιγμιότυπο της πρώτης ολοκληρωμένης λειτουργίας της δικής μας σταφυλόπρεσσας. Το ξύλινο κιβώτιο οξιάς συνεργάστηκε άψογα με τον υδραυλικό γρύλο, ο χυμός των σταφυλιών βγήκε στο δίσκο περισυλλογής και ο κόπος μας μειώθηκε φέτος στο 1/3. Τα χρώματα και το άρωμα που έδινε ο μούστος στο ξύλο ήταν μια επιπλέον ευχαρίστηση για τον πατητή.

Τώρα, μετά την πιεστική φάση του τρύγου, μπαίνουμε στην ήρεμη περίοδο της οινοποίησης. Και καλά κρασιά...

Οξιά, αντοχή και άρωμα.

Δυο κομμάτια κολλητής οξιάς χρησιμοποίησα για να φτιάξω το συμπιεστήριο  των σταφυλιών μου. Ένας (περίπου) κύβος, το καπάκι του να εισχωρεί εφαπτομενικά στις εσωτερικές πλευρές του και είκοσι τρύπες 8 χιλιοστών περιμετρικά στη βάση. Πρόκειται να συνδυαστεί με το περσινό πιεστήριο των σταφυλιών, για γρήγορο παραγωγικό αποτέλεσμα. Καλό το περσινό ταψί, αλλά πάνω στη δουλειά, αποδείχθηκε ευτσαλάκωτο.

Η κατασκευή αυτή έχει ξεκινήσει από καιρό και μόλις απόψε ολοκληρώθηκε. Γι' αυτό και η πρώτη δοκιμαστική φωτογράφηση έγινε σε ημισκοτεινές συνθήκες, χωρίς φωτιστικές ευκολίες.

Λίγο γυαλοχαρτάρισμα απομένει για αύριο με το φως του απογεύματος και έτοιμοι θα' μαστε κιόλας για νέες πολυσταφυλοπιέσεις.

Αντοχή στην άσκηση της πίεσης και προσφορά των αρωμάτων της οξιάς είναι τα δύο χαρακτηριστικά του ξύλου που επιλέξαμε. Τα αρώματα της οξιάς τα νοιώσαμε ήδη στα πολλά τρυπήματα και τριψίματα του ξύλου. Και την αντοχή της επίσης στη σκληρή αλλά μάταιη αντίσταση στα περιστροφικά μας βιδώματα.    

Ανοίξαμε και σας περιμένουμε.

Ωραία! Όλα εντάξει. 
Η φωλιά μας, με τον κωδικό mICROhOME1 αναρτήθηκε. Πλήρης εξοπλισμού, αλφαδιασμένη και σταθερή, με νοστιμιές για τους πρώτους (;) ενοίκους και προσανατολισμό ΒΑΑ στην πιο ασφαλή και ήσυχη γωνιά του μπαλκονιού μας. Αποτελεί το πρώτο χειροπιαστό από τα ξυλοτεχνήματα που έβαλα μια μέρα σκοπό, όταν σημείωνα, στο: Μινιατούρες σε φυσικό μέγεθος.:

"΄Ετσι, σκέφτομαι να ξεκινήσω κι εγώ την ταπεινή ξυλοτεχνική μου προσπάθεια, κατασκευάζοντας ξύλινους χώρους αληθινής ζωής σε μικροσκοπικές διαστάσεις. Κούκλες, πουλάκια, ζωάκια του κήπου, ελάτε να κατοικήσετε, για το χατήρι ενός χαδιού από το αβρό χέρι μιας πριγκίπισσας."

Κι αν θυμάμαι αυτό που σκέφτηκα στην αρχή και το μετράω τώρα που έφτασα στην άλλη άκρη είναι γιατί έχω μάθει πια πως είναι πολύ σπουδαίο στη ζωή να μπορείς να φτάνεις στο τέρμα των προσπαθειών. Όποιο κι αν είναι αυτό. Όποτε κι αν έρθει. Αρκεί να μη μένει η προσπάθεια στη μέση. Σωστά, πριγκίπισσα;

Άνοιξε σουσάμι!

Ετοιμαζόμαστε σύντομα για τα θυρανοίξια της κατοικίας των φτερωτών συγκατοίκων μας. Η ξύλινη φωλιά είναι έτοιμη. Μόνο η ανάρτηση στον τοίχο μένει. Κι αν δε μας έπιανε απόψε το βράδυ, θα είχε γίνει κι αυτό, αφού το σημάδι στον τοίχο για το δράπανο έχει κιόλας μπει με μαύρο μολύβι.

Λίγα ξερά χόρτα από αγρούς της Αττικής σχηματίζουν ένα φιλόξενο δάπεδο στο μάτι τουλάχιστον για την πρώτη εντύπωση. Μετά, ας τα ξαναδιακοσμήσουν όλα οι φιλοξενούμενοι, όπως τους βολεύουν. Η στέγη βιδώθηκε στέρεα και μπορεί πάντα να ξανανοίγει για έλεγχο και αποκατάσταση απροόπτων.

Και βέβαια, ως ένα άλλο αθώο δόλωμα, σπάρθηκαν στη φωλιά σπόροι από σουσάμι και κουκουνάρι για να συνεννοηθούμε εξαρχής με τους νέους (;) γείτονες. Τέτοια και άλλα μεζεδάκια θα σερβίρονται τακτικά με γνώμονα την ανταλλαγή φιλίας και βέβαια τη σωστή διατροφή:

Πρωτεΐνες, λίπος, υδατάνθρακες, φυτικές ίνες, ασβέστιο, φώσφορος, σίδηρος,μαγνήσιο, ψευδάργυρος, σελήνιο, βιταμίνες Β και E, αμινοξέα, συγκαταλέγονται στα ωφέλιμα θρεπτικά συστατικά του σησαμιού και μάλλον καλό θα κάνουμε. Στα πουλάκια μας.

Σε μια δυο μέρες λοιπόν, το σουσάμι θα ανοίξει τις πόρτες του και θα καλέσει τους τολμηρούς. Μένει να περιμένουμε τη συνέχεια...

Flew over.

(imdb:) "Rumors float around the ward of McMurphy's fate. Some believe he'd escaped, others seem to know he was lobotomized. Late one night, McMurphy is quietly returned to his bed by orderlies. The Chief sneaks over to Mac's bed and finds him unresponsive; he also sees two scars on Mac's forehead, indicating that he'd been lobotomized. Unwilling to leave McMurphy behind, the Chief suffocates his vegetable-like friend with a pillow. He lifts the heavy marble hydrotherapy fountain that Mac was unable to before and, hurling it through a barred window, escapes to Canada."

(petbirds:) "Ο κούκος είναι παρασιτικό πουλί. Κατά την διάρκεια της αναπαραγωγικής περιόδου γεννάει περίπου 25 αυγά. Όμως, το αξιοπερίεργο είναι ότι ενώ δεν φτιάχνει δική του φωλιά καταφέρνει και πολλαπλασιάζεται με επιτυχία! Μυστήριο της φύσης αποτελεί το γεγονός ότι καταφέρνει και γεννά μιμητικά αυγά, δηλαδή αυγά που μοιάζουν με τα αυγά των άλλων πουλιών και τοποθετεί ένα αυγό κάθε φορά σε μια διαφορετική φωλιά και εκείνα με την σειρά τους όχι μόνο κλωσούν το αυγό του κούκου, αλλά το υιοθετούν και το φροντίζουν σαν δικό τους ακόμα και όταν ο νεοσσός τούς ξεπεράσει κατά πολύ στο μέγεθος."

Πλησιάζει η στιγμή που θα αναρτήσουμε σταθερά στον εξωτερικό μας τοίχο την ξύλινη φωλιά που κατασκευάσαμε μόλις πέρυσι. Στόχος μας, η πρώτη οικογένεια φτερωτών εποικιστών που θα προσγειωθεί στην είσοδο της, για να την κατοικήσει. Κι αν παρεισφρύσει κάποιος επιπλέον λαθρόβιος, δεν θα τον παραμερίσουμε, ούτε θα του αλλάξουμε μυαλά. Ας τον αφήσουμε να φάει κι αυτός από τα τρίμματά μας κι από τις φλούδες των καρπών μας. Όταν έρθει η ώρα του, τότε κι αυτός με τη σειρά του θα πετάξει για το δικό του δρόμο. Η πόρτα θα είναι πάντα ανοιχτή, δεν θα υπάρχει πόρτα.

Και του χρόνου.

Καλά Χριστούγεννα! 

Και του χρόνου, στις φωλιές μας, με υγεία.