Έρχεται.

 

Η Άνοιξη έρχεται, είναι κιόλας εδώ αν κοιτάξεις πίσω από τα δέντρα, τα φύλλα, τα λουλούδια, το γρασίδι. Έρχεται πίσω από τον ήλιο, τα βουνά και τις πεδιάδες. Γιατί μπροστά, μπροστά μας, είναι όλα αυτά. Αυτά που δεν μπορείς να μην δεις, ακόμα κι αν κάνεις ότι δεν κοίταξες.

Οι Δούκες.

 του Χάζαρντ. Ή ίσως οι γροθιές. Του κινδύνου. Ή ίσως μια αναπαράσταση, μια ρεαλιστική απεικόνιση, ένας αντικατοπτρισμός στο δρόμο μας. Αν μπορείς να μπεις από το παράθυρο, όλα αλλάζουν, όλα ξαναγίνονται ίδια. 01,  02, 03, φύγαμε...

Το μεταφερόμενο.

 

Το μεταφερόμενο θέαμα, παιχνιδιού και διασκέδασης, τροχήλατο και προσωρινά σταθμευμένο σε βιοτεχνικό δρόμο της πρωτεύουσας, κρατά τις δυο πλευρές του πεζοδρομίου, σαν υπόμνηση περιστρεφόμενων στιγμών χαράς, σαν υπόσχεση περιστρεφόμενων συγκινήσεων, γύρω από έναν στιβαρό άξονα που συγκρατεί και απελευθερώνει αμαξάκια, διαστημόπλοια, άλογα και ιπτάμενους δίσκους. Γυρίστε μαζί τους, γυρίστε κοντά τους, γυρίστε κι εσείς.

Εις υγείαν.

Εις υγείαν της παρέας κι όξω βάσανα! Το σπιτικό κρασί μας είναι εδώ και είναι υπέροχο! Ευχαριστούμε, πίνουμε και κερνάμε με ευγνωμοσύνη και χαρά. Εις υγείαν!