Καλή χρονιά!!!

Με κάθε καλό! Με μια καλή γουλιά από τα μεθυστικά αρώματα της ζωής!

Αρώματα φίνα, που μας περιμένουν υπομονετικά συμπυκνωμένα στα μαγικά μπουκάλια, με τις δοκιμασμένες για αιώνες συνταγές της διεθνούς ποτοπαραγωγής.

Χρόνια μας πολλά!

Άρωμα φρούτου.

Το λικέρ φράουλας είναι έτοιμο. Με πλούσιο άρωμα και γεύση φρούτου, γλυκό όσο χρειάζεται. Οι φράουλες αφαιρέθηκαν, κρατήσαμε το καθαρό ποτό. Συμπληρώσαμε λίγο αλκοόλ, καθώς τα φρούτα είχαν απορροφήσει  αρκετό μέρος. Η ετικέτα περιγράφει το είδος και την αίσθηση της απόλαυσης.

Λικέρ φράουλα.

Εύκολο στην παρασκευή και γρήγορο στην ωρίμανση. Η μικροποτοποιΐα μας γνωρίζει νέες δόξες, γράφει καινούριες σελίδες εποποιΐας. Ελπίζουμε, μόνο, να πίνεται ευχάριστα, όσο ευχάριστη υπήρξε η έως τώρα διαδικασία προετοιμασίας του. Πάντως, έχουμε τα μέσα να το φέρουμε, συμπυκνώνοντας ή αραιώνοντας το τελικό, σε ζάχαρα και αλκοόλ. Για να δούμε αυτή τη φορά...

Sloe gin.

Κατεβάζουμε σήμερα ταχύτητα, αλλάζουμε διαδρομή και παρατηρούμε, από το ανοικτό παράθυρο του βρετανικού sedan μας, τους θάμνους που καρπίζουν στους φράχτες των κατοικιών του Ηνωμ. Βασιλείου. Υποθετικά, επίσης, η εποχή είναι φθινόπωρο, με μέτριες θερμοκρασίες και υψηλή υγρασία, συνθήκες ιδανικές για τα ώριμα αγριοκορόμηλα αυτών των θάμνων. Τα sloes μοιάζουν με σκληρά, μικροσκοπικά, ζωηρόχρωμα μπλε δαμάσκηνα. Αποφεύγουν τον αδαή με την πικρή ωμή τους γεύση και τα εμπόδια των αγκαθωτών κλαδιών γύρω τους.

Όμως τα αγριοκορόμηλα χαρίζουν μια εξαιρετική, ζεστή, φρουτώδη γεύση και βαθύ έντονο χρώμα στο τζιν ή τη βότκα.

Εκδοχή συνταγής: 2-1-3 (κιλά καρπού - κιλά ζάχαρης - μπουκάλια τζιν ή βότκας). Ένα αγκάθι από το θάμνο χρησιμεύει αρχικά για να τρυπήσετε επί αρκετές ώρες κάθε καρπό σε πολλά σημεία. Κατόπιν αυτοί μπαίνουν σε γυάλινο βάζο, μετά η ζάχαρη και το αλκοόλ. Ασφαλίζετε το βάζο και αναταράζετε. Αφήνετε στα σκοτεινά για 6 μήνες, μεταγγίζετε το ποτό φιλτράροντας στα αρχικά του (αποστειρωμένα) μπουκάλια και σε άλλους 6-12 μήνες αποσφραγίζετε και ...στα ποτήρια.

Χρόνος, λοιπόν, απαιτείται και ένα ταξιδάκι αναψυχής μέχρι την Αγγλετέρα... κι αν δεν μπορέσουμε να πάμε εμείς στα sloes μέχρι το φθινόπωρο, μπορεί slowly slowly να κατηφορίσουν αυτά για το χατήρι μας. Αρκεί να το ζητήσουμε, σε μια από τις τρεις ευχές μας, από το παντοδύναμο gin που ζει φυλακισμένο στο μπουκάλι. 

Oude oude.

Τέτοια εποχή στο Amsterdam, πέφτει μια πυκνή ψιλή βροχή που γεμίζει διαρκώς τον ουρανό και αφήνει παραδόξως το οδόστρωμα και τα παπούτσια των πεζών στεγνά. Οι ομπρέλες πάνω από τα κεφάλια των ανθρώπων είναι ιδιαίτερα φαρδιές, ενώ αντίθετα έξω από τα κτίρια, τις βιτρίνες και τις εισόδους τους δεν προεξέχει συνήθως κανένα στέγαστρο προστασίας. Το κρύο στους δρόμους είναι απόλυτα δυσανάλογο με την υπερβολική θέρμανση των καταστημάτων, των καφέ και των εστιατορίων. Οι μετακινήσεις σε αυτές τις συνθήκες γίνονται κυρίως με τα πόδια, με το ποδήλατο (ομπρέλα στο ένα χέρι) και πολύ λιγότερο με τα τραμ ή τα αυτοκίνητα.

Μπαίνοντας όμως στο καταφύγιο ενός κλειστού χώρου, ο άνθρωπος της πόλης των υδάτινων καναλιών μπορεί ακόμη και σήμερα να βρει θαλπωρή σε ένα ποτηράκι από την παλιά καλή συνταγή. Oude Genever. Παλιά και καλή, όπως εξηγεί το "τελευταίο" αυθεντικό αποστακτήριο "De Ooievaar" του Amsterdam (ιδρυθέν το 1782), αφού τηρεί τα προ του 1900 ειωθότα, με ζύμωση σιταριού και τέσσερις διαδοχικές αποστάξεις. Στην τέταρτη συμμετέχουν τα αρωματικά βότανα και το jeneverbes που χαρίζει στο ποτό το χαρακτήρα του και το όνομά του. Μένει, μετά, το ξύλινο βαρέλι και οι 17 συνολικά παραλλαγές της συνταγής στα σωστά χρόνια είναι έτοιμες.

Κι αν ζεσταθείτε πολύ με τους 42 (+/-) βαθμούς του, μπορείτε πάντα, στο Amsterdam των αντιθέσεων, να ζητήσετε για διάλειμμα την παγωμένη μπύρα του καταστήματος. Κάθε φορά θα είναι άλλη και η έκπληξη θα συναγωνίζεται την απόλαυση. 

Τώρα που πάλι...

...ήρθαν τα κρύα κι έδιωξαν τα ζεστά... τώρα κι εμείς μπαίνουμε στο δεύτερο ετήσιο κύκλο σπιτικής ποτοποιΐας.

Ρακόμελο, λοιπόν, και ξεκινάμε από τα υλικά, που αναγράφονται στη φετινή ετικέτα, με σειρά φθίνουσας περιεκτικότητας. Η συνταγή γενικά είναι απλή και βασίζεται κυρίως στην καλή ποιότητα των βασικών υλικών, ρακή και μέλι.

Για το μέλι, μας προμηθεύει επί χρόνια το Κυκλαδονήσι μας, για τη ρακή όμως αναμένουμε φέτος special προμήθειες από: Το Σπίτι των Γεύσεων. Κι όσο για μπουκαλάκια και φελλούς   κεφαλοφόρους, μας βλέπω σύντομα να τριγυρίζουμε στην Οδό της Θεάς Αθηνάς.

Καλή μας δύναμη, λοιπόν. Καλές αναμείξεις και πολλές πολλές δοκιμές... όπως πέρσι με την τότε ετικέτα μας.

Under the Cajun Moon.

Χαμηλά, στις Νότιες Πολιτείες, στην άλλη πλευρά του πλανήτη πέρα από τον Ατλαντικό, ζει η Louisiana, με το όνομα του 14ου Λουδοβίκου των Γάλλων ιδρυτών της. Πρωτεύουσά της είναι το Baton Rouge, αλλά η καρδιά της χτυπά στη Νέα Ορλεάνη. Τόπος πολλών ανθρώπινων φυλών, παραδόσεων, μύθων και παθών. Τόπος με ψυχή και μυστικά της ζωής και του θανάτου, που μόνο η μουσική της περιοχής μπορεί να αποκαλύψει σε εμάς τους αδαείς, που δεν έχουμε περπατήσει στην Bourbon Street.

Καρναβάλι έχουν τώρα και σ' εκείνα τα μέρη, μια εκτονωτική περίοδο Απόκρεων, με αποκορύφωμα τη Λιπαρή Τρίτη, Mardi Gras, στις 8 Μαρτίου φέτος, παραμονή της έναρξης της Σαρακοστιανής νηστείας. Αυτές λοιπόν τις μέρες μουσική παντού, άνθρωποι μασκοφόροι, άνθρωποι αυθόρμητοι, χορός, κίνηση και καλή διάθεση τρέλας με ένα μεγάλο πρόσκαιρο Χ στις κοινωνικές συμβάσεις.

Δεν λείπει το καλό και πολύ αλκοόλ. Είναι κι αυτά τα φεγγάρια τις νύχτες στο Δέλτα του Μισσισιππή, που κάτι ζητούν για να σου πουν τα μυστικά τους. Επίσημο cocktail της πόλης το Sazerac, προϊόν τοπικής σκέψης και μίξης παραδοσιακών ποτών των πολυεθνοτήτων της περιοχής.

Αυτή είναι και μια πρόταση για τις φετινές Απόκριες στην πόλη μας. Λίγο καλό αλκοόλ και πολύ ανακάτεμα στο ποτήρι (και στους βραδινούς δρόμους) μέχρι να σμίξουν τα αρώματα και να έρθουν οι γεύσεις, που θα ξεκλειδώσουν τα δικά μας μυστικά. 

Ένα κέρμα για το Hound Dog.

Το 1015-Bubbler της Wurlitzer είναι το πιο κλασικό και δημοφιλές μοντέλο jukebox. Σχεδιασμένο στη δεκαετία του 1940, συσχετίστηκε με την pop κουλτούρα των 50's. Ο λόγος είναι η μοναδική του εμφάνιση, η μαζική του παραγωγή και η εκρηκτική, τότε, άνθηση του πολύχρωμου χαρακτήρα της νεανικότητας. Τότε, που τα μαγικά ηλεκτρικά φώτα των jukebox και τα πολύχρωμα υπερ-αρωματικά ποτά με τις απογειωτικές φυσαλίδες των ανθρακούχων αναψυκτικών, έπαιζαν στους ρυθμούς των νέων μουσικών ήχων.

Ίσως κι εγώ, σύμφωνα με την παλιά δοκιμασμένη συνταγή, για να βρω τους ζωντανούς ρυθμούς των νέων ήχων μου, χρειάζομαι όχι μόνο να γεμίσω το ράφι μου με τα πολύχρωμα αρωματικά ποτά των εμπνεύσεών μου αλλά και να συγκεντρώσω ένα μπουκέτο φρέσκων μουσικών επιλογών που θα δώσουν τον τόνο της απόλαυσης.

Σύντομα λοιπόν εδώ ένας μαγικός USB κερματοδέκτης, με καμβά πλήκτρων σε στήλες ABCD και γραμμές 12345... κι ένα κρυστάλλινο ποτήρι με πάγο στο δεξί χέρι του μικροποτοποιού.

Digestive, please.

Chartreuse, Γαλλία. Μάλλον το διασημότερο μοναστηριακό λικέρ, το οποίο χρονολογείται ήδη από το 1605. Κυκλοφορεί σε δύο εκδόσεις, την πράσινη με αλκοολικό βαθμό 55% και την κίτρινη πιο ελαφριάς γεύσης και αλκοολικού τίτλου. Η συνταγή περιλαμβάνει 135 βότανα, ρίζες και μπαχαρικά εκχυλισμένα σε μπράντυ. Χαρακτηριστικά: Διάφανο κιτρινοπράσινο χρώμα (ή πράσινο για την πράσινη εκδοχή της) φυσικά αποκτημένο από τα βότανα που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή του. Στη μύτη ανάμεικτα αρώματα λουίζας, φασκόμηλου, δυόσμου, με υποβόσκουσα μια φαρμακευτική χροιά. Γλυκόπικρες νότες από γλυκόριζα, σαφράν και κάρδαμο στο στόμα, δυνατές για την πράσινη Chartreuse και πιο ήπιες για την κίτρινη.

Chartreuse Martini, η πρόταση της ημέρας, σε εικόνα και συνταγή:
2 ounces vodka,
½ ounce Chartreuse,
mint leaf garnish.
Καλή χώνεψη, γενναίοι μαχητές των εορταστικών οικογενειακών συνεστιάσεων!

Χωρίς κάρδαμο.

Διαβάζω: Ο Σανσκριτικός όρος Αγιουρβέδα είναι συνδυασμός των Ayur (ζωή) και veda (γνώση). Σημαίνει «γνώση της ζωής» ή «εύ ζείν». Είναι η παραδοσιακή ιατρική της Ινδίας και ασκείται για 5.000 περίπου χρόνια.

Σκοπός της Αγιουρβέδα είναι να θεραπεύσει και να ισορροπήσει το σώμα, το μυαλό και την ψυχή με τη διατροφή, με προκαθορισμένο τρόπο ζωής και ορισμένες θεραπείες. Ακολουθεί τρεις βιολογικούς κανόνες-ρυθμούς, τρεις ντόσας:
Βάτα: αέρας-διάστημα, ελέγχει την κίνηση. Πίτα: φωτιά-νερό, ελέγχει το μεταβολισμό. Κάφα: γη-νερό, ελέγχει τη σωματική δομή.

Οι τρεις ντόσας υπάρχουν σε όλους μας και αλληλεπιδρούν διαφορετικά. Συνήθως ένας από τους τρεις υπερισχύει αλλά συχνά βρίσκουμε ίσο συνδυασμό των δύο ή ακόμα και των τριών. Η κεντρική ιδέα της αγιουρβεδικής ιατρικής είναι ότι υγεία υπάρχει όταν υπάρχει ισορροπία μεταξύ των τριών ντόσας στον οργανισμό μας.

Ξέρετε, λένε ότι το κάρδαμο λειτουργεί σαν ιδανικός εξισορροπιστής των τριών ντόσας για τον άνθρωπο που το προσθέτει στην τροφή ή στο ποτό του. Κι αν κάτι, κάπου, κάπως έλειψε από το χθεσινό μπουκάλι του Glögg μας, ήταν αυτός ο μικρός παράγοντας αρμονίας, το κάρδαμο. Ευτυχώς, όλες οι άλλες συνθήκες της βραδιάς ήταν ιδανικά αρμονικές και το κάρδαμο παίρνει σειρά για το επόμενο μπουκάλι μας.

Χρόνια Πολλά.

Με αγάπη από το semipublicface.

Glögg night.

- 1 bottle of red table wine

- 50 ml - 100 ml (1/4 - 1/2 cup) vodka (optional)

- 5-20 cloves

- 1 rounded tsp. cardamom seeds

- 2 to 4 cinnamon sticks

- 1 or 2 pieces of ginger

- Zest of half a lemon

- 125 to 250 ml (1/2 to 1 cup) sugar

- 1 rounded tsp. vanilla sugar

Method:

1. Crush the cinnamon and cardamom. Peel the lemon. Put all the spices and peel into a glass jar with the vodka.
2. Cover. Leave overnight. Strain the vodka, discard the spices.
3. Mix the spiced vodka with the wine and sugar.
4. Heat all the ingredients in a large saucepan until steaming hot. Do not boil! Stir and taste.
5. If not sweet enough, add more sugar. If too sweet, add more wine.

Ίσως και brandy αντί για vodka και λίγες σταφίδες, λίγη αμυγδαλόψυχα...
Χρόνια πολλά και καλή επιτυχία!

Vermouth prego.

Στις στοές της Piazza della Fiera, στο Τορίνο του 1786, μέσα στο ποτοπωλείο του Signor Marendazzo, εργαζόταν ο 22χρονος Antonio Benedetto Carpano. O νεαρός Antonio έγινε, λοιπόν τότε, ο εφευρέτης ποτοποιός ενός εμπνευσμένου παρασκευάσματος.

Βασίστηκε σε μια αρωματική συνταγή των μοναχών της περιοχής του και πειραματίστηκε με ποιοτικό Μοσχάτο κρασί, μπαχαρικά και βότανα, για να δημιουργήσει το ποτό με το όνομα Vermouth.

Προσέξτε, τώρα, πώς κινήθηκε στη σκέψη του ο δαιμόνιος Ιταλός ποτοποιός. Τριάντα διαφορετικά αρωματικά βούτηξε στο κρασί του, για να παραλάβει το έγχυμα, πρόσθεσε αλκοόλ για να το τονώσει και να το σταθεροποιήσει και ζάχαρη για να του γίνει γλυκόπιοτο.

Φλούδες από πορτοκάλια και άλλα εσπεριδοειδή, τσάι και κανέλα, ρίγανη, δυόσμος και ροδοπέταλα, σανταλόξυλο και δίκταμο, κορίανδρος, χαμομήλι, μοσχολίβανο, μαντζουράνα, φασκόμηλο, βανίλια και αλόη, βιολέτα, κεδρόμηλα, μοσχοκάρυδο, κινίνα και φύλλα της αψιθιάς με το Γερμανικό όνομα Wermut...

Ο νεαρός Antonio μπαίνει δικαιωματικά στην πινακοθήκη των ηρώων της ποτοποιΐας του semipublicface.

Ένα ποτό για αρχή.

Ναι. Η ποτοποιΐα μας είναι εδώ. Υπάρχει και σερβίρει ήδη τα πρώτα ποτά της. Περάσαμε, μπορεί, από Λαιστρυγόνες και από Κύκλωπες, αλλά δεν πτοούμαστε με τίποτε. Τα πρώτα ρακόμελα ωριμάζουν στα γυάλινα μπουκάλια τους και συμπίπτουν με το πρώτο αισθητό κρύο του χειμώνα. Εις υγείαν, λοιπόν και πάμε γι' άλλα.

Κι αυτός ο φελλός, σε άλλη μια χρήση πέραν του πωματισμού. Σε φύλλο, λεπτό, γερό και εύκαμπτο για να προστατεύσει την ευαίσθητη συσκευασία μας, από τη θραύση και το φως του ήλιου. 

Απόψε, όμως, όχι άλλα λόγια. Δυο γουλιές από το ρακόμελο των χεριών μας, δυο ανάσες από τα μυρωδικά του και ησυχία. Αύριο, είναι μια όμορφη μέρα. Ένα Bazaar ξεκινάει στη γειτονιά και η ερασιτεχνική πτυχή μας θα ξεδιπλωθεί με τρόπους πολλούς.

Άντε και μια παραπάνω γουλιά από το ζεστό ποτήρι απόψε, έτσι για να πάει καλά κι αυτός ο χρόνος που αρχίζει από αύριο και από κάθε μέρα σαν κι αυτές.

Σσσστ...ακούστε κάπου.

Πριν χρόνια δεκαεπτά, ανεβαίνοντας τις σκάλες της Παναγίας Χοζοβιώτισσας, 300 μέτρα υψόμετρο στις απόκρημνες νότιες ακτές της Αμοργού, μοιραστήκαμε το δέος του τόπου και του μοναστηριού και σταθήκαμε, τέλος, στο καθιστικό για ένα φιλόξενο κέρασμα. Ένα ποτηράκι λικέρ, Κίτρο Νάξου. Αποκάλυψη! Πίναμε συζητώντας για τη σμίλη του αρχιμάστορα που κάθε πρωί βρισκόταν καρφωμένη στο ψηλό αυτό μέρος, ώσπου θεωρήθηκε σημάδι θεόσταλτο και όλοι δέχτηκαν και έχτισαν εκεί.

Τέτοιο ηδύποτο αναρωτήθηκα να φτιάξω, τώρα που έβαλα μπρος το ποτοποιητικό μου. Όμως, μετρώντας το εκτόπισμά μου, βλέπω πως ακόμη είμαι του πολύ ρηχού νερού. Δεν συζητάμε τώρα για αποστάξεις, διπλοαποστάξεις και φυσικά εκχυλίσματα. Άλλο τα μείγματα, που καταπιάνομαι. Να λέμε αυτά που λέγονται.

Μόνο, αν ένα σημάδι φανερωθεί και σε μένα... ένα σημάδι που να μου λέει: εμένα φτιάξε, μπορείς εσύ, ξέρεις να με κάνεις... τότε, θα φορτωθώ τα εργαλεία μου και θα ανεβώ την ανηφόρα του κτίστη. Ως τότε αυτιά και μάτια ανοιχτά, σιωπή και υπομονή... κι όλα θα' ρθούν.

Η συνταγή της σκυτάλης.

Η Σπαρτιατική Σκυτάλη, μια ξύλινη ράβδος συγκεκριμένης διαμέτρου, περιτυλιγμένη ελικοειδώς από μία λωρίδα περγαμηνής. Το μήνυμα γραφόταν σε στήλες, ένα γράμμα σε κάθε έλικα και γινόταν ακατάληπτο, όταν η περγαμηνή ξετυλιγόταν για να διακινηθεί με ασφάλεια. Το "κλειδί" για τον αρχαίο αποδέκτη του μηνύματος ήταν μία ράβδος ίσης διαμέτρου για την ανατύλιξη της περγαμηνής.

Τη σκυτάλη του αποκωδικοποιητή των κρυπτογραφημένων παραδοσιακών ποτοποιητικών συνταγών προσπαθώ να παραλάβω με τη σειρά μου.

Ρακή και μέλι για να αναμείξω, βρέθηκα μπροστά σε αναρίθμητες τοπικές και οικογενειακές παραλλαγές. Φαίνεται ότι στα μέρη της ρακής και του μελιού, οι άνθρωποι αξιοποιούσαν τα βότανα και τα μυρωδικά της αυλής τους, τα ευρισκούμενα μπαχαρικά και τις αρωματικές φλούδες από τα φρούτα της κάθε εποχής. Κι ο καθένας συνδύαζε τα υλικά με την εμπειρική τεχνική του, για να παραδώσει το αποτέλεσμα της προσωπικής του τελειότητας, στους επόμενους συνεχιστές της παράδοσης.

Στα χέρια μου για τώρα ο ξετυλιγμένος έλικας.

Ένα Glögg για τον Άγιο.

Σκαρφάλωνε αργά, μέσα στη στενή καμινάδα, ακούγοντας να πλησιάζει από ψηλά η μονότονη ψαλμωδία των ταράνδων:

…Vee Vish You a Merry Vishmas and a Happy New Zear!...

Δίπλα στο τεχνητό δέντρο, λίγα λεπτά πριν, είχε χρόνο μόνο για να ανοίξει το σάκκο και να ψάξει τα πακέτα με φαρδιές κινήσεις του γαντιού του. Και ίσα ίσα για να δοκιμάσει λίγο από το φρέσκο γλυκό της βραδιάς και να πιει μια γουλιά από το ζεστό γυάλινο φλυτζάνι.

 - Μπα, φέτος έφτιαξαν Glögg; Μπράβο! Του χρόνου ν’ αφήσω και κάτι από Ανδρικά Αξεσουάρ - Είδη Καπνιστού για τον άνθρωπο που με σκέφτηκε…

Οι τάρανδοι επιτάχυναν με ορμή. Αλλά ένα κόκκινο κι ένα ροζ κουτί έμειναν εκεί, δίπλα από την ξύλινη φάτνη, να περιμένουν με ησυχία το εορταστικό ξημέρωμα.

Σε πρώτη προβολή.

Τα γυάλινα μπουκαλάκια με τους κεφαλοφόρους φελλούς είναι εδώ. Η  ποτοποιΐα μας εξοπλίστηκε από αξιόλογο γωνιακό Εμπορικό Οίκο της οδού Αθηνάς με τα απαραίτητα είδη για την εμφιάλωση της πρώτης εργαστηριακής παρτίδας αρωματικού ρακόμελου.

Ο ποιοτικός έλεγχος των ειδών έγινε κατά τη διαλογή τους, με κριτήριο την ομοιομορφία, την ευστάθεια και την ακρίβεια στις διαμέτρους λαιμού και φελλών. Το αισθητικό κριτήριο αυταποδείκτως προηγήθηκε.

Ήδη προχωρούμε, λοιπόν, στην παρουσίαση τους μπροστά στην οθόνη της αμήχανης τηλεοπτικής μας συσκευής, που με την απουσία των χρωμάτων της χρησιμεύει για να αναδείξει το, πλήρες νοήματος, κενό των μπουκαλιών μας.

Όλοι λοιπόν απόψε στους τηλεοπτικούς σας δέκτες. Κλείστε τους και απολαύστε, μπροστά τους τοποθετημένο, το αγαπημένο σας συμβολικό αντικείμενο.

Φλούδες (κι) ελπίδες.

Διαβάζω: "Το πορτοκάλι έχει γλυκιά ή γλυκόξινη γεύση και είναι λιγότερο ή περισσότερο αρωματικό ανάλογα με την ποικιλία και την ποιότητα. Κάποια ελαφριά πικρή γεύση που παρατηρείται μερικές φορές οφείλεται σε ποσότητα αιθέριου ελαίου που έχει εισχωρήσει στη σάρκα.

Το πορτοκάλι είναι πλούσιο σε βιταμίνη C. Περιέχει επίσης σάκχαρα, κάλιο, ασβέστιο, φώσφορο, και βιταμίνη Α. Το αιθέριο έλαιο της φλούδας, των ανθών και των φύλλων χρησιμοποιείται στην αρωματοποία αλλά και στη ζαχαροπλαστική."

Θα μπορούσα άνετα να συμπληρώσω το λήμμα προσθέτοντας, κατόπιν των χθεσινών, ότι εκχύλισμα μεγάλης ποσότητας αιθέριου ελαίου (από δυσανάλογα πολλές, δηλαδή, φλούδες) σε αλκοολούχο ποτό, προκαλεί πονοκέφαλο στον τελικό πότη.

Πονοκέφαλος μικρότερος και για τον παρασκευαστή, παραμένει ο γρίφος της ιδανικής αναλογίας των κρίσιμων συστατικών στο ρακομελάκι του. Κοντά είμαστε...

Δοκιμή συνταγής.

Έφθασε η ώρα να μυρίσει το σπίτι από τον κόπο μας. Μια πρώτη δόση ρακόμελο σπιτικό να γίνει απόψε και να μείνει (όσο μείνει) στο ράφι με τα ποτά μας. Όσο για την τυποποίηση, η πρώτη ιδέα για την ετικέτα είναι έτοιμη, μένει να βρούμε γυάλινα μπουκαλάκια με κεφαλοφόρο φελλό.

Ας πετύχουμε τη συνταγή, να δοκιμαστούν και άλλα μυρωδικά, να μπούνε τα τελικά συστατικά στην ετικέτα και ως τότε, θα έχουμε βρει και τα υπόλοιπα. Τώρα, λοιπόν, φύγαμε για δοκιμές....χικ!...