Χρόνια πολλά!

Καλά Χριστούγεννα και χρόνια πολλά σε όλους. Σύντομα, το 737 της φωτογραφίας θα πετάει από τα χέρια μας σε νέους πλαστικούς κόσμους, εκεί που οι ουρανοί είναι πάντα δικοί μας.

Και του χρόνου, με κάθε καλό .

Συν μία.

...εβδομάδα. Τόσο είναι που καθυστερήσαμε φέτος να αντιληφθούμε την έναρξη της οινικής χρονιάς. Που μετριέται, με αρχή το άνοιγμα της πρώτης φιάλης του Beaujolais Nouveau.

Το νέο κρασί είναι κάθε χρόνο ανοικτό για όλους, την τρίτη Πέμπτη του μηνός Νοεμβρίου.

Εμείς, φέτος θα το ανοίξουμε την τέταρτη και τελευταία του Νοεμβρίου, Πέμπτη...

και καλή χρονιά σε όλους!

Υπό πίεση.

Γιατί κάποιες φορές έτσι λειτουργούν κι έτσι αποδίδουν τα πράγματα των ανθρώπων. Που στοχεύουν σε ένα αποτέλεσμα, που κοιτούν στο μέλλον έναν επιθυμητό στόχο. Πάντως, μέσα στην πίεση των πραγμάτων, είναι φορές που βγαίνει ένας χυμός γλυκός, εύγευστος και θρεπτικός. Που ίσως χρειάζεται πολύ χρόνο - μήνες για παράδειγμα -  για να πάρει την τελική του μορφή, την αληθινή του ουσία. Υπομονή, λοιπόν και πίεση μόνο όταν χρειάζεται.

Φέτος, και.

Δεν ήταν λίγα, αναλόγως των συνθηκών και τηρουμένων των αναλογιών. Κι αυτά συνέβησαν τέλος Αυγούστου - αρχές Σεπτέμβρη, στον τρύγο. Τώρα, ο μούστος έχει βράσει και τα σάκχαρα γίναν οινόπνευμα. Το νεαρό κρασί περιμένει τον Δεκέμβρη στα σκοτεινά, για να βγει στο φως και να μας πει τα νέα του. Είμαστε όλο αυτιά.

Let's play!

Δηλαδή, παίζουμε! που θα πει ότι το γήπεδο είναι έτοιμο κι οι αγώνες ξεκινούν. Ένα γήπεδο χαλί, κατάλληλο και για βραδινές αναμετρήσεις, με τους τέσσερις προβολείς του. Με τα αυτοσχέδια σημαιάκια στα κόρνερ, τα τέρματα σταθερά στερεωμένα και με τις ομάδες πανέτοιμες για το εναρκτήριο λάκτισμα. Πάμε, λοιπόν... 

Περιπέτειες.

Ο Mike Dailey, πρωταγωνιστής ασπρόμαυρων κόμικς της μακρινής δεκαετίας του '70 δέχθηκε την ίδια ευχάριστη έκπληξη και την έζησε με τον αντίστοιχο ενθουσιασμό. Το micro ποδοσφαιρικό γήπεδο με όλα τα χαρακτηριστικά του εξαρτήματα φέρνει και σήμερα μια υπόσχεση για συναρπαστικές περιπέτειες και απολαυστικό παιχνίδι. Κοντά είμαστε κι εμείς...

Πρώτη προπόνηση.

Το υπόβαθρο είναι ήδη έτοιμο, αποτέλεσμα φιλότιμης ομαδικής εργασίας. Οι πρώτες προπονήσεις ξεκίνησαν και σύντομα οι εργασίες στρώσης του χλοοτάπητα θα ολοκληρωθούν, για να μπουν μπροστά και οι τελικές, ουσιώδεις βέβαια, λεπτομέρειες.

Η έδρα μας.

Ετοιμάζεται κάτω απ' τον ήλιο του καλοκαιριού η έδρα της ομάδας μας, η έδρα των ποδοσφαιρικών μας αναμετρήσεων.  Στήθηκε, επιμηκύνθηκε πίσω από τα τέρματα, περιφράχθηκε και ξεκίνησε να βάφεται. Σύντομα, τέσσερις προβολείς θα φωτίζουν την τσόχα του αγωνιστικού χώρου. Και ο πρώτος αγώνας θα γίνει με τελετή έναρξης, προς τιμήν του νέου γηπέδου, του νέου πεδίου των ονείρων μας.   

To όνειρο.

Κάπου υπάρχει μια συνοικία, μια μικρή εγκατάσταση, όπου όλα παίρνουν τη μορφή που θα τους δώσεις, το περιεχόμενο που θ' αποφασίσεις, τη διάρκεια που θα επιλέξεις. Όλα αλλιώς, όπως στο όνειρο.

O ονειροπόλος.

Κάπου κάποτε στην άγρια δύση, μια άμαξα διέσχιζε τα ατελείωτα βοσκοτόπια. Μια άμαξα με οδηγό έναν πιονέρο, αποφασισμένο να αντιμετωπίσει το άγνωστο κατάματα. Κατάματα αντιμετωπίζει κι ο σημερινός οδηγός το άγνωστο που ξεπροβάλλει εμπρός, στα ατέλειωτα δρομολόγια των μοναχικών αυτοκινητοδρόμων.

O απαρατήρητος.

Ένα με το τοπίο, πράσινο στο πράσινο, χάνεται στα μάτια μας η βαρύτητα της εικόνας. Ζωοτροφές ή κάποια υπενθύμιση προς όλους μας για την υπεροχή της φύσης πάνω στην τεχνολογία, πάνω στις ανθρώπινες φιλοδοξίες; 

Ο ανυψωτής.

Πήγε να μας ξεφύγει. Απομακρύνθηκε μέσα στο θολό πρωινό κόντρα φως, αλλά δεν τα κατάφερε τελείως. Ο όγκος, η χάρη της επινόησης, η επίδειξη ταλέντου επιβραβεύονται από το Φωτοδρόμιο για άλλη μια φορά. Χαίρε ανυψωτή, οι ουρανοί είναι δικοί μας.

Ο ενσωματωμένος.

Το όχημα μέσα στο όχημα, η διπλή δουλειά του βιοπαλαιστή. Όταν το επάνω γεμίσει (ή ενδεχομένως όταν αδειάσει) τότε φορτώνεται στο κάτω. Το δεύτερο αδειάζεται με τη σειρά του, μόλις ο κύκλος κλείσει και χρειαστεί να επαναληφθεί. Ό,τι φορτώνω, ξεφορτώνω, ό,τι ανεβάζω κατεβάζω, ό,τι γεμίζω αδειάζω. Απλό.   

Ο καθισμένος.

Από τα βάρη της ζωής, από τις μάταιες (;) επιλογές, από τους περιορισμούς της πόλης, ήρθε και κάθισε ο άνθρωπος, σταματημένος πρόσκαιρα στα μισά της αέναης κίνησης των αυτοκινητόδρομων μεταφοράς προσωπικού και εμπορευμάτων. Πρώτη και συνεχίζουμε.

Με λουλούδια.

Καλό Πάσχα - καλή ανάσταση. Και φέτος τηρήθηκε το έθιμο της κηροπλασίας και της εορταστικής διακόσμησης των λαμπάδων μας. Και του χρόνου με κάθε καλό.

PZL P-11c.

Από τη μακρινή Πολωνία, το μονοθέσιο μονοκινητήριο έτοιμο για απογείωση. Σύγχρονο της δεκαετίας του 1930, στιβαρό στην όψη και στην κατασκευή προσφέρει σε εμάς τους μικροαεροναυπηγούς την αισιόδοξη χαρά της δημιουργίας και της κατάκτησης των αιθέρων.

O τεντωμένος.

...ιμάντας. Που κρατά μόνος αυτός το βάρος και τον όγκο του κυλινδρικού φορτίου. Κι εμείς που οδεύουμε στο πλάι του αισθανόμαστε σαν έτοιμοι να σιδερωθούμε και να μείνουμε μονίμως επίπεδοι. Ίσως και άδικα.

Με το ταξί καλπάζοντας.

Ρομαντικό ταξί μέσα στη νύχτα
σαν άμαξα δαιμονισμένη.
Μαστίγωσε τους μαύρους σου αμαξά
ρίξε στην Πανεπιστημίου τ' άλογά σου
με μια ελαφρά μου κλίση χαιρετώντας
τις φευγαλέες δεντροστοιχίες των περιπτέρων
καθώς μεθάω μέσα στη νύστα τόσων φώτων
που με καλούν από τον Πύργο των πηδάκων.
Βίτσισε λέω και στρίψε την Ομόνοια
ο Κόμης μες στα τόσα μύχια δώματα
εδώ τα εξαίσια σώματα βασανίζει
μια βουή που κάθεται στα κόκκαλά μου ομίχλη
χύσου λοιπόν στην ασφαλή μας άσφαλτο
κει που κοπάζουν τα ουρλιαχτά
στην κατηφόρα.
Μάρνη κι εγώ βουλιάζω πιο βαθιά στο κάθισμά μου
με τον καπνό μου σαν Ζορό να με τυλίγει
να με προδίνει μόλις φτάνει μπρος στο τζάμι
κι ο αγέρας τον αρπάζει από την μπέρτα.
Θα μείνεις τέλος μόνο εσύ κι εγώ αμαξά
εγώ που έχω από πριν σοφά μετρήσει
τις πιθανές γωνίες των καθρεφτών σου
για να μη δεις ποτέ το πρόσωπό μου
και μες στην άπνοια της πλατείας που χλιμιντρίζει
να μη με δεις τώρα σαν κατεβαίνω
που θα φυσήξω λίγο την κορφάδα των μαλλιών σου
για να μου πουν
χωρίς να νοιώσεις
Καληνύχτα.

Γιάννης Βαρβέρης.

Οι Μοντέρνοι Καιροί επιβιβάζονται στο ρομαντικό ταξί, που σαν άμαξα δαιμονισμένη περνά μέσα από τους δρόμους μιας κάπως παλιότερης πόλης. Μες στην άπνοια της πλατείας που χλιμιντρίζει, ζητείται ακόμη και σήμερα η πνοή της βραδυνής ευχής. 

Ο πλήρης.

Ο πλήρης θρεπτικών συστατικών φόρτος του προνοητικού επαγγελματία. Ειδικά για vegan γεύματα με σκοπό την καλή ανατροφή των τρεφομένων. Ή αλλιώς, ένα ωραίο μεσημέρι του Μαρτίου, που προοιωνίζει την καλή όρεξη όσων πρόκειται σύντομα να βρουν μια μερίδα μπροστά τους. 

O τιτάνιος.

Εντυπωσιακά τα μεγέθη του όγκου και του βάρους που μεταφέρονται. Του φορέα με τα ατέλειωτα ζευγάρια τροχών και του μεταφερόμενου με τις ρόδες σε ύψος φορτηγού. Ποια μάχη - χωματουργική; - πηγαίνουν να αναλάβουν;

O πολλά βαρύς.

Ασήκωτο το βάρος, μεγάλη η τέχνη της ισορροπιστικής στοίβαξης.Η επιμέλεια που δείχνει ο φορτωτής είναι ένα μάθημα για τους θαυμαστές κάθε ηρωικής προσπάθειας. Η ασφάλεια ωστόσο έχει μείνει απ' έξω. Safety last.

F-86E SABRE.

Έτοιμο για πτήση. Με τα χρώματα ακροβατικής ομάδας επιδείξεων. Δικαιωματικά, το στιγμιότυπο από εξωτερικό χώρο, στην άκρη της ισορροπίας, πάνω από το κενό. Τα χρώματα υποδεικνύουν την ταχύτητα και το πάθος που δικαιολογεί η περίσταση. Φύγαμε...

Άραγε, γίνεται;

Θα δουλέψει; θα παίξει; μουσική θα ακούσουμε; 

Eρωτήματα για το  φορητό στερεοφωνικό ηλεκτρόφωνο PHILIPS 22GF732. Μοντέλο του 1969-1970 βρέθηκε να ξαναμπαίνει στο ρεύμα στα χέρια μας. Προς το παρόν, ένα ένα τα ηλεκτρονικά και ηλεκτρομηχανικά μέρη βρίσκουν τη μνήμη τους. Ένα ένα αρχίζουν να επαναλειτουργούν, αυτό ελπίζουμε και για το σύνολο. 

Το ξύλινο πλαίσιο της κατασκευής είναι το τελευταίο στη σειρά που θα περιποιηθούμε. Για να δούμε.