Κι όμως ήρθε!

 

Καλόπιοτο να είναι, όπως του αξίζει, όπως μας αξίζει! Δεν έχουμε κάνει και λίγα, μια ολόκληρη χρονιά πέρασε από την περυσινή τρίτη Πέμπτη του Νοεμβρίου. Οπότε, στην υγειά μας!

Εις υγείαν.

Εις υγείαν της παρέας κι όξω βάσανα! Το σπιτικό κρασί μας είναι εδώ και είναι υπέροχο! Ευχαριστούμε, πίνουμε και κερνάμε με ευγνωμοσύνη και χαρά. Εις υγείαν!

Έφθασε!

Με αρώματα φράουλας και κερασιού! Το Beaujolais Nouveau του 2020 είναι εδώ και το υποδεχόμαστε όπως του αξίζει: με χαρά. Και του χρόνου! 

Το κρασί μας.

Είναι και πάλι εδώ. Σταθερά την ίδια μέρα και ώρα, όπως κάθε χρόνο. Ένα γαλλικό ραντεβού, μια περιοδική στάση στον ετήσιο κύκλο.

Απόλαυση για την όραση (φιάλη, χρώμα κρασιού), την ακοή (άνοιγμα φελλού), την αφή (αίσθηση δροσερού ποτηριού) την οσμή και τη γεύση. Ας πιούμε απόψε με μια πρόποση στην έκτη αίσθηση, εκείνη που κλίνει το ζυγό του ναι ή του όχι.   

Καλή χρονιά!

Καλή, καλή χρονιά! Φέτος, το ήπιαμε στην ώρα του και στη μέρα του, αλλά το γιορτάζουμε σήμερα, λίγο πριν την αλλαγή του χρόνου, μαζί με όλες μας τις ευχές. Ευχές για λουλούδια, ήλιους, περιστέρια, κόκκινο κρασί και ποτήρια προπόσεων, όπως λάμπουν στη φετεινή ετικέτα του φρέσκου κρασιού. Και του χρόνου, με καλό.

Ναι, ναι, ...εδώ.

Είναι εδώ. Πώς να μην είναι, αφού περάσαμε ήδη από την τρίτη Πέμπτη του μηνός Νοεμβρίου. Όμορφο, με τον ήλιο, τον πετεινό, τα λουλούδια κι έναν Γάλλο πύργο, τον πύργο του Μηχανικού Άιφελ. Κι αν οι μέρες πετούν, κι αν πια μυρίζει Χριστούγεννα, εμείς είμαστε εδώ, εμείς πάντα θυμόμαστε.
Το Beaujolais Nouveau του 2017 έφτασε και φέτος.  Στην υγειά μας!

Εις υγείαν!

Τα δεύτερα δηλαδή, γιατί τα πρώτα μπήκαν σε κλασσικά γυάλινα μπουκάλια των 750 και τα ήπιαμε κιόλας. Τώρα, ετούτα, βολεύτηκαν σε πλαστικές ΡΕΤ φιάλες του λίτρου από αυτόματο μηχάνημα πώλησης χύμα γάλακτος. Δοχεία ελαφριά, διαφανή και πεντακάθαρα, όπως ελπίζουμε κι ευχόμαστε να είναι και τα κέφια μας τις μέρες γιορτής που έρχονται... 

Συν μία.

...εβδομάδα. Τόσο είναι που καθυστερήσαμε φέτος να αντιληφθούμε την έναρξη της οινικής χρονιάς. Που μετριέται, με αρχή το άνοιγμα της πρώτης φιάλης του Beaujolais Nouveau.

Το νέο κρασί είναι κάθε χρόνο ανοικτό για όλους, την τρίτη Πέμπτη του μηνός Νοεμβρίου.

Εμείς, φέτος θα το ανοίξουμε την τέταρτη και τελευταία του Νοεμβρίου, Πέμπτη...

και καλή χρονιά σε όλους!

Υπό πίεση.

Γιατί κάποιες φορές έτσι λειτουργούν κι έτσι αποδίδουν τα πράγματα των ανθρώπων. Που στοχεύουν σε ένα αποτέλεσμα, που κοιτούν στο μέλλον έναν επιθυμητό στόχο. Πάντως, μέσα στην πίεση των πραγμάτων, είναι φορές που βγαίνει ένας χυμός γλυκός, εύγευστος και θρεπτικός. Που ίσως χρειάζεται πολύ χρόνο - μήνες για παράδειγμα -  για να πάρει την τελική του μορφή, την αληθινή του ουσία. Υπομονή, λοιπόν και πίεση μόνο όταν χρειάζεται.

Φέτος, και.

Δεν ήταν λίγα, αναλόγως των συνθηκών και τηρουμένων των αναλογιών. Κι αυτά συνέβησαν τέλος Αυγούστου - αρχές Σεπτέμβρη, στον τρύγο. Τώρα, ο μούστος έχει βράσει και τα σάκχαρα γίναν οινόπνευμα. Το νεαρό κρασί περιμένει τον Δεκέμβρη στα σκοτεινά, για να βγει στο φως και να μας πει τα νέα του. Είμαστε όλο αυτιά.

Χρόνια Πολλά.

Και φέτος το κρασί μας είναι στο τραπέζι, λίγο μα καλό, συνεπώς αρκετό. Και του χρόνου σε όλους μας, με υγεία και καλά κρασιά...

Όπως κάθε χρόνο.

Έτσι και φέτος. Την τρίτη κατά σειρά ημέρα Πέμπτη του μήνα Νοέμβρη, εμφανίζεται στα ράφια και στα ποτήρια της παγκόσμιας (πια) κατανάλωσης το φρέσκο καινούριο Beaujolais Nouveau.                                                                   

Ένα σημάδι διαχρονικότητας, ένα σημείο αναφοράς για τη χρονιά που έρχεται, για τη χρονιά που έφυγε, για όλες τις χρονιές. Ελπίζουμε, η εφετεινή χρονιά να είναι εύγευστη, με γερό σώμα, γνήσια γεύση και με ένα μπουκέτο αρώματα φρεσκάδας για το καθημερινό τραπέζι. Και του χρόνου! 

Il est arrivé!

Κάθισμα και μουσική.

Γιατί ένα κάθισμα χρειάζεται όταν έχεις μπροστά σου μία κοπιαστική μέρα τρύγου. Και η μουσική είναι απαραίτητη για να δίνει τον τόνο και να προσθέτει τη μελωδία στις κινήσεις των χεριών. Ο τρύγος και φέτος ολοκληρώθηκε, ο μούστος είναι στο βαρέλι του. Και του χρόνου.

Δίχτυ προστασίας.

O Aύγουστος φεύγει, ο τρύγος έρχεται. Τα σταφύλια κοκκίνισαν, ωρίμασαν κι έγιναν στόχος των σακχαροφάγων εντόμων. Για να μπορούμε να επιλέξουμε με ηρεμία την ημέρα που θα τρυγήσουμε, επιμεληθήκαμε την ατομική προστασία κάθε τσαμπιού, καταστρέφοντας μία παλιά κουνουπιέρα. Αν το κλήμα μας ήταν ένας πραγματικός αμπελώνας, μάλλον θα αφήναμε τον ύπνο ενός ολόκληρου χωριού να ταράζεται από τα τσιμπήματα των κουνουπιών.

Και φέτος.

Και φέτος. Λίγο αργότερα από το συνηθισμένο, ίσως επειδή τα σταφύλια το είχαν προδιαγράψει, εμφιαλώσαμε και ανοίξαμε το φετεινό κρασί. Στην υγειά μας και του χρόνου.

Bienvenu!

Καλώς όρισε. Και του χρόνου, πάλι. Ας είμαστε καλά.

Εμφιαλώνουμε.

Εμφιαλώνουμε και φέτος στην ώρα μας, με προοπτική το άνοιγμα του κρασιού μας αύριο, στις γιορτές και στο μέλλον.

Comme d'habitude.

Τρίτη Πέμπτη του Νοέμβρη και η παλιά ετήσια συνήθεια των Λυονέζων τηρείται απόψε στα bistrots και στα τραπέζια της μεγάλης διεθνούς παρέας των φίλων του κόκκινου κρασιού.

Le Beaujolais Nouveau est arrivé!

Το σύνθημα που αποδίδεται στο γεωπόνο μηχανικό και συγγραφέα Louis Orizet, από το 1951, εξακολουθεί να προσφέρει τον ίδιο τόνο αισιοδοξίας, φρέσκο όπως και το ίδιο το νέο κρασί που υποδεχόμαστε και φέτος.

Το χρώμα του Beaujolais είναι έντονο κόκκινο ρουμπινί, με ζωηρές ιώδεις ανταύγειες. Προσφέρει ευδιάκριτα αρώματα από κόκκινα φρούτα, γλυκό κεράσι και μια λεπτή δόση γαρύφαλλου, όπως και γεύσεις βατόμουρου, κερασιού και μαύρης σταφίδας.

Κυρίως, όμως, είναι η ηρεμία που προσφέρει στον άνθρωπο που θα το απολαύσει απόψε στο ποτήρι του. Η ηρεμία του ετήσιου κύκλου του χρόνου, της ζωής, της συνέχειας, της ελπίδας. À vôtre santé.

Φθινοπωρινό débourbage.

Όπως κάθε φθινόπωρο, σαράντα περίπου μέρες 

από τη βράση του μούστου, έρχεται η ώρα της απολάσπωσης. Απαιτείται ένα εφεδρικό δοχείο για τη συγκέντρωση του καθαρού φρέσκου κρασιού και ένα σωληνάκι για την αργή μετάγγιση από το πάνω μέρος του βαρελιού και προς τα κάτω.

Πλησιάζοντας η μετάγγιση στον πυθμένα εμφανίζεται η στρώση της λάσπης, στο ύψος της οποίας διακόπτεται η διαδικασία και η λάσπη απορρίπτεται στον κήπο ως λίπασμα. Γι' αυτό και όλα γίνονται αργά και με στενό σωληνάκι. Για να μην διαταραχτεί η λάσπη και περάσει στο καθαρό κρασί.

Οι Γάλλοι μεταχειρίζονται τον όρο débourbage, για να περιγράψουν τα παραπάνω όπου bourbes είναι τα ιζήματα και jus clair είναι το καθαρό κρασάκι που παραμένει σε εμάς. Για να δούμε, λοιπόν, πόσο clair θα είναι και φέτος ο χυμός μας. 

Της κατσαρόλας.

Σαν τα παλιά εστιατόρια των KTEΛ, με τη βιτρίνα πάνω από τα ταψιά με τα μαγειρευτά φαγητά, τα λαδερά, τα φούρνου, τα κατσαρόλας. Φαγητά, που σερβίρονταν σε λευκά πιάτα και μεταφέρονταν στο μπράτσο του σερβιτόρου, μέχρι το τραπεζάκι των πελατών.

Έτσι, δουλέψαμε κι εμείς με τα σταφύλια της φετεινής χρονιάς. Όλα τα σκεύη, ανοξείδωτα, αλουμινίου, ξύλινα, πλαστικά, με τα καπάκια τους, τα σουρωτήρια τους, τα χωνιά, τα πανιά, τα απορροφητικά χαρτιά, τις σκούπες, τις σακούλες, τις γάζες και τα τούλια ήταν εκεί μπροστά. Στη βιτρίνα της δουλειάς, στη μόστρα του πατητηριού μας. Όλα, με τα χέρια πηγαινοέρχονταν διαδοχικά ή ταυτόχρονα, για να σερβίρουν με τη σειρά τις απαιτήσεις της μουστιάς.

Κι ο μεζές ήταν ένας και μοναδικός. Οι ρόγες από το φρεσκοκομμένο σταφύλι κι ο σακχαρώδης χυμός τους. 13 οινοπνευματικοί βαθμοί προβλέπονται για το φετεινό κρασί, 13 οι ευχές να πάνε και φέτος όλα καλά.