Sloe gin.

Κατεβάζουμε σήμερα ταχύτητα, αλλάζουμε διαδρομή και παρατηρούμε, από το ανοικτό παράθυρο του βρετανικού sedan μας, τους θάμνους που καρπίζουν στους φράχτες των κατοικιών του Ηνωμ. Βασιλείου. Υποθετικά, επίσης, η εποχή είναι φθινόπωρο, με μέτριες θερμοκρασίες και υψηλή υγρασία, συνθήκες ιδανικές για τα ώριμα αγριοκορόμηλα αυτών των θάμνων. Τα sloes μοιάζουν με σκληρά, μικροσκοπικά, ζωηρόχρωμα μπλε δαμάσκηνα. Αποφεύγουν τον αδαή με την πικρή ωμή τους γεύση και τα εμπόδια των αγκαθωτών κλαδιών γύρω τους.

Όμως τα αγριοκορόμηλα χαρίζουν μια εξαιρετική, ζεστή, φρουτώδη γεύση και βαθύ έντονο χρώμα στο τζιν ή τη βότκα.

Εκδοχή συνταγής: 2-1-3 (κιλά καρπού - κιλά ζάχαρης - μπουκάλια τζιν ή βότκας). Ένα αγκάθι από το θάμνο χρησιμεύει αρχικά για να τρυπήσετε επί αρκετές ώρες κάθε καρπό σε πολλά σημεία. Κατόπιν αυτοί μπαίνουν σε γυάλινο βάζο, μετά η ζάχαρη και το αλκοόλ. Ασφαλίζετε το βάζο και αναταράζετε. Αφήνετε στα σκοτεινά για 6 μήνες, μεταγγίζετε το ποτό φιλτράροντας στα αρχικά του (αποστειρωμένα) μπουκάλια και σε άλλους 6-12 μήνες αποσφραγίζετε και ...στα ποτήρια.

Χρόνος, λοιπόν, απαιτείται και ένα ταξιδάκι αναψυχής μέχρι την Αγγλετέρα... κι αν δεν μπορέσουμε να πάμε εμείς στα sloes μέχρι το φθινόπωρο, μπορεί slowly slowly να κατηφορίσουν αυτά για το χατήρι μας. Αρκεί να το ζητήσουμε, σε μια από τις τρεις ευχές μας, από το παντοδύναμο gin που ζει φυλακισμένο στο μπουκάλι.