Ο Μερμόζ.

"Μερικοί συνάδελφοι, κι ανάμεσα σ'αυτούς κι ο Μερμόζ, ίδρυσαν τη γαλλική γραμμή από την Καζαμπλάνκα στο Ντακάρ, μέσα από την ανυπόταχτη Σαχάρα. Οι κινητήρες εκείνης της εποχής δεν ήταν μεγάλης αντοχής, κι έτσι από μια βλάβη ο Μερμόζ αιχμαλωτίστηκε απ'τους Μαυριτανούς. Δίστασαν να τον σφάξουν, τον κράτησαν δεκαπέντε μέρες αιχμάλωτο, κι ύστερα τον ξαναπούλησαν....

Όταν άνοιξε η γραμμή της Αμερικής, ο Μερμόζ, πάντα πρωτοπόρος επιφορτίστηκε να μελετήσει το τμήμα της γραμμής απ'το Μπουένος Άιρες στο Σαντιάγο... Του εμπιστεύτηκαν ένα αεροπλάνο που έφτανε ως τα πέντε χιλιάδες διακόσια μέτρα. Οι κορφές της Κορδιλιέρας φτάνουν στα εφτά χιλιάδες μέτρα. Κι ο Μερμόζ απογειώθηκε για να ψάξει να βρει περάσματα...Ο Μερμόζ "δοκίμαζε" για τους άλλους.

Όταν οι Άνδεις εξερευνήθηκαν καλά κι η τεχνική των πτήσεων τελειοποιήθηκε, ο Μερμόζ... άρχισε να εξερευνά τη νύχτα. Ο φωτισμός στις σκάλες μας δεν είχε ακόμα μπει, και στ' αεροδρόμια, τις κατασκότεινες νύχτες, αράδιαζαν μπροστά στον Μερμόζ τρεις φωτιές από αναμμένη βενζίνη. Τα κατάφερε κι άνοιξε το δρόμο.

Όταν δαμάστηκε η νύχτα, ο Μερμόζ δοκίμασε τον ωκεανό. Και το ταχυδρομείο, απ'το 1931, μεταφέρθηκε, για πρώτη φορά σε τέσσερις μέρες, απ'την Τουλούζη στο Μπουένος Άιρες...Έτσι ο Μερμόζ είχε υποτάξει την άμμο, το βουνό και τη θάλασσα..."
Αντουάν ντε Σεντ-Εξιπερί, "Γη των ανθρώπων", 1939.

Ο Μερμόζ δοξάζεται ως ο αιώνιος πρωτοπόρος, ο παντοτεινός ιχνηλάτης.
Οι Μοντέρνοι Καιροί προτείνουν: αγνοήστε τα δεδομένα της εποχής σας και "δοκιμάστε" τις καινούριες διαδρομές για τους άλλους. Γίνεται.