Έρχεται κι η Καθαρά.

Δεν είναι πολύ μακριά πια, η τελευταία αποκριάτικη Κυριακή κι η Καθαρά Δευτέρα. Φαίνεται πως η προσμονή της έχει εμπνεύσει ευάριθμους ημερήσιους αρθρογράφους, που παρουσιάζουν τώρα τελευταία πλούσια ευρήματα μελετών γύρω από τον πιο -για εμάς- προσφιλή σαρακοστιανό μεζέ, τον αχινό. Το αχινό με τα αγκάθια του, ψαρεμένο ιδεατά και φαγωμένο επί τόπου στις καθαρές, από το πέρασμα του Χειμώνα, ακτές των Κυκλάδων.

Ερευνητές από Γερμανία, Κίνα, Βρεταννία και Γαλλία χρησιμοποίησαν νέες πανίσχυρες τεχνικές απεικόνισης για να μελετήσουν εξονυχιστικά τη δομή των αγκαθιών του αχινού. Ελπίδα ότι οι αποκαλύψεις θα συμβάλουν στην παραγωγή πιο ανθεκτικών δομικών υλικών που θα μιμούνται τη φύση, θα είναι πιο λεπτά, θα σπάζουν πιο δύσκολα και θα είναι πιο φιλικά στο περιβάλλον. Μέθοδος εφαρμογής, η αναδιάταξη των νανοσωματιδίων του σκυροδέματος με πρότυπο τη αγκαθοδομή του αχινού.

Επίσης, Σουηδοί, Γερμανοί και Νορβηγοί επιστήμονες δημοσίευσαν έρευνα, σύμφωνα με την οποία, ο αχινός παρουσιάζει ιδιότητες όρασης κατανεμημένες σε όλο του το περίβλημα, ακόμη και στις βελόνες των αγκαθιών του. Οι υποδοχείς φωτός δεν είναι εντοπισμένοι σε όργανα όρασης, αλλά όλο το κέλυφος συνιστά ένα σφαιρικό λειτουργικό οφθαλμό.

Ο θωρηκτός μεζές των ελπίδων μας, μας κοιτά να πλησιάζουμε από παντού, μας αντικρούει με τα υπεραγκάθια του, αλλά μας προσφέρει επίσης την υπομονή των αργών αντιδράσεών του, επιβραβεύοντας με τους θησαυρούς του την προτίμησή μας.