Γιατί το σπίτι έβγαινε κατευθείαν, φύτρωνε, θα έλεγες, μέσα από τη γη, που ήταν ώχρα ή κόκκινη, οπότε έπρεπε να'ναι και το σπίτι με το ίδιο χρώμα. Το' χω ξαναδιηγηθεί: μια γριά έβαφε το σπίτι της πάνω στις παρυφές της Χώρας της Κέας, και ήταν τριανταφυλλί, λίγο κεραμιδί χρώμα και της λέω πώς το έκανες; Βούταγε τη βούρτσα πρώτα στον ασβέστη και μετά στο χώμα κάτω. Εγώ δεν έβλεπα χρώμα. Ήταν μικρό το σπιτάκι, μια τρώγλη. Κι έβγαινε το τριανταφυλλί από το χώμα και από τον ασβέστη. Φοβερό πράγμα. Έβγαινε ενστικτωδώς, όπως θα έκανε ένα μαμούνι τη φωλιά του. Πολλές φορές αναρωτιέμαι γιατί αυτοί οι άνθρωποι που δεν έχουν ούτε γνώσεις ούτε μόρφωση, κάνουν αυτά τα καταπληκτικά πράγματα. Και η απάντηση είναι γιατί ζουν παράλληλα με τη φύση..." Αλέκος Φασιανός, "Ο μύθος της αιωνιότητας", 2007.
Οι Μοντέρνοι Καιροί ακούν και προτείνουν: χρωματίζετε ενστικτωδώς τη φωλιά σας, ζήστε παράλληλα με τη φύση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου