Από το "Γεωπονικόν", Αγαπίου Μοναχού του Κρητός, εν Βενετία, 1850:
"Ερμηνείαι διάφοροι διά να μη ξυδιάσει ο οίνος.
Αμύγδαλα γλυκά βάνε μέσα εις το κρασί να το φυλάγουν άβλαβον, και σταφίδας, έβγαλε πρώτον τα κόκκαλά τους ,έπειτα βάλε τες μέσα, και το φυλάγουσιν, ή βρέξε εις τον μούστον άμμουδα, ήγουν εις το ήψημα, και βάλε την εις το κρασί, ή αλεύρι άσπρου ροβίου βάλε, και του κάμνει πολλήν ωφέλειαν, ή σπόρον του σελίνου με πίτερα κριθαρίου, και δαφνόφυλλα, και άνθος του κλήματος αντάμα, αυτά όλα με κοπανισμένον μαραθόσπορον βάλε εις τον οίνον, και τον φυλάγουσιν άβλαβον, ή ελέβορον ρίξε μέσα, ήγουν σκάρφην, η οποία τον καθαρίζει και φυλάγει τον, και ος τις πίνει από το κρασί εκείνο καθαρίζεται, ήγουν σκορπά την χολήν ο ελέβορος. Κοπάνισον μαύρα ρεβύθια ψυμμένα εις τα ανθράκια, βάλε μέσα την σκόνιν τους ή τριμυντίνα, κάμνει το ίδιον, και η στύψη..."
Φαίνεται ότι τρόποι υπήρξαν και υπάρχουν πολλοί...τι να πω...που άλλοτε λέω απλά πράγματα είναι κι άλλοτε δεν βγάζω γρυ...μάλλον πάντως σε καλό δρόμο είμαστε και χωρίς όλα αυτά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου