Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2010

Αγάντα αμολάρουμε.

Διαβάζω: Στο στανομάντρι είναι σκορπισμένα αριστερά και δεξιά όλα τα σέγια που χρειάζεται ο τσοπάνος για τις ατομικές του ανάγκες και για τις διάφορες δουλειές της στάνης.

Κάποια από τα σέγια της στάνης είναι δερμάτινα:
Το σκαφίδι από σφαχτό ή από προβιά, που μέσα πλένει τα σκεύη του ο τσοπάνος.
Τ' ασκιά ή δερμάτια ή τομάρια ή τομαράκια ή τουλούμια φτιαγμένα από αρνοτόμαρα ή κατσικοτόμαρα. Μέσα βάζουν το τυρί που θα κρατήσουν για το κονάκι ή θα το πουλήσουν στο παζάρι. Αυτά συνήθως είναι το γκιζοτόμαρο η πρεντζοτόμαρο.
Το γαλατσάκι είναι το τομαράκι για το γάλα ή το ξυνόγαλο του τσοπάνου. Το τυρολόι είναι ένα μικρό τομαράκι για να φυλάει ο τσοπάνος το καλό το τυρί του. Η τραγατσίκα ή ταργατσίκα γινόταν από κατσικοτόμαρο, τη χρησιμοποιούσαν οι τσοπάνηδες για τρουβά, εκεί έβαζαν το ψωμί, το τυρί, τον καπνό, το μαχαίρι κ.λ.π. Υπήρχε και ένα άλλο μικρό ασκί που το χρησιμοποιούσαν οι τσοπάνηδες για να κουβαλάνε νερό και στο ένα πόδι του τομαριού ήταν στερεωμένο ένα μικρό ξύλινο σωληναράκι, η βίγλα, απ΄όπου έπιναν νερό.

Κι εγώ που πίστευα πως μόνο η ναυτική διάλεκτος ήταν ακατάληπτη στους αμύητους... τώρα σία κι αράξαμε, τυροκόμοι του γλυκού νερού...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου