" Έπαρε κομμάτι πανί σκαρλάτον, ήγουν κόκκινον, να ήναι ωσάν μια γλώσσα, άλειψέ το με λάδι της Βαλεριάνας και κρέμασε αυτό το πανί εις το ορμίδι σιμά εις το αγκίστρι και όσες φοραίς το κατεβάσεις δεν έρχεται άδειον.
Κοπάνισε καμπόσην Βαλεριάναν, ήγουν αγρίαν νάρδον, και βάλε την εις τα δίκτυα, ή εις το κοφίνι, ή εις άλλο εργαλείον οπού ψαρεύεις, ότι αυτό το χορτάρι έχει μίαν μυρωδίαν, και τρέχει το ψάρι όπου την γροικήσει ως μεθυσμένον.
Στούμπισον τιθόμαλον (titimalo) ή χελιδόνιον και ρίξε το εις τα νερά να συναχθή όλον το ψάρι πάραυτα και εάν αλείψης τους πόδας σου με τον ζουμόν αυτού του χόρτου τιθομάλου, σε τριγυρίζουν τα οψάρια να τα πιάνης σχεδόν με τας χείρας σου, ή με την πόχην.
Έπαρε χόρτον όπου λέγουσι λεβάντα, κοπάνισε το με ταις πέτραις και ρίξε το εις την θάλασσαν να συναχθούν άπαντα."
Από το ΓΕΩΠΟΝΙΚΟΝ του μοναχού Αγαπίου του Κρητός, η βοτανολογία στην υπηρεσία του ερασιτέχνη ψαρά. Ή πώς να μοσχοβολά μαριναρισμένος ο ψαρότοπός σας και τα ψάρια να πηδούν στην αγκαλιά σας... μαγνητισμένα, όπως στο παλιό καλό παιχνιδάκι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου