Ο πρωτοπόρος Νικολό Αμάτι κατασκεύαζε τα καλύτερα τότε βιολιά του κόσμου, καλά ζυγισμένα και με γλυκό ήχο, υστερούσαν όμως σε ηχητική σταθερότητα στις μεγάλες αίθουσες συναυλιών. Ο Αντόνιο Στραντιβάρι ήταν εκείνος που κατάφερε να συνδυάσει τον ωραίο ήχο του Αμάτι με τις αυξημένες απαιτήσεις των μεγάλων αιθουσών σε ένταση και καθαρότητα. Πέτυχε τη μέγιστη τονική ποιότητα ήχου, ασύγκριτα σταθερή για όλο το φάσμα των συχνοτήτων, όλη την έκταση του οργάνου.
Έχει γραφτεί πως η επιτυχία οφείλεται στο μυστικό της σύνθεσης του βερνικιού, που ο Στραντιβάρι παρασκεύαζε για να επιχρίσει τα βιολιά του. Αραβικό κόμμι, μέλι και ασπράδι αυγού συγκαταλέγονται μεταξύ των πιθανότερων συστατικών του θαυματουργού βερνικιού για την προστασία και την ελαστικότητα του οργάνου. Άλλοι αναζήτησαν το μυστικό στις μαθηματικές αναλογίες των κατασκευών του κι άλλοι στις καμπυλότητες και το ακριβές σχήμα ή στον αέρα που εμπεριέχεται στο βιολί. Είπαν ότι τα ξύλα από έλατο, σφένδαμνο και ιτιά βρέχονταν σε νερό ποταμών ή ότι προέρχονταν από άγνωστα σήμερα δέντρα.
Το μυστικό του απαράμιλλου κατασκευαστή παραμένει ακόμη καλά κρυμμένο στα περίπου 700 βιολιά του Αντόνιο Στραντιβάρι που επιβιώνουν σήμερα. Και ο μόνος που αποκαλύπτει σήμερα το μυστικό είναι ο όμορφος, σταθερός και πλήρης ήχος τους στα χέρια ενός δεξιοτέχνη μουσικού.
Μακριά από εμάς είναι η τέχνη του ξύλου, η κορυφή και η μυστικοπάθειά της. Μόνο ο ήχος του ξύλου των μελλοντικών μας κατασκευών φτάνει κιόλας στο αυτί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου