και μαραγκούς να φτιάνουνε καλόστρωτα καράβια,
καλά για ν' αρμενίζουνε και να 'ρχουνται σε χώρες,
και που μ' αυτά γυρίζοντας γνωρίζουνται οι ανθρώποι·
130 αν τα 'χανε, καλόχτιστο και το νησί τους θα 'ταν.
Από τη Ραψωδία Ι, σε έμμετρη μετάφραση Αργύρη Εφταλιώτη, η Ομήρου Οδύσσεια μιλά με ενάργεια και για τη σημασία της ναυπηγικής, των καραβομαραγκών, των ταξιδιών και του καλού τους.
Λένε οι ειδικοί ότι από εκείνα τα χρόνια των πρώιμων ανθρώπινων περιπετειών, το τέλος έστελνε τον ανήσυχο άνθρωπο προς την αρχή κι όχι ο ομαλός θεωρητικός δρόμος. Το ταξίδι, δηλαδή και το προσδοκούμενο όφελος έκαναν τον άνθρωπο ταξιδευτή του νου και μετά καραβομαραγκό και με την πράξη του να εξελίσσει τη ναυπηγική τέχνη και τελευταίο ήτανε να βρεθούν τα υλικά που χρειάζονταν ή που ήταν διαθέσιμα.
Το βράδυ ίσως στα ταξίδια, στο τιμόνι του αρχέγονου ξύλινου σκάφους, τα αστέρια οδηγοί να απαντούσαν από τότε και στα υπόλοιπα ζωτικά ερωτήματα. Τέτοια ξάστερα βράδια είναι για εμάς, τους μη ξυλοτέχνες, το κίνητρο για να διαλέξουμε τα εργαλεία της τέχνης και την ξυλεία μας και για να φτάσουμε κάποτε κι εμείς στην αρχή των ταξιδιών μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου