Αχινοί εν όψει.

Είναι καλοκαίρι, πρωί, στις Κυκλάδες. Περπατάς ξυπόλητος στα βράχια πάνω από το γιαλό, όχι σε λιμάνι ή παραλία, αλλά πιο απόμερα, απέναντι ας πούμε από ένα τέτοιο πολυσύχναστο παραθαλάσσιο σημείο. Στην πρωινή ησυχία σου, λοιπόν, παρατηρείς το βυθό κι αναζητάς στα βραχάκια τον τόπο με τους αχινούς.

Αχινούς που σίγουρα θα βρεις, όσο τα νερά γίνονται καθαρά κι απαλλαγμένα από ρύπους. Εκεί, η κοινωνία των ακανθοφόρων εχινόδερμων θα ξεχωρίζει, προειδοποιώντας οπτικά για την επικίνδυνη επαφή και προκαλώντας την περιέργεια για το καλά φυλαγμένο περιεχόμενο.

Μιά απόχη και μια σακούλα. Ένα ψαλίδι κι ένα κουταλάκι. Ένας σουγιάς κι ένα λεμόνι. Ίσως, τέλος, το μαγιό, η μάσκα και ο αναπνευστήρας. Αυτά είναι τα απαραίτητα σύνεργα για να απολαύσεις πλήρως το πρωινό σου. Όλα, σε ποσότητες ανάλογες, βέβαια, με το πλήθος της παρέας.

Πάντως, μην παιδευτείς να μαζέψεις περισσότερους από όσους μπορούν να φαγωθούν επί τόπου από τους συμμετέχοντες. Είναι βέβαιο, ότι όσο απομακρύνεσαι από τον τόπο τους, οι αχινοί σου χάνουν τη γεύση τους.

Και τώρα που ο νέος χρόνος ήρθε και σε λίγο καιρό θα ξεκινήσουν οι Απόκριες, το πρώτο ραντεβού με τους θωρηκτούς μεζέδες του γιαλού κλείνεται από τώρα για την Καθαρή Δευτέρα. Ίδωμεν.