Ξύλο απελέκητο.

Εκείνα τα βράδια στην ορεινή Αρκαδία του Οκτώβρη, κάψαμε πολλά ξύλα στο τζάκι του ξενώνα μας. Ξύλα δέντρων με σχήματα, διατομές πολλές, παρακλάδια και φλούδες.

Στα χέρια σου όταν τα πιάνεις, παίρνουν θέση για χρήσεις τόσες, όσες εσύ αποφασίσεις να τους αποδώσεις. Ένα διχαλώνει σαν σφεντόνα, άλλο γερό για σφυρί, κάποιο στέκεται σαν στήριγμα στο περπάτημα και ιδέες πολλές σου δίνουν για να τα κατεργαστείς. Δεν είσαι ο μόνος, υπάρχουν άνθρωποι, στα μέρη εκείνα, που υπηρετούν ακόμη την τέχνη του ξύλου, δημιουργώντας πρωτίστως εργαλεία για τον άνθρωπο.

Και για τον ερασιτέχνη άνθρωπο, ειδικά, τέτοια εργαλεία είναι μέρος της απόλαυσής του. Γιατί, αν τα πιο σύνθετα βρίσκονται μόνο στο εμπόριο, η πρόκληση της ιδιόχειρης κατασκευής βασικών εργαλείων αποτελεί ξεχωριστή πηγή έμπνευσης νεών δημιουργικών παρεκκλίσεων.

Μόνο που για να φτιάξω τα πρώτα ξύλινα εργαλεία μου, πρέπει πάλι να βγω στην αγορά για να εξοπλιστώ με κάποιο αξιοπρεπές σετ κοπτικών ειδών ξύλου και άντε πάλι πίσω οι άλλες μου μισές δουλειές...