Σκάλα σκάλα σ' ανεβαίνω.

Η εμπεριστατωμένη αυτή λαϊκή απεικόνιση έδινε συχνά διέξοδο στους χρόνους αναμονής στο συνοικιακό καθαριστήριο των παιδικών μου χρόνων, μέχρι να εντοπιστεί και να αποκαθηλωθεί το κατά περίπτωση σιδερωμένο κουστούμι, παλτό ή φόρεμα.

Τελικά, προσφέρει μια καμπύλη σαν την κατανομή του Gauss, όπου αν επαναλάβεις πολλές φορές ένα πείραμα, παίρνεις ένα σύνολο αποτελεσμάτων με μία μέση πιθανή τιμή. Η δεκαετία δηλαδή της ζωής που παρουσιάζει την υψηλότερη πιθανότητα αίσθησης επιτυχίας είναι τα 50's, που στατιστικά (και ιδανικά) συνδυάζουν τα πλεονεκτήματα της νεανικότητας και της ωριμότητας.

Η σκάλα της ζωής του χομπίστα σαπωνοποιού είναι μια αντίστοιχη περίπτωση, κατά την αντίληψή μου. Βρίσκομαι τώρα στη φάση που περιφέρομαι με το ποδηλατάκι της ανεμελιάς και της άγνοιας, πολύ μακριά ακόμη από τα πρώτα σταθερά βήματα ή την κατάκτηση της κορυφής. Θα τα καταφέρουμε όμως, ας είναι κι αυτό το μήλο της Εύας στη μέση...