Δεν θα' πρεπε να μπορούμε στο σπίτι μας να πήζουμε το τυράκι μας; Το δικό μας νόστιμο επιτραπέζιο τυρί; Θα σκεφτεί κανείς ότι ούτε απαραίτητο είναι, ούτε εύκολο να πετύχει είναι. Ναι, αλλά ακούγεται ωραίο.
Γιατί θα παιδευτούμε με ένα πολύ ζωντανό κομμάτι της ζωής και θα επανεκπαιδεύσουμε όλες τις πέντε αισθήσεις μας. Γιατί πάλι μετά, θα μπορούμε να κόβουμε στο τραπέζι ένα κομματάκι που θα μυρίζει φρέσκο γάλα, ας είναι και το απλό παστεριωμένο του εμπορίου και που ίσως να περιέχει βότανα, αρωματικά και πιπέρια για να μπορεί να συνοδεύσει ένα ποτήρι κρασί...
Γιατί θα παιδευτούμε με ένα πολύ ζωντανό κομμάτι της ζωής και θα επανεκπαιδεύσουμε όλες τις πέντε αισθήσεις μας. Γιατί πάλι μετά, θα μπορούμε να κόβουμε στο τραπέζι ένα κομματάκι που θα μυρίζει φρέσκο γάλα, ας είναι και το απλό παστεριωμένο του εμπορίου και που ίσως να περιέχει βότανα, αρωματικά και πιπέρια για να μπορεί να συνοδεύσει ένα ποτήρι κρασί...
Τι λέμε πάλι...πού πάμε να μπλέξουμε...άραγε ποιος θα πήξει πρώτα, το τυρί ή εμείς, με όλα αυτά τα καμώματα;...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου