Η Άνοιξη και φέτος είναι εδώ. Η αναγέννηση της φύσης μετά από τη συστολή του εσωστρεφούς συντηρητικού Χειμώνα ξεκίνησε πανηγυρικά. Χθες, αντίκρυσα την πρώτη μου ανθισμένη για φέτος αμυγδαλιά στη γωνιά ενός μικρού κάμπου στα Μεσόγεια της Αττικής. Το τοπίο, αφιλόξενο από την ανθρώπινη παρέμβαση, παρέμενε γοητευτικό για τη βασική λειτουργία του, τη ζωή των φυτών στον υπαίθριο κύκλο του χρόνου. Και ιδιαίτερα εορταστικό τώρα, κατά τη στιγμή της πρώτης άνθισης.
Μου θύμισε πως, κάποτε, ο κορυφαίος Ολλανδός ζωγράφος απαθανάτισε τη χαρά της νέας ζωής, για τα γεννητούρια του ανηψιού του, δημιουργώντας μια ανθισμένη αμυγδαλιά, πιο πλούσια σε ευχές και συναισθήματα από κάθε ευφάνταστη πίσω πλευρά γραμμένης κάρτας.
Φαίνεται πως η έκρηξη της πρώιμης ανοιξιάτικης εντύπωσης, πυροδοτεί μέσα μου, σαν το πιστόλι του αφέτη, την έναρξη των 1ων Εαρινών Αγώνων Ατομικής Μικροτεχνίας. Και, αναβάλλοντας για αργότερα μία πιθανή τελετή έναρξης, το πρώτο αγώνισμα στη σειρά έχει ήδη ξεκινήσει. Σχέδια, υλικά και εργαλεία για το ξύλινο χελιδονόσπιτο του μπαλκονιού είναι πια έτοιμα και τα χελιδόνια, όπως είπαν οι αμυγδαλιές, σύντομα έρχονται και φέτος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου