Στην Οδό των Σαπωνοποιών.

Η Toulon, γνωστή για το λιμάνι της, ναύσταθμο του Μεσογειακού στόλου της Γαλλίας, κρύβει επίσης κι ένα δρόμο με το όνομα Rue des Savonnières. Στα 1633, εκτός των τειχών της πόλης, ο δρόμος των Σαπωνοποιών πήρε το όνομά του όταν υποδέχθηκε την ανθίζουσα (και κάπως ρυπαρή) βιομηχανία της εποχής.

Χάριν του εξαιρετικού ελαιολάδου της περιοχής, η Toulon υπήρξε η πρώτη πόλη-βιομηχανική παραγωγός σαπουνιού γύρω στα 1430, πολύ πριν τη γειτονική Μασσαλία. Αναπτύχθηκε και έζησε τη χρυσή της εποχή μέχρι τα μέσα του 17ου Αιώνα. Είκοσι, τότε, Σαπωνοποιΐες εφοδίαζαν με τόνους σαπουνιού τα εμπορικά πλοία κάθε σημαίας, που απέπλεαν από το λιμάνι της πόλης προς τη Μεσόγειο.

Βασιλική διαταγή στα 1669 και ο πόλεμος του σαπουνιού ανέδειξε νικήτρια τη Μασσαλία που πέτυχε φορολογική ελευθερία, ενώ δασμοί επιβλήθηκαν στις εισαγωγές-εξαγωγές της Toulon. Όλα άλλαξαν στη συνέχεια, οι ποσότητες των παλιών παραγωγών μειώθηκαν, η ποιότητα υποβαθμίστηκε και η σαπωνοποιΐα της πόλης συρρικνώθηκε.

Άδικα πήγαν τα διαβήματα και τα παράπονα. Μάταια ισχυρίστηκαν οι σαπωνοποιοί ότι τα αλκαλικά απόβλητα της δουλειάς τους, χύνονταν στο λιμάνι και καθάριζαν τα ξύλινα κύτη του πολεμικού στόλου, σώζοντάς τα από τα βλαβερά παράσιτα που τα κατέτρωγαν. Τίποτε δεν άλλαξε. Η Μασσαλία ανέλαβε τη δουλειά και τη δόξα.

Η ζωή πήρε το δρόμο της. Κι έμεινε η παλιά οδός των Σαπωνοποιών να θυμίζει το ξεκίνημα αυτού του δρόμου. Ποιος ξέρει, ίσως μια μέρα κι ο δικός μας δρόμος να μετονομαστεί σε Οδό των Ερασιτεχνισμών, για να θυμίζει κι αυτός κάποια μικρή στροφή του κύκλου της ζωής.