Κάπου γίνονται ετοιμασίες.

Μέρες που πλάθονται και φουρνίζονται κουλουράκια και τσουρέκια, μέρες που βράζονται και κοκκινίζονται τα αυγά, μέρες που παραγγέλονται τα κρέατα και η μαναβική για τη σούπα και τα ψητά των εθίμων, είπα να ανοίξω το βραδινό μου κηροπλαστείο, κλειστό ύστερα από κάποιο bazaar του Δεκέμβρη.

Τα υλικά κι η τεχνική τους είναι εδώ. Απλά και σίγουρα. Ένα μπρίκι, κέρωμα του φυτιλιού, κοπές, τομές και συνδυασμοί των φύλλων της κηρήθρας, θέρμανση με λίγο ζεστό αέρα για ευλυγισία και ρολάρισμα πάνω σε μια λεία smooth επιφάνεια. Τέλος. Κι αν χρόνος απαιτείται πολύς σ' αυτή τη δουλειά είναι ο καθαρός χρόνος για να αποφασίσεις την τελική όψη που επιθυμείς για τα αποτελέσματα των έργων σου.

Πρότασή μας είναι η αντιστοίχιση ενός τέτοιου μικρού έργου κατά την ώρα που φτιάχνεται, με ένα πρόσωπο. Τότε, είναι βέβαιο πως ξέρεις σε τι αποσκοπείς, πως τα χέρια σου δουλεύουν όπως θέλεις και το τέλος είναι πάντα αναγνωρίσιμο. Λες μέσα σου, είναι εντάξει για τον... την... τους... ή απλά για δική σου ρεζέρβα. Εύχομαι το ίδιο να γίνεται και με τις υπόλοιπες ετοιμασίες και ελπίζω φέτος, από κάποια εύστοχη παρόμοια αντιστοίχιση, να μου τύχουν κουλουράκια πλεγμένα σε σχήμα Χ.