Εικονικός αρωματισμός χώρου.

Μυρωδιά δεν πήραμε ακόμη από όσα καινούρια συμβαίνουν γύρω μας κι από όσα είναι να συμβούν. Απ'έξω-απ'έξω τα ζούμε και το ταυτόχρονο πολυ-μαγείρεμα αφήνει στα ρουθούνια όλων μια συγκεχυμένη αίσθηση.

Κανένα πρόβλημα. Για άλλη μια φορά οι Μοντέρνοι Καιροί προτείνουν το απλό που λύνει το δύσκολο. Το χάρτινο αρωματικό χώρου με άρωμα macaroni&cheese, συνοδευόμενο από σχοινάκι ανάρτησης και προστατευμένο σε διαφανή ελκυστική θήκη.

Η μυρωδιά της σπιτικής μακαρονάδας, μια μνήμη από τα χρυσά χρόνια της ανέμελης οικογενειακής εστίασης, σε φωτογραφικό στιγμιότυπο φουσκωτής μερίδας. Κρεμασμένο σήμερα, σε κάποιο στρατηγικό σημείο του σπιτιού, προσφέρει ανακουφιστικά αυτό που υπήρξε πάντοτε αναντικατάστατο: τη μία μυρωδιά, ενός πράγματος, που φέρνει όλους μαζί γύρω από ένα κοινό τραπέζι.

Πέτρες, σκόνη, λάσπη.

Για όλα υπάρχει λύση. Και άλλα είναι τα όλα κάθε φορά. Πριν λίγα χρόνια, λόγου χάριν, οι καημοί των ανθρώπων ήταν μεγάλοι, μα οι φόβοι διαφορετικοί:

Άραγε, θα πέσει ο ουρανός στο κεφάλι μας; Θα σκάσει η super βόμβα στη γειτονιά μας; Οι πιθανότητες του τέλους ήταν και τότε, όπως και τώρα υπαρκτές αλλά ασαφείς.

Η σημερινή πρόταση των Μοντέρνων Καιρών έρχεται δοκιμασμένη από εκείνο ακριβώς το ακραίο περιβάλλον. Λίγα τουβλάκια, λάσπη, μυστρί, ρούχα της δουλειάς και ένα υποτυπωδώς επαρκές σχέδιο είναι τα απαραίτητα για να δημιουργήσετε με επιτυχία το ασφαλές οικογενειακό ατομικό καταφύγιό σας.

Δηλαδή, εξασκηθείτε σε μια δημιουργική μικροαπασχόληση, καταφύγετε στο έργο σας και κλείστε τ' αυτιά σας στο Μπουμ που ίσως έρχεται. Χτίστε τα δικά σας όρια από το τέλος και χαλαρώστε συντροφιά με τους 10 αγαπημένους σας δίσκους.

Καλημέρα και φέτος.

22 Οκτωβρίου σήμερα, μόλις μπήκαμε στο δεύτερο χρόνο του semipublicface. Τέτοια μέρα, πέρσι, ξεκινήσαμε οπλισμένοι με θάρρος και αισιοδοξία, άγνοια και αφέλεια, τις καταδυτικές περιπέτειές μας στο άγνωστο του διαδικτυακού βυθού.

Καιρός για δημιουργία γράφαμε τότε και πολύ μακριά δεν πήγαμε ευτυχώς από το στόχο μας. Μικροασχολίες, μικροδραστηριότητες και οι αφηγήσεις τους μας κράτησαν (και πρόσφεραν) συντροφιά σε μια χρονιά της ζωής μας.

Στην υγειά του spf λοιπόν και δυο εορταστικές ανθοδέσμες από τις χάρτινες Κυράδες των Τιμών, κομμένες αδρά κι αυτές από δυο εξίσου δραστήρια micro χεράκια. Και του χρόνου, αδέλφια, τέτοια μέρα..;... J.

Τώρα που πάλι...

...ήρθαν τα κρύα κι έδιωξαν τα ζεστά... τώρα κι εμείς μπαίνουμε στο δεύτερο ετήσιο κύκλο σπιτικής ποτοποιΐας.

Ρακόμελο, λοιπόν, και ξεκινάμε από τα υλικά, που αναγράφονται στη φετινή ετικέτα, με σειρά φθίνουσας περιεκτικότητας. Η συνταγή γενικά είναι απλή και βασίζεται κυρίως στην καλή ποιότητα των βασικών υλικών, ρακή και μέλι.

Για το μέλι, μας προμηθεύει επί χρόνια το Κυκλαδονήσι μας, για τη ρακή όμως αναμένουμε φέτος special προμήθειες από: Το Σπίτι των Γεύσεων. Κι όσο για μπουκαλάκια και φελλούς   κεφαλοφόρους, μας βλέπω σύντομα να τριγυρίζουμε στην Οδό της Θεάς Αθηνάς.

Καλή μας δύναμη, λοιπόν. Καλές αναμείξεις και πολλές πολλές δοκιμές... όπως πέρσι με την τότε ετικέτα μας.

...starting over.

just like.. η φράση που κερδίζει. Και τι να το κάνεις το έξω, όταν διαθέτεις ένα μακρύ ξύλινο τραπέζι, 16:9 και βάλε, ένα κολονάτο ποτήρι για το κατάλληλο cocktail και κυρίως καλή διάθεση. Ψωμοτύρι, χαμόγελο και ποτό από την κανάτα με τα τα σωστά ingredients. Τώρα για την ισορροπία του ζευγαριού ή της παρέας, ok αυτά βρίσκονται στην πορεία. Κάποια στιγμή θα εξοικονομηθεί και μια δεύτερη
πολυθρονίτσα, μια καρέκλα ή έστω ένα πουφ φαραωνικής έμπνευσης.

Σημασία έχει πως για αυτό και τα επόμενα Σαββατόβραδα, η πρόταση των Μοντέρνων Καιρών είναι: καλοντυθείτε, χαμογελάστε και χαρείτε αυτό που έχετε. Let's have it. Just like...

Μπουμ και παφ.

Λέτε να έρχεται; να πλησιάζει; Εδώ, οι έμπειροι ενωμένοι σκιτσογράφοι-αστρονόμοι έχουν ήδη προδιαγράψει το ματ σε 4 κινήσεις. Η Σελήνη απομακρύνεται, η περιστροφή επιβραδύνεται, η έλξη γίνεται αδυσώπητη κι η σύγκρουση αναπόφευκτη.

Κι αυτό, που φαίνεται σίγουρο και εκρηκτικά αληθοφανές, κρύβει, όπως όλες οι κραυγαλέες διαπιστώσεις και προβλέψεις, τη μικρή του λεπτομέρεια στα ψιλά γράμματα:

"...after millions of years...", που μεταφράζεται στη γλώσσα της εφαρμοσμένης αστρονομίας ως: "Ζήσε Μαύρε μου να φας το Μάη τριφύλλι." Caboom!

Bon appétit.

Η πρόταση των Μοντέρνων Καιρών για το Κυριακάτικο οικογενειακό τραπέζι. Μία υπέροχη καλοψημένη φουσκωτή γαλοπούλα. Γεμιστή με αγνό καθαρό αέρα είναι έτοιμη σε 5 μόλις λεπτά και έρχεται να ανοίξει την όρεξη σε μικρούς και μεγάλους.

Το τραπέζι σας θα είναι πάντα γιορτινό και η παρουσία της fake γαλοπούλας θα χαρίζει αίσθηση πληρότητας στον εγκέφαλο σας, ενόσω εσείς μπορείτε να περιορίζεστε στην κατανάλωση της κάποιας γαρνιτούρας. Ξεφουσκώνει εύκολα, αποθηκεύεται και επανέρχεται στα γεύματά σας με την ίδια πάντοτε εξασφαλισμένη επιτυχία.

Καλή όρεξη λοιπόν και μην σκάτε (τη γαλοπούλα) για τίποτε.

Κράνος και πηρούνι.

Οι παλιοί κάτι ήξεραν σχετικά. Έμαθαν, δηλαδή κι αυτοί, ζώντας τότε τα δικά τους.

Η τροφή είναι όπλο κι η πείνα ο εχθρός. Το άδειο πιάτο με τα δυο αναμνηστικά κοκκαλάκια  και το στεγνό μέχρι σταγόνας ποτήρι στο πλάι είναι τα περήφανα σημάδια του αγώνα της επιβίωσης σε καιρούς μάχης, σε καθεστώτα πολιορκίας.

Και μην ξεχνάτε, ότι τα εφόδια τρέφουν την ψυχή και κάνουν τους ήρωες, όπως κάποτε τον Chaplin στο Shoulder Arms του 1918. Τότε που επέστρεψε μόνος στα χαρακώματα του με 13 αιχμαλώτους και είπε απλά "τους περικύκλωσα"...

 Καλή μας όρεξη πατριώτες, don't waste it.

Ρόγα ρόγα.

Γιατί όλοι, όσοι έχουν γράψει τη μεθοδολογία τους για σπιτική, οικιακή, ερασιτεχνική, παραδοσιακή, βιολογική κ.λ.π. οινοποίηση στον internetικό λαβύρινθο, συμφωνούν παραδόξως σε λίγα από τα κατ' αυτούς απολύτως απαραίτητα.

Κι ένα, ἐκ τῶν ὧν οὐκ ἄνευ, είναι η απορράγιση ή αποβοστρύχωση, που είναι το ξεδιάλεγμα κάθε υγιούς και ζουμερής ρόγας από το τσάμπουρο, το στέμφυλο του τσαμπιού. Ξεδιάλεγμα, που για τη μετρημένη ποσότητα που τρυγούμε, γίνεται χειρωνακτικά, με περίσσεια υπομονή και ανάλογη παρατηρητικότητα. Αφού, κάθε μαραμένη, χτυπημένη, σφηκοφαγωμένη ή υποανάπτυκτη ρόγα πρέπει να εντοπίζεται έγκαιρα. Να απορρίπτεται ως ακατάλληλη (λόγω των ανεπιθύμητων μικροοργανισμών) και να μην βρίσκει ποτέ το δρόμο προς το πατητήρι και το δοχείο της ζύμωσης.

Είναι και στο χαρακτήρα μας να προχωρούμε ρόγα ρόγα, λίγο λίγο τη δουλειά μας και να κερδίζουμε πόντο πόντο το στόχο μας. Χωρίς λογικά άλματα, που να αφήνουν κενά και παράδοξα στη δική μας τουλάχιστον μεθοδολογία.

Τρύγος 2011.

Έγινε. Και φέτος. Η μικροοινοποιΐα μας ολοκλήρωσε με επιτυχία το 1ο στάδιο του 2ου κύκλου λειτουργίας της. Τα σταφύλια μας κατέβηκαν από την κληματαριά, αποβοστρυχώθηκαν, πατήθηκαν και πιέστηκαν στις ιδιόκτητες φορητές εγκαταστάσεις μας. Οι ιδιοκατασκευές μας (πατητήρι, κάδος μούστου και πιεστήριο) λειτούργησαν άψογα.

Η περυσινή εμπειρία έδωσε φτερά στην παραγωγικότητά μας, αφού όλα έγιναν στο μισό χρόνο από την προηγούμενη φορά. Βέβαια, τα σταφύλια, λόγω μάλλον χρονιάς, ήταν κατά το 1/3 λιγότερα. Καθώς, όμως, ο Οκτώβρης είναι πια εδώ, τα σάκχαρα μετρήθηκαν και έδωσαν υπολογισμό για γράδα γεμάτα 13%.

Ο μούστος μας τώρα βράζει. Ελπίζω μόνο να κοιμηθεί σε λίγες μέρες γλυκά γλυκά και να μην υποφέρει από τα περσινά bitter and sour dreams.