Ρόγα ρόγα.

Γιατί όλοι, όσοι έχουν γράψει τη μεθοδολογία τους για σπιτική, οικιακή, ερασιτεχνική, παραδοσιακή, βιολογική κ.λ.π. οινοποίηση στον internetικό λαβύρινθο, συμφωνούν παραδόξως σε λίγα από τα κατ' αυτούς απολύτως απαραίτητα.

Κι ένα, ἐκ τῶν ὧν οὐκ ἄνευ, είναι η απορράγιση ή αποβοστρύχωση, που είναι το ξεδιάλεγμα κάθε υγιούς και ζουμερής ρόγας από το τσάμπουρο, το στέμφυλο του τσαμπιού. Ξεδιάλεγμα, που για τη μετρημένη ποσότητα που τρυγούμε, γίνεται χειρωνακτικά, με περίσσεια υπομονή και ανάλογη παρατηρητικότητα. Αφού, κάθε μαραμένη, χτυπημένη, σφηκοφαγωμένη ή υποανάπτυκτη ρόγα πρέπει να εντοπίζεται έγκαιρα. Να απορρίπτεται ως ακατάλληλη (λόγω των ανεπιθύμητων μικροοργανισμών) και να μην βρίσκει ποτέ το δρόμο προς το πατητήρι και το δοχείο της ζύμωσης.

Είναι και στο χαρακτήρα μας να προχωρούμε ρόγα ρόγα, λίγο λίγο τη δουλειά μας και να κερδίζουμε πόντο πόντο το στόχο μας. Χωρίς λογικά άλματα, που να αφήνουν κενά και παράδοξα στη δική μας τουλάχιστον μεθοδολογία.