C10H160

Κεχριμπάρι, απολίθωμα ρητίνης κωνοφόρων δέντρων. Μία οργανική ένωση με ζωή 30 έως 100 εκατομμυρίων ετών. Δημιουργήθηκε, κυλώντας παχύρρευστο από τους κορμούς μέχρι το έδαφος, καθώς παρατηρούσε αργά τα πρώτα θηλαστικά να παίρνουν τη θέση των υπό εξαφάνιση δεινόσαυρων. Εγκλώβισε, πριν στερεοποιηθεί, τα μικροϋλικά του τόπου του και τα μικρά έντομα της περιοχής του. Έζησε θαμμένο κάτω από όγκους γης και συνήθως σε βυθούς βαθιάς θάλασσας. Έμαθε να περιμένει το χρόνο, να υπομένει το βάρος της ζωής, να παρατηρεί τις αλλαγές στο περιβάλλον και να συγκεντρώνει το φως και την κοσμική μνήμη.

Σήμερα, παρά τα χρονάκια του στέκεται γυαλισμένο, ζεστό και ελαφρύ, ζωντανό στο άγγιγμά του, εξωστρεφές και γενναιόδωρο, ακτινοβολώντας ή άγοντας τη συσσωρευμένη του ενέργεια. Με μία διαμπερή τρύπα σε κάθε στρογγυλεμένο του κομμάτι, προσαρτημένο στον κύκλο ενός καμαρωτού κομπολογιού, παράγει το σιγανό του κρότο σε κάθε μέτρημα, σε κάθε γύρισμα. Στα χέρια του ανθρώπου, τελικού (;) αποδέκτη και φίλου του αρχέγονου δημιουργήματος.

21 χάντρες σ' έναν κύκλο, χρόνος μετρημένος σε ζευγάρια, που ηχούν κυλώντας αργά όπως τότε, όπως πάντοτε. Κι αν σήμερα το κεχριμπάρι δίνει σ' εμάς τα μυστικά του, ανταποδίδουμε χαρίζοντας κι εμείς το δικό μας. Το μικρό μυστικό του τρυγητή και του επίδοξου οινοποιού. Σε λίγες μέρες, κάπως όψιμα φέτος, τα σταφύλια μας θα κοκκινίσουν καλά, εμείς θα ακουμπήσουμε το κομπολόι στο τραπέζι και πολύ σύντομα, στις φετινές γιορτές, θα το ξανασηκώσουμε μαζί με ένα ποτηράκι κόκκινο κρασί. Των χεριών μας κι αυτό.

21 χάντρες σ' έναν κύκλο. Μόνο αυτές, με τα χρόνια τους, γνωρίζουν αν έτσι ή κάπως αλλιώς θα γίνει. Ακούστε τις.