Όμορφη και η φύση στο εσωτερικό του νησιού, μοιρασμένη ανάμεσα σε πολλούς παλιούς και πολύ ζωντανούς οικισμούς-χωριουδάκια. Καλοί και οι άνθρωποι καλά και τα γούστα τους, με γεύσεις μαγειρικής από υλικά κυρίως του τόπου τους.
Αγκινάρες ομελέτα ή τουρσί, μαραθοτηγανίτες και ξεροτήγανα, λούζα και λουκάνικα, φουρτάλια και λιαστές ντομάτες, μαρμελάδες λεμόνι και τυρόπιτες γλυκιές. Δεν έχει τέλος ο κατάλογος, μόνο αρχή γίνεται με τέτοιους μεζέδες κάθε φορά.
Πάντως αυτό που ξέρω είναι πως και ένα ταπεινό τυροκούλουρο από πρατήριο άρτου του λιμανιού είναι, εκεί στο νησί, επαρκώς νόστιμο για να τραβήξει μέρα μεσημέρι όλη την παρέα των κέφαλων, των σπάρων και των λοιπών αλανιάρικων αφρόψαρων γύρω από το αγκίστρι μας. Ένα αγκίστρι από πεταχτάρι ολοκαίνουριο, αγορασμένο εκείνη τη στιγμή για να καλύψει την ψαρευτική ανάγκη του ΣΚύριακου. Αυτά σε ένα 20λεπτο κενό χρόνου, όσο διαρκεί παράλληλα η απαραίτητη προμήθεια τροφίμων, μετά τον καφέ και πριν το θαλασσινό μπάνιο.
Οι ψαρήδες έφαγαν τυροκούλουρο με την ψυχή τους, όσο εμείς δολώναμε ή ρίχναμε για μαλάγρα. Κι εμείς μετά το απολαυστικό 20λεπτο στην προκυμαία, ψάρι δεν φάγαμε αλλά περάσαμε απευθείας στους τοπικούς μεζέδες, που έτσι τους μάθαμε και έτσι και τους γράψαμε πιο πάνω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου