Η πλευρική γραμμή είναι ένα αισθητήριο όργανο των υδρόβιων οργανισμών (aka ψάρια) που χρησιμεύει στην αναγνώριση κινήσεων, μεταβολών και δονήσεων που ταράζουν τα νερά της περιοχής τους. Ορατή συνήθως ως μια αχνή σκούρα επιμήκης γραμμή στις πλευρές τους από την κεφαλή ως την ουρά. Αποτελείται απο μια σειρά επικοινωνούντων αισθητήρων, τους νευρομαστούς, που δέχονται ηλεκτρικά σήματα, ανιχνεύουν μαγνητικά πεδία και αντιλαμβάνονται ακόμη και τις ελάχιστες μεταβολές πίεσης.
Εξελίσσεται και εντείνει τη μία ή την άλλη από τις ιδιότητές της, ανάλογα με το χαρακτήρα και τον τρόπο ζωής κάθε είδους ψαριού. Γενικά συμβάλλει στην αποφυγή συγκρούσεων με κινητά και ακίνητα πλάσματα ή αντικείμενα του βυθού, βοηθά στον προσανατολισμό μέσα σε ταραγμένα ρεύματα νερού και επίσης συμμετέχει στον εντοπισμό της τροφής-λείας του ψαριού-κυνηγού.
Αναρωτιέμαι, χωρίς πραγματικά να γνωρίζω, αν ευθύνεται επίσης για την πολύ εύκολη αποκάλυψη του πραγματικού ρόλου των θηρευτικών μέσων που εξαπολύω κατά καιρούς, για το ψάρεμα των παράκτιων υποβρύχιων μεζέδων. Εκείνο το απότομο βύθισμα, κάθε φορά, του αρματωμένου αγκιστριού προκαλεί χαώδεις μετακινήσεις του λαίμαργου ψαροπληθυσμού, που γίνεται όλο και πιο επιφυλακτικός στη συνέχεια. Σκέφτομαι, λοιπόν, ότι αν το δόλωμά μου βρίσκεται εκεί πριν έρθουν τα ψάρια, τότε η ύπαρξή του δεν θα προκαλέσει μεταβολές στο περιβάλλον τους, όταν αυτά εμφανιστούν. Θα θεωρείται η παρουσία η δική μου και των εργαλείων μου περίπου ως φυσική, δεν θα κινεί υποψίες και τουλάχιστον το πρώτο τσίμπημα θα έρθει πιο χαλαρά. Μετά βλέπουμε.
Αυτή η ρουτίνα, πόσο αγαπητή είναι από τα ψάρια όλου του κόσμου, πόσο εύκολα κοιμίζει τα ραντάρ σου και πόσο γλυκά μπορεί να σε οδηγήσει στην παγίδα της...
Εξελίσσεται και εντείνει τη μία ή την άλλη από τις ιδιότητές της, ανάλογα με το χαρακτήρα και τον τρόπο ζωής κάθε είδους ψαριού. Γενικά συμβάλλει στην αποφυγή συγκρούσεων με κινητά και ακίνητα πλάσματα ή αντικείμενα του βυθού, βοηθά στον προσανατολισμό μέσα σε ταραγμένα ρεύματα νερού και επίσης συμμετέχει στον εντοπισμό της τροφής-λείας του ψαριού-κυνηγού.
Αναρωτιέμαι, χωρίς πραγματικά να γνωρίζω, αν ευθύνεται επίσης για την πολύ εύκολη αποκάλυψη του πραγματικού ρόλου των θηρευτικών μέσων που εξαπολύω κατά καιρούς, για το ψάρεμα των παράκτιων υποβρύχιων μεζέδων. Εκείνο το απότομο βύθισμα, κάθε φορά, του αρματωμένου αγκιστριού προκαλεί χαώδεις μετακινήσεις του λαίμαργου ψαροπληθυσμού, που γίνεται όλο και πιο επιφυλακτικός στη συνέχεια. Σκέφτομαι, λοιπόν, ότι αν το δόλωμά μου βρίσκεται εκεί πριν έρθουν τα ψάρια, τότε η ύπαρξή του δεν θα προκαλέσει μεταβολές στο περιβάλλον τους, όταν αυτά εμφανιστούν. Θα θεωρείται η παρουσία η δική μου και των εργαλείων μου περίπου ως φυσική, δεν θα κινεί υποψίες και τουλάχιστον το πρώτο τσίμπημα θα έρθει πιο χαλαρά. Μετά βλέπουμε.
Αυτή η ρουτίνα, πόσο αγαπητή είναι από τα ψάρια όλου του κόσμου, πόσο εύκολα κοιμίζει τα ραντάρ σου και πόσο γλυκά μπορεί να σε οδηγήσει στην παγίδα της...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου