- "Σκέφτομαι πως πρέπει να φύγω. Κάθε φορά που έρχομαι στη Βενετία τεμπελιάζω." Απαντά ο Corto Maltese στο ακριβώς επόμενο καρέ της περιπέτειας: Η Κρυφή Αυλή του Μυστηρίου, του Hugo Pratt. Κι έτσι από την έναρξή της η μαγική αυτή ιστορία συμπαρασύρει τον αναγνώστη της στους δαιδάλους των ερωτηματικών της.
Το κλειστό σφραγισμένο πηγάδι του πρώτου πλάνου. Ο ξεθωριασμένος τοίχος με τη χρονολογία 1918 και τα γεωμετρικά σύμβολα (μιας κατακόρυφης αναπαράστασης παιδικού παιχνιδιού του δρόμου;). Το σφαλισμένο παράθυρο στην άκρη. Η στενή μισάνοιχτη είσοδος της εσωτερικής αυλής. Ο φεγγίτης με τη σιδεριά. Η εσωτερική αυλή, με άλλο ένα πηγάδι, με άλλα πιο δυσνόητα γεωμετρικά σύμβολα στον τοίχο κι ίσως πιο πίσω, άλλες πόρτες κι άλλες αυλές. Άραγε όλα αυτά υπάρχουν, έχουν κάποιο νόημα, συνδέονται μεταξύ τους, οδηγούν κάπου αλλού με σημασία ή απλά εμπνέουν τάσεις φυγής; Ποιος ξέρει; Αυτό το ερωτηματικό είναι η ουσία της περιπέτειας.
Μια τέτοια πρόβα για βουτιές σε νέες περιπέτειες ξεκινώ αυτές τις μέρες, συνεχίζοντας τους ξυλοτεχνικούς μου ερασιτεχνισμούς και σχεδιάζοντας ένα μικρό ξύλινο μυστικό ντουλαπάκι. Μυστικό γιατί κανείς δεν θα φαντάζεται πως στη θέση αυτή μπορεί να υπάρξει ένα ντουλάπι. Και πάλι μυστικό γιατί κανείς ακόμα κι αν το δει, δεν θα φανταστεί πως αυτό είναι κάτι τέτοιο. Κι όμως θα υπάρχει, θα ανοίγει με τον τρόπο του και θα σε βάζει στο μυστικό του κόσμο, εκεί όπου θα φιλοξενούνται τα αντικείμενα-κλειδιά των μικρών προσωπικών περιπετειών του εκάστοτε δικαιούχου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου