Σπίτι του - σπιτάκι του.

Αναπαύεται προσωρινά στα μαλακά των μαξιλαριών, το μόλις συναρμολογημένο ξύλινο σπίτι - θερινή κατοικία. Προορισμός του, τα χελιδόνια που ενδέχεται να περάσουν ως επισκέπτες, από το μπαλκόνι μας.

Η μάχη με τα ξύλα, τα εργαλεία, τις βίδες και τις κόλλες δόθηκε με επιτυχία. Βγήκαμε σώοι, χωρίς ζημιές ή ατυχήματα και το πριονίδι έχει περιοριστεί, βάσει σχεδίου, στην ατμόσφαιρα της κουζίνας - εργαστηρίου και στο δάπεδο του πρωινού ηλιόλουστου μπαλκονιού. Το καπάκι - στέγη θα ενωθεί στο τέλος - τέλος, με δυο (ή 4 βίδες) και χωρίς κόλλα για να μπορεί στο μέλλον να αφαιρείται για λόγους καθαριότητας του ξύλινου appartement.   

Τώρα, το λόγο έχουν τα πινέλα για να δώσουν χρώμα και ανοιξιάτικο ύφος φιλοξενίας στο στεγαστικό project της κατασκευής μας. Προς το παρόν, ο ενθουσιασμός της προόδου των εργασιών, μας οδηγεί σε ύποπτες καλλιτεχνικές ατραπούς φαντασίας, όπου οργιάζουν απίστευτες εναλλαγές χρωμάτων, μοτίβων και τεχνοτροπιών. Ψυχραιμία, να φύγουν πρώτα τα συνεργεία γυαλοχαρτίσματος και μετά θα μπουν και τα βαψίματα. Ένα - ένα τα βήματα, που λένε και οι Zenιστές.