Μη μου τους κύκλους

τάραττε. Ακριβώς στην ίδια κατάσταση αφοσίωσης στους αριθμούς μου και στα γεωμετρικά μου σχέδια με τον αείμνηστο δάσκαλο Αρχιμήδη των Συρακουσών βρίσκομαι απόψε. Απόψε, που λόγω χαμηλών θερμοκρασιών, η βραδιά παίρνει κάτι από τις αρκτικές διαστάσεις. Σαν τις νύχτες της υπερβόρειας ζώνης που διαρκούν ασυνήθιστα πολύ, κάτω από το Βόρειο Σέλας.

Μια επίπεδη ξύλινη πινακίδα βρίσκεται μπροστά μου και φιλοδοξεί να μου ξεφύγει έχοντας αποκτήσει γραμμές μολυβιού. Γραμμές οδηγούς για τα κοψίματα της σε τεμάχια συναρμολόγησης. Και παίζεται, αν θα προλάβω κανονικά απόψε τα μετρήματα μου ή αν σαν τον ταπεινό εσκιμώο θα δεχτώ μια ασυνήθιστη παράταση στη νύχτα. Δέκα φορές να μετράς και μια να κόβεις, λένε ότι λένε όσοι ξέρουν τι λένε. Οι σχετικοί δηλαδή. Κι εμείς οι άσχετοι θα μετράμε απόψε μέχρι σιγουριάς, ακόμη κι αν το απόψε διαρκέσει λίγες ή πολλές ώρες, μία ή πιο πολλές βραδιές.

Διάλειμμα για την κανονική ζωή προβλέπεται βέβαια να γίνεται τακτικά, παρεμβολές από άλλες ημιτελείς ερασιτεχνικές δραστηριότητες επιτρέπονται       και συγκρατούμαι να μην τολμήσω να θαυμάσω το ψηφιδωτό της εικόνας και την τέχνη του και εγκαινιάσω -φευ- ένα ακόμη σισύφειο πόνημα.