«...Πολλές φορές παίρνω μουσικές από βαθιές, παλιές ρίζες και τις μετατρέπω ανάλογα με τα λόγια. Το κάνω και με τα λόγια αυτό. ...Αυτό που κάνω εγώ γίνεται παλαιόθεν. Το έκανε ο λαός. Αυτά τα έβγαλε ο λαός και ό,τι έβγαλε ο λαός στέκονται. Γιατί ένας χαβάς , ένα τραγούδι, θέλει καιρό για να στρώσει. Πρέπει να περάσει από πολλά στόματα, από πολλά πανηγύρια, από πολλά μεράκια… Κι έρχεται και στρογγυλεύει σαν το βότσαλο στην ακρογιαλιά... Ένα ωραίο πράγμα, ένα τεφαρίκι... Μπορώ να σου πω ότι και μια γριούλα, που τηγανίζει ψάρια στην αυλή της, και της ήρθε να τραγουδήσει ένα τραγουδάκι, μπορεί κι αυτή ν’ αλλάξει δυο λέξεις και να ακούγεται καλύτερα... Αυτά που έφτιαξε παλαιόθεν ο λαός και τα βρήκαμε τελειωμένα και αδέσποτα – ελεύθερα, ωραία πράματα για όλους - πέσαμε απάνω κι όποιος προλάβει και τα δηλώσει στ’ όνομά του. Σαν τσι οικοπεδοφάγοι. Το ρεμπέτικο το περιφράξανε με τις υπογραφές. Κι αν μαράζωσε το γνήσιο ρεμπέτικο, μαράζωσε κι απ’ αυτές τις υπογραφές. Γιατί η υπογραφή σήμερα εξαργυρώνεται στις εταιρείες. Είναι επιταγή. Πού να ζυγώσεις εσύ να πιάσεις το παλιό, να τ’ αλλάξεις, να το φέρεις στον καιρό σου; Βάζει ο άλλος τις φωνές: Βγάλε, κύριε, το χέρι σου απ’ την τσέπη μου... »Οι Μοντέρνοι Καιροί ακούν το βιωματικό λόγο του Γ.Μουφλουζέλη και προτείνουν: παίξτε ελεύθερα τις πρώτες νότες της μουσικής σας και μετά από καιρό θα τις ακούτε στρογγυλές, ωραίες κι αδέσποτες, ένα τεφαρίκι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου