Της αγάπης λουκέτα.

Κι αν ήταν έτσι, να κλειδώνεις ένα λουκέτο για πάντα στα κάγκελα του Ponte Vecchio της Φλωρεντίας κι αυτό να αρκεί, τότε.. δεν θα χρειάζονταν οι γέφυρες, ούτε οι κλειδαράδες.

Βλέπετε, εκεί στο παντοτεινό κέντρο της Τοσκάνης υπάρχει το γεφυράκι με τις αναγεννησιακές παραδόσεις των χρυσοχόων, των εμπόρων, των τεχνιτών και του νέου ανθρώπου που παίρνει την τύχη του στα χέρια του χαρακτήρα του. Εκεί, λοιπόν οι ερωτευμένοι όλων των Ανοίξεων, συνηθίζουν να κλείνουν το λουκέτο τους στα κάγκελα, πάνω από τον αιωνίως ρέοντα ποταμό, τον Άρνο των πράσινων χρωμάτων.

Το κλειδί οφείλει να πεταχτεί από ψηλά στο βυθό του ποταμού και η αγάπη να παραμείνει ισχυρή έως το τέλος της αιωνιότητας. Υπερβολές, στον καιρό των μιμητικών επαναλήψεων και των διά παντός τρόπου κοινοποιούμενων καλά κρυμμένων μυστικών.

Εμείς, στα μισά της Άνοιξης, ανοίγουμε τις κλειδαριές του χειμώνα, πετάμε τα λουκέτα στο ποτάμι και κρατάμε για πάντα στην καρδιά μας το κλειδί. Άλε, ωπ!