Η μαθήτρια που έγινε αμύγδαλο.

" Ταξιδεύοντας με το πλοίο, ο ξάδελφός μου κι εγώ, σκύβαμε πού και πού απ' την κουπαστή και ταΐζαμε τα δελφίνια με μπούκλες που κόβαμε απ' τα μαλλιά μας. Εγώ πενθούσα, εκείνος έτρωγε πάντοτε το ρυζόγαλο με το χέρι. Και μια μέρα μου αφηγήθηκε το ακόλουθο παραμύθι:

Λαμπερά θραύσματα μετεωριτών φωταγωγούν τον ουρανό στις αρχές Αυγούστου και η θάλασσα γαληνεύει. Αλλά τα κύματα βαρύτητας της Σελήνης προκαλούν τις παλίρροιες. Και οι παλίρροιες, με τη σειρά τους, νανουρίζουν τα νησιά μας μέσα σε υδρατμούς. Και στο νησί Λίξους, στη βορειοδυτική Αφρική, για το οποίο μιλάει ο Πλίνιος ο πρεσβύτερος στο Inventorum Natura, πελώρια έντομα που μοιάζουν με σφήκες φτιάχνουν στις κυψέλες τους, αντί για μέλι, καυτό λιωμένο χρυσάφι. Και στα νησιά Τρινιντάντ και Τομπάγκο οι ιθαγενείς τρώνε τις ορχιδέες για μεσημεριανό. Και στις Βαλεαρίδες δεν αρρωσταίνει ποτέ κανείς κι έτσι οι γιατροί είναι όλοι ανεξαιρέτως πρωταθλητές του μπριτζ. Όσο για την ατόλη που ονομάζεται Τουανάκι, στις νήσους του Κουκ, βυθίστηκε ακαριαία στον ωκεανό ένα πρωί του προπερασμένου αιώνα, μαζί με τους 13.000 κατοίκους τους. Τέλος, στο επίπεδο νησάκι σαν Ντομίνο, όπου φωλιάζουν χιλιάδες άλμπατρος, το αξίωμα του φαροφύλακα είναι, διά νόμου, κληρονομικό...."

Αύγουστος, ο μήνας "where things were totally different". Η χάρτινη ζωή παραθερίζει σήμερα σαν τζίτζικας, στο αρχικό απόσπασμα από το: "Η μαθήτρια που έγινε αμύγδαλο" του Ευγένιου Αρανίτση, 2007.