Καλή χρονιά!

Καλή, καλή χρονιά! Φέτος, το ήπιαμε στην ώρα του και στη μέρα του, αλλά το γιορτάζουμε σήμερα, λίγο πριν την αλλαγή του χρόνου, μαζί με όλες μας τις ευχές. Ευχές για λουλούδια, ήλιους, περιστέρια, κόκκινο κρασί και ποτήρια προπόσεων, όπως λάμπουν στη φετεινή ετικέτα του φρέσκου κρασιού. Και του χρόνου, με καλό.

Σπίτι, σπιτάκι.

Χρόνια πολλά, με ένα σοκολατένιο μικρό σπίτι στο λειβάδι, γλυκό σαν τις μέρες που θα 'ρθουν. Και του χρόνου.

Ανάμεσα.

Σε δύο τοίχους. Και στο βάθος πάλι τοίχος. Και κάτω χώμα. Μπετόν, συρματόπλεγμα, προβολείς. Ένα κυπαρίσσι, άλλο ένα κυπαρίσσι, δέντρα. Ουρανός, σύννεφα, χρώματα. Βιομηχανικό περιβάλλον, η ανάγκη επιβάλλεται στο χώρο.
Τώρα εμείς, όλο ευθεία και αριστερά. Και βλέπουμε.

Πιο μαλακά.

εδώ είναι parking, οπότε μαλακά, πιο μαλακά. Κάτι πωλείται, κάτι μπορεί να αγοράζεται, μια καρέκλα ως σύμβολο θέσης, ως τοπόσημο επικράτειας, μια παλέτα όρθια στο πλάι, εκτός χρήσης ως παλέτα, αλλά με χρήση ως όριο διάβασης, ως αρχή και σύνορο γειτονίας, μια αλυσίδα που αποθαρρύνει τους αμφισβητίες και ένα δέντρο, τόσο πράσινο που είναι να απορείς. Όχι για το δέντρο αλλά για τα μη δέντρο.
No par, my King.

Στη μέση των πραγμάτων.

"Το να στέκεται κανείς στη μέση των πραγμάτων είναι πραγματικά μια μεταφυσική θέση. Το μεσαίο πλήκτρο στο πιάνο με ουρά δε φαίνεται τόσο δραματικό όπως τα υπόλοιπα σκούρα ή ανοιχτόχρωμα πλήκτρα. Το γκρι είναι λιγότερο δραματικό από το μαύρο ή το λευκό. Όταν στέκεται κανείς στη μέση, δεν απέχει πολύ από την αλήθεια και είναι πολύ ευάλωτος. Για να μείνει κανείς εκεί πρέπει να είναι ανήκουστα δυνατός. Η ψευδαίσθηση είναι ότι υποτίθεται πως οι άνθρωποι στη μέση είναι αδύναμοι. Πρέπει να είναι πολύ δυνατοί, αφού είναι υποχρεωμένοι να προστατευτούν και από τις δύο πλευρές.

Όταν στέκεται κανείς στη μέση, δεν αποδέχεται ιδέες που παραείναι δραματικές. Η αλήθεια εκφράζεται με σιγανή φωνή. Μόνο η βλακεία χρειάζεται θόρυβο."

Sir Peter Ustinov, "Για τη ζωή και άλλα μικροπράγματα", Εμπειρία Εκδοτική, 2005.

Οι Μοντέρνοι Καιροί στέκονται στη μέση των πραγμάτων και κοιτούν τις άκρες άλλοτε να πλησιάζουν κι άλλοτε να απομακρύνονται. Σημείωση: Επιδέξιες μετατοπίσεις βοηθούν πάντα στη διατήρηση της σταθερότητας.

Το Θησαυροφυλάκιο.

του Σκρουτζ; είναι αλήθεια εδώ; τόσο δίπλα μας; Πλάι στο πεζοδρόμιο, στη στροφή ενός ημικεντρικού αστικού δρόμου; Άραγε καραδοκούν τριγύρω, οι Μουργόλυκοι, οι Λύκοι των παιδιών μας χρόνων; η μήπως κάπου πιο πέρα, ο Ρόμπαξ, ο αιώνιος αντίπαλος, μασουλάει το καπέλο του από φθόνο;

Εν πάσει περιπτώσει, καλώς ήρθε το δολλάριο στο φράχτη ενός κήπου, όπως το αντιγράψαμε από τα maps της Google, καθώς η οδήγηση μας επέτρεψε να το παρατηρήσουμε, όχι όμως και να το φωτογραφήσουμε εγκαίρως.

Things have changed.

Α worried man with a worried mind                                          No one in front of me and nothing behind
There's a woman on my lap and she's drinking champagne
Got white skin, got assassin's eyes
I'm looking up into the sapphire tinted skies
I'm well dressed, waiting on the last train

Standing on the gallows with my head in a noose
Any minute now I'm expecting all hell to break loose

People are crazy and times are strange
I'm locked in tight, I'm out of range
I used to care, but things have changed

This place ain't doing me any good
I'm in the wrong town, I should be in Hollywood
Just for a second there I thought I saw something move
Gonna take dancing lessons do the jitterbug rag
Ain't no shortcuts, gonna dress in drag
Only a fool in here would think he's got anything to prove

Lot of water under the bridge, Lot of other stuff too
Don't get up gentlemen, I'm only passing through

I've been walking forty miles of bad road
If the bible is right, the world will explode
I've been trying to get as far away from myself as I can
Some things are too hot to touch
The human mind can only stand so much
You can't win with a losing hand

Feel like falling in love with the first woman I meet
Putting her in a wheel barrow and wheeling her down the street

I've been walking forty miles of bad road
If the bible is right, the world will explode
I've been trying to get as far away from myself as I can
Some things are too hot to touch
The human mind can only stand so much
You can't win with a losing hand

I hurt easy, I just don't show it
You can hurt someone and not even know it
The next sixty seconds could be like an eternity
Gonna get low down, gonna fly high
All the truth in the world adds up to one big lie
I'm love with a woman who don't even appeal to me

Mr. Jinx and Miss Lucy, they jumped in the lake
I'm not that eager to make a mistake

I've been walking forty miles of bad road
If the bible is right, the world will explode
I've been trying to get as far away from myself as I can
Some things are too hot to touch
The human mind can only stand so much
You can't win with a losing hand

Bob Dylan, βραβείο Οscar πρωτότυπου τραγουδιού, 2001.

Οι Μοντέρνοι Καιροί τι να πουν; είμαστε ακόμα εδώ, παρέα με τον θείο Bob.

Η ανοιξιάτικη ακρίδα.

Ο βασιλιάς Χσουάν της δυναστείας των Τσου άκουσε για τον Πο-Κουνγκ-Ι, που φημιζόταν ότι ήταν ο δυνατότερος άντρας στο βασίλειό του. Ο βασιλιάς ξαφνιάστηκε όταν συναντήθηκαν γιατί ο Πο έμοιαζε τόσο αδύναμος! Όταν ο βασιλιάς ρώτησε τον Πο πόσο δυνατός ήταν, ο Πο απάντησε γαλήνια: "Μπορώ να σπάσω το πόδι μιας ανοιξιάτικης ακρίδας και να αντέξω στο ρεύμα των φτερών ενός φθινοπωρινού τζίτζικα." Κατάπληκτος ο βασιλιάς βροντοφώναξε: "Μπορώ να σκίσω δέρμα ρινόκερου στα δύο και να τραβήξω εννιά βουβάλια από την ουρά και παρ' όλα αυτά ντρέπομαι για την αδυναμία μου. Πώς εσύ μπορείς να είσαι τόσο διάσημος;" Ο Πο χαμογέλασε και απάντησε με ηρεμία: "Δάσκαλός μου ήταν ο Τσε-Σανγκ-Τσι'ούι" που η δύναμή του δεν είχε παρόμοια σε ολόκληρο τον κόσμο, αλλά ακόμα και οι πιο στενοί του συγγενείς ποτέ δεν τη γνώρισαν, γιατί ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΤΗ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕ!"  - Ανώνυμος.   

Τζο Χάυαμς, "Το Ζεν στις Πολεμικές Τέχνες", 1979, εκδ. Μωρεσόπουλος, 1989.

Τι Μοντέρνοι Καιροί! Ο Πο θα είναι πάντα διάσημος για τη δύναμή του, δεν θα τη χρησιμοποιεί ποτέ κι η ακρίδα θα παραμένει σώα, ασφαλής και ανοιξιάτικη.

O Μάγος.

Των δρόμων και των εθνικών οδών. Σε πτήση, πάνω στη διπλή πόρτα του φορτηγού. Προσθέτει τη δική του όψη στην κοινή αντίληψη της πραγματικότητας. Πλανήτες σε τροχιά, πλάνητες σε κίνηση. A la una, a le due, a le tre.

Σαν λατινικό ερωτηματικό.

"... Ημέρες μετά το Ροκ-εντ-Ρολλ. Ξύπνησα, και οι ουλές ήταν εκεί. Μία σαν δάκρυ και μία σαν ημισέληνος, ανάμεσα στη βάση του αντίχειρα και τον καρπό· μία στο στήθος, σαν λατινικό ερωτηματικό και μία λίγο πιο πάνω από τον αφαλό, σαν περισπωμένη. Τις ψηλάφησα πάλι, και σήμερα το πρωί τις άγγιξα, τις περιεργάστηκα, τις χρησιμοποίησα σαν μοχλούς, αρχιμήδειους μοχλούς, για να μου κινήσουν ουρανό και γη και κόσμο και ανθρώπους και μνήμες, ώστε και πάλι να πειστώ πως είμαι εγώ και πως μπορώ, εγώ, να υπάρξω και να δουλέψω και να ζήσω. Έβαλα νερό και καφέ στην καφετιέρα...
...Ημέρες μετά το Ροκ-εντ-Ρολλ."
Γ.Ι.Μπαμπασάκης, Βιβλίο Συμβάντων και Αναφορών, 1996, Εκδ. Ερατώ.

Οι Μοντέρνοι Καιροί υπενθυμίζουν: ο φρέσκος αχνιστός καφές ξεκινά τον κόσμο, βάζει τους αρχιμήδειους μοχλούς να κινήσουν ουρανό και γη, ειδικά τις ημέρες μετά το Ροκ-εντ-Ρολλ.

Kαλή βδομάδα.

Και του χρόνου. Οι τέσσερις λαμπάδες μας είναι έτοιμες. Με κερί μέλισσας από φύλλο κηρήθρας, βαμβακερό φυτίλι και διακόσμηση από σοφές κουκουβάγιες. Σοφία, λοιπόν, είναι η ευχή μας για φέτος.

H ποιότης.

Το Φωτοδρόμιο σταματά στη γωνία της ποιότητας. Επιγραφή: "Φέτα Ποιότης Α". Γωνιακό μπακάλικο, ένα παντοπωλείο από μια άλλη εποχή της πόλης. Οδός Κέας.
Μια φέτα ποιότητος μπροστά στα μάτια μας, μια φέτα από το χθες και το σήμερα.

O αδαμάντινος.

Κάπου πλέει το Sunseeker, ένα γιωτ που ταξιδεύει στους ωκεανούς, ένα αιωρούμενο σημείο αναφοράς. Ο Wolverine, ο ήρωας από αδαμάντιο, ονομάζεται Logan και αναζητά το σκάφος της καταφυγής του μέχρι το τέλος, μέχρι να...
Για σήμερα, ο ήρωας στο πλάι της καμπίνας ενός αυτοκινούμενου μεταλλικού βραχίονα γερανού. Μια φιγούρα, ίσως όχι από αδαμάντιο, αλλά με αντίστοιχο βλέμμα. 

Ο μπροστινός.

Αυτός τουλάχιστον πέρασε. Εμείς τι κάνουμε; Θα περάσουμε; Θα χωρέσουμε; Ή μήπως θα ξεκινήσουν μαζί τα δύο θηρία και πώς θα ξεμπλέξουμε; Οι συμπληγάδες των σύγχρονων αυτοκινητόδρομων πόλης, όπου συγκινούμαστε μικροί και μεγάλοι, στενεύουν και πλαταίνουν κατά περίπτωση.
Να, μια τέτοια περίπτωση με πολλά ερωτηματικά. Ο μπροστινός πάντως πέρασε...