Kαταλόγιν του ξένου στρατιώτου.

(Άσμα δημοτικόν παρεμβεβλημένον εις μεσαιωνικόν έπος του ΙΔ' αιώνος πιθανώς. Τα κατά Λύβιστρον και Ροδάμνην.)

Άγωρος μυριοφλόγιστρος, ξένος εκ τα δικά του,
τον εκαταβασάνισε κόρης ωραίας αγάπη,
έφυγεν εκ την χώραν του κι από τα γονικά του,
και εις ξένον τόπον περπατεί και αιχμάλωτος διαβαίνει.
Πόνους του κλαίουν τα δενδρά, θλίψες του τα λιβάδια
και ποταμοί τα δάκρυα του, βουνά τους στεναγμούς του.
Αηδόνιν εις την στράταν του να κιλαδεί, να λέγει,
και οι πόνοι της καρδίας του και οι αναστεναγμοί του
σιγίζουν το να μη λαλεί, καρδιόφωνον κρατούσι.

Έδε στρατιώτου συμφοράν, την πάσχει διά φεδούλαν
αυτός είναι αιχμάλωτος, ξένος εις άλλον τόπον.

Στ.10. φεδούλα ή φουδούλα: νεάνις.

Σε μονοτονική απόδοση, από τα "Δημοτικά Τραγούδια" του Νικ.Γ.Πολίτη, οι Μοντέρνοι Καιροί υπενθυμίζουν: ο Αύγουστος μήνας είναι από αύριο εδώ και οι άλλοι τόποι αναμένουν παρηγορητικά τους ξένους εμάς.