Καλά Χριστούγεννα!

Ο αχυρώνας μας είναι έτοιμος. Σοκολατένιος και μπισκοτής, όπως πάντα. Φέτος, αντί για τζάκι, ένα εξωτερικός μικρός ξυλόφουρνος. Έτσι, για τα ψητά των ημερών...
Και του χρόνου! 

Ναι, ναι, ...εδώ.

Είναι εδώ. Πώς να μην είναι, αφού περάσαμε ήδη από την τρίτη Πέμπτη του μηνός Νοεμβρίου. Όμορφο, με τον ήλιο, τον πετεινό, τα λουλούδια κι έναν Γάλλο πύργο, τον πύργο του Μηχανικού Άιφελ. Κι αν οι μέρες πετούν, κι αν πια μυρίζει Χριστούγεννα, εμείς είμαστε εδώ, εμείς πάντα θυμόμαστε.
Το Beaujolais Nouveau του 2017 έφτασε και φέτος.  Στην υγειά μας!

O οικείος.

 

Ένα με το περιβάλλον. Αλλά. Πού αρχίζει το όχημα και πού τελειώνει; τι είναι φορτίο, τι είναι τοπίο; Είναι τα κτίρια χάρτινα; Ποιο είναι το φορτηγό; Ποιο παράθυρο είναι παράθυρο και ποιο περιγράφει το περιεχόμενό του; Ποια πόρτα είναι πραγματικά κλειστή; Πόσοι άνθρωποι διακρίνονται στη φωτογραφία; (0 = η σ η τ ν ά π Α).

Πάλι στο δρόμο.

Δεν τελειώνουν ποτέ. Είναι πάντα εκεί, είναι πάντα μπροστά μας. Σ' αυτή την περίπτωση καλούμαστε να αναγνωρίσουμε πού αρχίζει και μέχρι πού φτάνει το περίγραμμα του κινούμενου αλλά και του ακίνητου στοιχείου της εικόνας. Τι είναι φορτίο, τι είναι προορισμός και στο βάθος του τοπίου ποια είναι η οδός και η ζωή.

Ο τρίκυκλος.

Αυτόβουλος ανακυκλωτής χαρτιού και συναφών ειδών. Στοιβάζει και ισορροπεί τα πάντα σε τρεις ρόδες. Μπροστά ο τοίχος που φράζει το δρόμο, αφήνει δύο επιλογές, αριστερά ή δεξιά. Η εμφανής κλίση του οχήματος εξαπατά ως προς τις προθέσεις της κατεύθυνσης, είναι μόνο από το βάρος του οδηγού. 

Εις υγείαν!

Τα δεύτερα δηλαδή, γιατί τα πρώτα μπήκαν σε κλασσικά γυάλινα μπουκάλια των 750 και τα ήπιαμε κιόλας. Τώρα, ετούτα, βολεύτηκαν σε πλαστικές ΡΕΤ φιάλες του λίτρου από αυτόματο μηχάνημα πώλησης χύμα γάλακτος. Δοχεία ελαφριά, διαφανή και πεντακάθαρα, όπως ελπίζουμε κι ευχόμαστε να είναι και τα κέφια μας τις μέρες γιορτής που έρχονται... 

Καλή Ανάσταση!

Χρόνια πολλά, εδώ είμαστε με τα έθιμά μας, τα κρατάμε και μας κρατούν κι αυτά. Οι φετεινές λαμπάδες εμπνευσμένες από το ζωικό βασίλειο, τη χλωρίδα της εποχής και από το καρό καρτεσιανό στρώσιμο του αέναου φαγοποτιού.
Και του χρόνου, και του αντίχρονου...

O σκοτεινός.

Δεν είναι νύχτα, δεν είναι βράδυ, δεν είναι απόγευμα. Είναι μέρα μεσημέρι, χωρίς καθόλου ομίχλη, παρά μόνο με μια αραιή συννεφιά. Που δεν δικαιολογεί τέτοιο ντουμάνι και τέτοια μαυρίλα στην ατμόσφαιρα. Απλά, είναι η επιτάχυνση του μπροστινού οχήματος από 0 σε κάποια χιλιόμετρα με πρώτη, στο άναμμα του φαναριού από κόκκινο σε πράσινο. Αμάν παιδιά, όχι άλλο κάρβουνο!

Home sweet.

Home. Οι γιορτές κρατούν πολλές πολλές μέρες, όταν θέλουμε και μπορούμε. Για τις φετεινές, λοιπόν, γιορτές ένα σοκολατένιο cabin in the woods, με καμινάδα που ποιος δεν τη βλέπει!

Και του χρόνου, η χρονιά άρχισε, η χρονιά συνεχίζεται...