"Το σπίτι θέλω να περιγράψω και πρώτα την πρόσοψη του σπιτιού, όπως τήνε βλέπω κι όπως μου τη δείχνουν ο ήλιος, το φεγγάρι, και τ' άστρα κι οι πόρτες των ματιών μου.Κι είχε το σπίτι έναν μεγάλο καθρέφτη στημένο καταντίκρυ από το μέρος όπου κοίταζα και μες στον καθρέφτη ετούτο ήτανε καθρεφτισμένος ο κόσμος και τ' αγαθά του και τα κακά του και όλα του τα πλάσματα, τα δέντρα, τα ζώα κι οι άνθρωποι, τα βουνά του και τα ποτάμια του, οι θάλασσες κι οι χαράδρες κι οι τάφοι, κι ο θρήνος κι η ευτυχία κι η αγριότης με το γυμνό σπαθί τριγυρνούσε και φοβέριζε τους ταπεινούς και οι περήφανοι κι οι πλούσιοι ζούσανε καλά κι οι φτωχοί ζούσανε άσχημα κι άλλος λογάριαζε τα λεφτά του, άλλος τα χωράφια του κι άλλος την ψυχή του μονάχα και το πνεύμα, κι άλλος την τύχη και τη μοίρα του.
Μα είχε η πρόσοψη του σπιτιού και δυο μικρές σκάλες σκαλισμένες κι απάνω στις σκάλες ήταν δύο άγγελοι με σπαθιά, σαν από φλόγες που φωτίζανε όποιον περνούσε τη νύχτα και μποδίζανε όποιον ήθελε με βία και δύναμη να μπει στο σπίτι..."
Οι Μοντέρνοι Καιροί σημειώνουν: το σπίτι του κόσμου είναι όπως το βλέπεις κι όπως στο δείχνει ο ήλιος, το φεγγάρι και τα μάτια σου.
Ν. Βαλαωρίτης. "Το σπίτι του κόσμου εικονογραφημένο", 1980.
