Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2011

Σαμπάνια για σήμερα.

Στη συνέχεια της κινηματογραφικής σκηνής, ο πράκτωρ 007 αρπάζει τη σαμπάνια από το τραπέζι για να υπερασπιστεί (κατά το δυνατόν) τη θέση του. Ο διάλογος με τον Δόκτορα Νο είναι ο εξής:

Dr.No:  That's a Dom Perignon '55, it would be a pity to break it.
James Bond: I prefer the '53 myself...

Κι εμείς, αυτό που προτιμάμε, το προσέχουμε και το υπερασπιζόμαστε. Οι Μοντέρνοι Καιροί σηκώνουν στη υγειά σας ένα ποτήρι σαμπάνιας, για να ευχηθούν την ευτυχία όλων μας στο 2012.

Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2011

I am the greatest.


"Impossible is just a big word thrown around by small men who find it easier to live in the world they've been given, than to explore the power they have to change it. Impossible is not a fact. It's an opinion. Impossible is not a declaration. It's a dare. Impossible is potential. Impossible is temporary. Impossible is nothing."
- Muhammad Ali.

Είπε και το εννοούσε. Κι εμείς οι small men κοιτάμε το αδύνατο και ψάχνουμε τις τρύπες που το κάνουν να φαίνεται δυνατό. Μήπως, μέσα από αυτές, καταφέρουμε να του περάσουμε λίγα χτυπήματα, που να το ραγίσουν και να το γκρεμίσουν στα πόδια μας.

Η πρόταση των Μοντέρνων Καιρών για σήμερα: Practise, man, practise!

Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2011

Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2011

Να τα πούμε;

Σένα σου πρέπει αφέντη μου καρέκλα καρυδένια
για ν'ακουμπά η μέση σου η μαργαριταρένια.
Βάλτε μας κρασί να πιούμε και του χρόνου να σας πούμε. (δις)
Και πάλι ξαναπρέπει σου στα πεύκια να κοιμάσαι,
να πίνεις, να δροσίζεσαι και πάλι αφέντης νάσαι.
Βάλτε μας κρασί να πιούμε και του χρόνου να σας πούμε. (δις)
Και πάλι ξαναπρέπει σου καράβι ν'αρματώσεις,
και τα πανιά του καραβιού να τα μαλαματώσεις.
Βάλτε μας κρασί να πιούμε και του χρόνου να σας πούμε. (δις)

Σας βάζουμε κρασί, πείτε τα, πείτε τα... και του χρόνου με υγεία για όλους μας.

Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2011

A penny for your thoughts.

Ένα μικροσκοπικό κέρμα του ενός cent του Euro κατορθώνει να γίνεται χρήσιμο για τους σκοπούς του πωματισμού των φιαλών μας.

Ο χειροκίνητος φελλοεισαγωγέας μας είναι άψογα ζυγισμένος, ρυθμισμένος δηλαδή να στέκεται κατακόρυφος, ισορροπώντας στη θέση του και διευκολύνοντας έτσι τη δουλειά μας.

Όμως το στενής διατομής μεταλλικό έμβολο, που διαθέτει, τραυματίζει το πάνω άκρο του φελλού τη στιγμή της πίεσης και του αφήνει μια μικρή πληγή ορατή και δυσάρεστη κατά τη χρήση του tirebouchon.

Έτσι, το ελάχιστο των κερμάτων, κατά τι πλατύτερο του εμβόλου χρησιμεύει (στη θέση που διακρίνεται στο στιγμιότυπο) για την επίτευξη πιο ομοιόμορφου αποτελέσματος στην πάνω όψη του εισαγόμενου φελλού. Μετά, απλά το βγάζουμε και το ξαναχρησιμοποιούμε στην επόμενη εμφιάλωση.

Η όλη διαδικασία είναι απλή και γρήγορη, κοστίζει και διαρκεί μόνο ένα λεπτό.

Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2011

Κλιμακωτή εμφιάλωση.

Στη σκάλα είναι, που κάνουμε την εμφιάλωσή μας. Ανάμεσα από τους ορόφους, στις μετέωρες βαθμίδες της ανόδου, εκεί σταθήκαμε για να μεταγγίσουμε το κρασί από το δοχείο στις φιάλες του.

Βολεύει, βλέπετε, το κλιμακωτό των επιπέδων, για να πετύχεις τη ροή από τα υψηλά στα χαμηλά. Ειδικά, καθώς τα δεύτερα παίρνουν παραπάνω ύψος, λόγω του ευμεγέθους χωνιού, των φίλτρων και της κλίσης που οφείλεις να δώσεις στο αρχικό δοχείο.

Είχε και ωραίο φως εκείνη την ημέρα και δεν είναι να τις κάνεις αυτές τις δουλειές - μια φορά το χρόνο - σε σκοτεινά και στριμωγμένα μέρη.  Let there be light, λοιπόν και ένας ένας οι μπουκάληδες, όλοι θα πάρετε...

Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2011

Μαθηματικώς 6.

Απλά μαθηματικά. Ένα πλήρες 5λιτρο γυάλινο δοχείο ωρίμανσης σπιτικού κρασιού. Γεμίζει 6 φιάλες των 750ml. Αφήνει 500ml περίσσευμα. Πίνουμε το περίσσευμα, κατά τη διάρκεια της εμφιάλωσης, μένουν 4,5 λίτρα εμφιαλωμένο κρασί. Δηλαδή και οι 6 φιάλες γεμίζονται πλήρως. Όλα καλά ως εδώ.

Στη συνέχεια στήνουμε την εξάδα στον άσπρο τοίχο στη σειρά και φωτογραφίζουμε για ενθύμιο. Αποτέλεσμα: εμφανίζονται οι 5 στη φωτογραφία και λείπει η 6η. Συμπέρασμα: αυτά συμβαίνουν, όταν ανοίγουμε και κουτσοπίνουμε το πρώτο μπουκάλι, πριν καλά καλά το εμφιαλώσουμε.

Είναι επίσης μαθηματικώς βέβαιο ότι σε λίγο κι αυτές οι 5 πρώτες φιάλες, όσο θα μοιράζονται και θα σκορπίζουν, τόσο θα φαίνονται να πληθαίνουν. 

Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2011

Ένα πλοίο ταξιδεύον.

Life goes on day after day - Hearts torn in every way
So ferry 'cross the Mersey 'cause this land's the place I love
and here I'll stay
People they rush everywhere - each with their own secret care
So ferry 'cross the Mersey and always take me there
the place I love

Από τους Gerry and the Pacemakers, στα 1964, για τα ποταμόπλοια του Mersey στο Λίβερπουλ. Ένα τέτοιο ήταν το πλοίο της εικόνας που αργότερα μπήκε στη γραμμή της Τζιας και...

Πίνεται! Αυτό έχω να πω για σήμερα. Το κρασί μας ανοίχτηκε, ανήμερα του Αγίου Νικολάου, είναι υπέροχο και αφιερώνουμε τη πρώτη γουλιά στο πλοίο της εικόνας και στη δεύτερη (χρονικά) πλευρά των πραγμάτων. 

Λεπτομέρειες θα ακολουθήσουν στα επόμενα δρομολόγιά μας. 

Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2011

Εχθροί εντός των τειχών.

They live. Ζουν ανάμεσά μας. O J.Carpenter αποκάλυψε την ύπαρξή τους με ένα ζευγάρι γυαλιά της αλήθειας. Και ο ήρωας της fiction ταινίας του 1988 καταδίωξε με ευσυνειδησία τα διπρόσωπα παράσιτα για να αποκατασταθεί επί της οθόνης η τρωθείσα τιμή της ανθρωπότητας.

Εμείς, που κοιτάμε αυτές τις μέρες τα γυάλινα μπουκάλια των 750ml στην αποθήκη μας, αναρωτιόμαστε επίσης ποιό μικροσκόπιο θα μας αποκάλυπτε τα μικροόντα που φωλιάζουν εκεί και καιροφυλακτούν να επιτεθούν στο κρασί μας.

Γιατί πλησιάζει η μέρα που θα ανοίξουμε τα δοχεία ωρίμανσης και θα χρειαστούμε να εμφιαλώσουμε για τους σκοπούς της λαϊκής κατανάλωσης. Αν, λοιπόν, δεν πλύνουμε και δεν αποστειρώσουμε τα μπουκάλια μας, τότε το κρασί μας θα υποστεί επίθεση μικροοργανισμών που θα το αλλοιώσουν και θα το υποβαθμίσουν. Όπως συνέβη και με τα ανυποψίαστα θύματα - γήινους στην αλληγορία του They live.

Ας βάλουμε, λοιπόν, από τώρα τα γυαλιά μας κι ας φροντίσουμε να έχουμε καθαρά τα μπουκάλια του κρασιού. Γιατί μπορεί και να τα χρειαστούμε σύντομα.