Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2010

Ξύλο απελέκητο.

Εκείνα τα βράδια στην ορεινή Αρκαδία του Οκτώβρη, κάψαμε πολλά ξύλα στο τζάκι του ξενώνα μας. Ξύλα δέντρων με σχήματα, διατομές πολλές, παρακλάδια και φλούδες.

Στα χέρια σου όταν τα πιάνεις, παίρνουν θέση για χρήσεις τόσες, όσες εσύ αποφασίσεις να τους αποδώσεις. Ένα διχαλώνει σαν σφεντόνα, άλλο γερό για σφυρί, κάποιο στέκεται σαν στήριγμα στο περπάτημα και ιδέες πολλές σου δίνουν για να τα κατεργαστείς. Δεν είσαι ο μόνος, υπάρχουν άνθρωποι, στα μέρη εκείνα, που υπηρετούν ακόμη την τέχνη του ξύλου, δημιουργώντας πρωτίστως εργαλεία για τον άνθρωπο.

Και για τον ερασιτέχνη άνθρωπο, ειδικά, τέτοια εργαλεία είναι μέρος της απόλαυσής του. Γιατί, αν τα πιο σύνθετα βρίσκονται μόνο στο εμπόριο, η πρόκληση της ιδιόχειρης κατασκευής βασικών εργαλείων αποτελεί ξεχωριστή πηγή έμπνευσης νεών δημιουργικών παρεκκλίσεων.

Μόνο που για να φτιάξω τα πρώτα ξύλινα εργαλεία μου, πρέπει πάλι να βγω στην αγορά για να εξοπλιστώ με κάποιο αξιοπρεπές σετ κοπτικών ειδών ξύλου και άντε πάλι πίσω οι άλλες μου μισές δουλειές...

Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010

Ένα Glögg για τον Άγιο.

Σκαρφάλωνε αργά, μέσα στη στενή καμινάδα, ακούγοντας να πλησιάζει από ψηλά η μονότονη ψαλμωδία των ταράνδων:
Vee Vish You a Merry Vishmas and a Happy New Zear!...

Δίπλα στο τεχνητό δέντρο, λίγα λεπτά πριν, είχε χρόνο μόνο για να ανοίξει το σάκκο και να ψάξει τα πακέτα με φαρδιές κινήσεις του γαντιού του. Και ίσα ίσα για να δοκιμάσει λίγο από το φρέσκο γλυκό της βραδιάς και να πιει μια γουλιά από το ζεστό γυάλινο φλυτζάνι.

 - Μπα, φέτος έφτιαξαν Glögg; Μπράβο! Του χρόνου ν’ αφήσω και κάτι από Ανδρικά Αξεσουάρ - Είδη Καπνιστού για τον άνθρωπο που με σκέφτηκε…

Οι τάρανδοι επιτάχυναν με ορμή. Αλλά ένα κόκκινο κι ένα ροζ κουτί έμειναν εκεί, δίπλα από την ξύλινη φάτνη, να περιμένουν με ησυχία το εορταστικό ξημέρωμα.

Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010

Από τότε ήξεραν.

"Ενώ θα σημειώνετε την ωφέλεια από τη συμβουλή μου, επωφεληθείτε επίσης μόνοι σας από κάθε ευνοϊκή περίπτωση πάνω και πέρα από τους συνηθισμένους κανόνες.
Πρέπει κανείς να τροποποιεί τα σχέδιά του σύμφωνα με τις περιστάσεις καθώς αυτές εξελίσσονται ευνοϊκά.
Όλος ο πόλεμος στηρίζεται στην εξαπάτηση.
Επομένως, όταν είμαστε σε θέση να επιτεθούμε, πρέπει να φαινόμαστε αδύναμοι. Όταν αναπτύσσουμε δραστηριότητα, πρέπει να φαινόμαστε ότι αδρανούμε.
Προσφέρετε δολώματα για να δελεάσετε τον εχθρό. Προσποιηθείτε ότι βρίσκεστε σε αταξία και συντρίψτε τον."

Η Τέχνη του Πολέμου. Σουν Τσου, 6ος-5ος Αιώνας π.Χ.

Όπου: πόλεμος=ψάρεμα από ακτή, εχθρός=ψάρι-θήραμα, αναγνώστης=επίδοξος ψαράς, συντρίβω=σηκώνω γεμάτο αγκίστρι.

Σάββατο 27 Νοεμβρίου 2010

Ελπίζω να με καταλαβαίνετε...

Fromage au Poivre
Pour 1 petit.                

1 litre de lait de vache
4cs de jus de citron
3 tours de moulin à poivre
Dans une casserole, portez le lait à ébullition sur feu doux. Ajoutez le poivre et mélangez.
Lorsque le lait bout, ajoutez le jus de citron, cuillère après cuillère, en mélangeant. Le lait est assez caillé quand il ne reste que le petit lait.
Mouillez une étamine et déposez là dans le fond d'une passoire. Versez y le lait caillé. Pressez bien pour faire partir tout le petit lait. Déposez un objet lourd dessus pour bien le presser. Laissez reposer quelques heures, ensuite, conservez le au frigo.

Super bon avec un morceau de pain. J'aime le côté poivré qui "relève" un peu le goût du fromage.

Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2010

Τόσο ακριβά;

Τυλιγμένος στην κελεμπία του, βαθιά μέσα σ’ ένα ανατολίτικο παζάρι όψιμης τουριστικής ανάπτυξης, εντόπισε την επιγραφή «ΕΙΔΗ ΓΙΑ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΕΣ, Ο Ευσεβής Πόθος». Ζητούσε κάτι σπάνιο, με όρους όμως σεβαστούς από κάθε αξιοπρεπή έμπορο:

- 120 φύλλα κηρήθρας για αρχή σε 3 χρώματα κι άλλα 40 σε 4, όλα από ατόφιο κερί μέλισσας, τώρα και μετρητοίς…

Μελωδία ήχησε στα αυτιά του ανατολίτη μαγαζάτορα και το παζάρι των τιμών ξεκίνησε για να αναζωογονήσει το παμπάλαιο forum.

Δεν μπορώ να κάνω τίποτε (=μπορώ να κάνω όλα όσα πρέπει)
Είμαι υπάλληλος, λείπει ο προϊστάμενος (=δεν υπάρχει κανένας περιορισμός, αποφασίζω μόνος μου)
Να δούμε το συνολικό ποσό (=άντε, μία και μοναδική έκπτωση στο τέλος θα σου κάνω, όχι λίγο λίγο από την αρχή)

Και οι δύο ολοκλήρωσαν με όψη ηττημένου το πατροπαράδοτο session και χωρίστηκαν πλούσιοι σε λάφυρα και με πηγαία χαρά νίκης.

Ας πιούμε στην καλοτυχία των αποκτημάτων μας. Έτσι κι αλλιώς για ένα Bazaar παζαρέψαμε κι εμείς…

Πέμπτη 25 Νοεμβρίου 2010

H φωλιά του μυρμηγκιού.

Εκεί που περπατάς στην εξοχή, σ’ ένα σηματοδοτημένο πεζοπορικό μονοπάτι, τυποποιημένο ειδικά για τους ανθρώπους της πόλης, συναντάς με την άκρη του ποδιού σου μία τρύπα στο έδαφος.

Γύρω το χώμα είναι μαλακό και στρωμένο κόκκο κόκκο από τις τιτάνιες δυνάμεις των λιλιπούτειων κατοίκων της υπόγειας φωλιάς. Πιο δίπλα δεύτερες και τρίτες είσοδοι και έξοδοι διαφυγής διασφαλίζουν τον αερισμό και την αέναη σειριακή κίνηση των μικρών μυρμηγκιών. Που αποθηκεύουν για να ζουν και ζουν για να αποθηκεύουν μικρές μονάδες απαραίτητων εφοδίων, ποτέ περιττών.

Δεν στολίζουν ποτέ μία κεντρική αίθουσα με κάποιο σπάνιο πετραδάκι ή κάποιο γυαλιστερό ορυκτό ή έστω ένα ψήγμα ανθρώπινης κατασκευής, ακατανόητο μα ελκυστικό. Μόνο και πάντα τα απαραίτητα.

Μήπως κι εμείς κάνουμε το ίδιο στη ζωή μας, αλλά από την απέναντι πλευρά του καθρέφτη; Μαζεύουμε συνέχεια με αυτό το ζήλο, τόσα και τόσα περιττά, αντικείμενα μόνο μιας πιθανής μελλοντικής μας απόλαυσης.

Κοιτώ τα ακίνητα σωρευμένα υλικά, τα σκεύη και τα όργανα της σαπωνοποιΐας μου, σκέφτομαι το βάρος της φιλοδοξίας μου και αισθάνομαι μκρός τιτάνας σαν τα μυρμηγκάκια.

Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2010

Φίλτρο για κόψιμο;

Όποιος έχει υπάρξει καπνιστής, ειδικά στα αθώα νεανικά του χρόνια, μπορεί να θυμάται μια από τις μεγάλες απολαύσεις της ζωής.

Το πρώτο, σκέτο τσιγάρο ενός ηλιόλουστου πρωινού, δίπλα σε ένα φλυτζάνι καφέ κι ένα ποτήρι με νερό. Αναμμένο με αναπτήρα αερίου ή βενζίνης, να αποδεσμεύει με άνεση το μπουκέτο των αρωμάτων του μέσα από τον κοντό συμπαγή κορμό του. Χωρίς την αφαιρετική παρέμβαση κανενός φίλτρου, που αν υπήρχε θα άλλαζε τη ροή, την υφή και το άρωμα του εισπνεόμενου καπνού σε μια πιο αμβλεία, μπάσα και ουδέτερη βαρετότητα.

Κρίμα που η σκοτεινή πλευρά εκείνου του πρωινού ήλιου είναι πολύ μεγαλύτερη από τη λαμπρή του όψη…

Και αναρωτιέμαι σήμερα. Μήπως η μανία του επίδοξου οινοφιλτραριστή που μας έχει καταλάβει, χρειάζεται αναθεώρηση; Μήπως, το αφιλτράριστο προϊόν της φυσικής οινοποίησης μας, υπόσχεται και την πιο γεμάτη απόλαυση στο ποτήρι μας;

Μήπως να μην τρέχω να παιδεύομαι με φίλτρα και περιττούς μπελάδες...αλλά και πάλι, ν’ αφήσω το διαμαντάκι μου αγυάλιστο;

Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010

Μπροστά σε ένα Ρεκόρ.

Πίσω στα 1897, η Διεθνής Έκθεση της Στοκχόλμης προϋποδέχεται θριαμβευτικά το Νέο Αιώνα της Προόδου, παρουσιάζοντας τις ραγδαίες εξελίξεις της τεχνολογίας, με ηχογραφήσεις σε φωνόγραφο, με κινηματογράφο, εφαρμογές ακτίνων Χ και νέα πρωτοποριακά μέσα μεταφοράς.

Εκεί και το υψηλότερο κερί του κόσμου στα 24,38 μέτρα, όπως το καταγράφει έκτοτε η Βίβλος του Guinness. To φως προβάλλεται στη Στοκχόλμη ως ιδιαίτερα υψηλή αξία για το διαφαινόμενο λαμπρό μέλλον της ανθρωπότητας.

Στα χέρια μας, σήμερα, τα 25 και πλέον μέτρα από βαμβακερό φυτίλι Νο8 και οι σύντομα αναμενόμενες ποσότητες 150+ φύλλων κηρήθρας για τις εορταστικές ανάγκες (κυρίως του Σχολικού Bazaar) φορτίζουν το semipublicface με μία πρόκληση.

Αν εμείς θελήσουμε, το αιωνόβιο ρεκόρ καταρρίπτεται. Δύο μόνο είναι οι περιορισμοί μας. Το υπερυψηλό κερί μας δεν θα σταθεί ποτέ όρθιο εξαιτίας των νόμων της βαρύτητας και η φιλοδοξία μας δεν θα σταθεί επίσης ποτέ με σοβαρότητα απέναντι σε οποιαδήποτε λογική εξέταση....

Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010

Σε πρώτη προβολή.

Τα γυάλινα μπουκαλάκια με τους κεφαλοφόρους φελλούς είναι εδώ. Η  ποτοποιΐα μας εξοπλίστηκε από αξιόλογο γωνιακό Εμπορικό Οίκο της οδού Αθηνάς με τα απαραίτητα είδη για την εμφιάλωση της πρώτης εργαστηριακής παρτίδας αρωματικού ρακόμελου.

Ο ποιοτικός έλεγχος των ειδών έγινε κατά τη διαλογή τους, με κριτήριο την ομοιομορφία, την ευστάθεια και την ακρίβεια στις διαμέτρους λαιμού και φελλών. Το αισθητικό κριτήριο αυταποδείκτως προηγήθηκε.

Ήδη προχωρούμε, λοιπόν, στην παρουσίαση τους μπροστά στην οθόνη της αμήχανης τηλεοπτικής μας συσκευής, που με την απουσία των χρωμάτων της χρησιμεύει για να αναδείξει το, πλήρες νοήματος, κενό των μπουκαλιών μας.

Όλοι λοιπόν απόψε στους τηλεοπτικούς σας δέκτες. Κλείστε τους και απολαύστε, μπροστά τους τοποθετημένο, το αγαπημένο σας συμβολικό αντικείμενο.

Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2010

Ποιος λοιπόν;

Ένα μυστικό για να φτιάξεις πραγματικά καλό κερί, βρίσκεται στο μήκος του φυτιλιού, πόσο πολύ ή λίγο θα το αφήσεις να εξέχει, για να συμπληρώνει τη συνολική εικόνα του καινούριου και του χειροποίητου.

Η γνώμη μου είναι: πολύ. Πάντα, απολαμβάνω να ανάψω ένα κερί με μακρύ κερωμένο φυτίλι και να τραβήξω την περίσσεια, ενώ φλέγεται, απομακρύνοντάς την με το χέρι.

Το μυστικό όμως, της δικής μου προτίμησης, είναι να αφήνω το φυτίλι να περισσεύει και από την κάτω μεριά, της βάσης του κεριού. Έχω, τότε, την αίσθηση της άνεσης και της ασφάλειας ότι όλα θα είναι εντάξει, έως εκεί που χρειάζεται και πως δεν θα μας διακόψουν απροσδόκητες ασυνέχειες.

Άσε που, μπορεί να έρθει και η ώρα, σαν κι αυτή που τραγούδησε στο ξεκίνημά της η Κα Shirley Bassey.

Who's got a match for a strikin'
Don't say it all depends
Who wants to help me burn my candle, at both ends...

Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2010

Η πήξις του γάλακτος.

Δεν θα' πρεπε να μπορούμε στο σπίτι μας να πήζουμε το τυράκι μας; Το δικό μας νόστιμο επιτραπέζιο τυρί; Θα σκεφτεί κανείς ότι ούτε απαραίτητο είναι, ούτε εύκολο να πετύχει είναι. Ναι, αλλά ακούγεται ωραίο.

Γιατί θα παιδευτούμε με ένα πολύ ζωντανό κομμάτι της ζωής και θα επανεκπαιδεύσουμε όλες τις πέντε αισθήσεις μας. Γιατί πάλι μετά, θα μπορούμε να κόβουμε στο τραπέζι ένα κομματάκι που θα μυρίζει φρέσκο γάλα, ας είναι και το απλό παστεριωμένο του εμπορίου και που ίσως να περιέχει βότανα, αρωματικά και πιπέρια για να μπορεί να συνοδεύσει ένα ποτήρι κρασί...

Τι λέμε πάλι...πού πάμε να μπλέξουμε...άραγε ποιος θα πήξει πρώτα, το τυρί ή εμείς, με όλα αυτά τα καμώματα;...

Παρασκευή 19 Νοεμβρίου 2010

Σαπούνι στην ώρα του.

Πόσο ακόμα; πόσο θα περιμένουμε μέχρι οι επιφανειοδραστικές ουσίες του δικού μας σαπουνιού να συμπαρασύρουν τους ρύπους    της καθημερινότητας από τις παλάμες μας;

Σίγουρα, λίγο ακόμα. Παρηγοριά μας είναι ότι ο χρόνος, που κυλάει στο ενδιάμεσο της οργάνωσης και της ποθούμενης παραγωγής της σαπωνοποιΐας μας, είναι γεμάτος από δημιουργικές συγγενείς δραστηριότητες.

Γιατί αν δεν λερωθείς καλά καλά, φτιάχνοντας ρακόμελο και κεριά, συγκεντρώνοντας και τακτοποιώντας υλικά σαπωνοποίησης, σκεύη και όργανα οινοποίησης και εμφιάλωσης, τότε τι αξίζει να καθαρίσεις;

Ίσως λοιπόν, μας πρέπει, που θα λερωθούμε ακόμη λίγο, για να αρχίσει ο κύκλος της αποκάθαρσης. Σύντομα θα ξέρουμε...

Πέμπτη 18 Νοεμβρίου 2010

Il est arrivé.

Από τις 00:01 σήμερα, τρίτη Πέμπτη του Νοεμβρίου όπως κάθε χρόνο, το Beaujolais Nouveau έφθασε κι ανοίγεται σε όλη τη Γαλλία. Το πρώτο φρέσκο κρασί της χρονιάς σερβίρει τα νεανικά του αρώματα σε ένα αισιόδοξο καθημερινό τραπέζι και στέλνει τον πρώτο χαιρετισμό από τους οινοποιούς της Γαλλίας στους φίλους του κρασιού σε όλον τον κόσμο. Καλή μας χρονιά!

Ειδικά για τη μικροοινοποιΐα του semipublicface, η συνάφεια με το γεγονός είναι διπλή. Γιατί το σταφύλι που έχουμε πατήσει, Μηλέικο ονομάζουν τοπικά την ποικιλία του, είναι ένας μακρινός συγγενής της Γαλλικής ποικιλίας Gamay, που φέρνει το Beaujolais.

Σύμφωνα με αδιασταύρωτες ακόμη πληροφορίες, πρόκειται για κλήματα που έφεραν οι Φράγγοι άρχοντες των νησιών την παλιά εποχή, προκειμένου να καλλιεργούν και να απολαμβάνουν τα δικά τους κρασιά και στην εδώ ζωή τους. Και το Μηλέικο είναι απόγονος των φυτεμένων το Μεσαίωνα αμπελώνων Gamay στις Κυκλάδες.

Ερχόμαστε ξαδέλφια, ανοίγουμε σε ένα μήνα ακριβώς…

Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010

Παραγγελία πρώτη.

Θρίαμβος! Ο ακοίμητος Σύλλογος Μαμάδων και Κηδεμόνων του Δημοτικού μας Σχολείου έδωσε  κιόλας την πρώτη παραγγελία στο semipublicface για 120 κεράκια κηρήθρας.

Όχι να τα παραδώσω έτοιμα, αλλά να βρω και να προετοιμάσω τα υλικά τους, για να τα παρασκευάσουν τα τσακαλάκια μας στο εργαστήριο κηροπλαστικής που θα στηθεί για αυτή τη δραστηριότητα, στο διήμερο Χριστουγεννιάτικο bazaar του Συλλόγου στο Σχολείο.

Πρώτη μέριμνα η ασφάλεια των παιδιών στο εργαστήριο αυτό, να βρουν υλικά προδιαμορφωμένα και διαδικασίες ακίνδυνες, να έρθουν και να φύγουν όλα μόνο με ευχάριστη διάθεση. Δεύτερη φροντίδα, να μπορούν να απολαύσουν τη μικρή ενασχόληση, διαλέγοντας χρώματα κηρήθρας και σχέδια για τη διακόσμηση του κεριού. Τρίτη χαρά, να βλέπουν πόσα ακόμη πράγματα μπορούν να φτιάξουν με τα χέρια τους.

Και τώρα δουλειά, γιατί το μάτι του  Συλλόγου είναι άγρυπνο και το πλάνο φιλόδοξο...

Τρίτη 16 Νοεμβρίου 2010

Σαν το κεράκι.

Και λες, το πρώτο παράγωγο του ιστολογημένου ερασιτεχνισμού σου, που βγήκε ζεστό από τα χέρια σου, με τις χάρες και τα ελαττώματα του πρωτότυπου, πρέπει να το κάψεις, να το εξαϋλώσεις για να υπάρξει; Ποιά είναι λοιπόν η ουσία; η δημιουργία, το δημιούργημα ή ο καπνός από τα αποκαΐδια τους;

Η υπόσχεση της φλόγας. Αυτή είναι η απάντηση που σου δίνει η κηροπλαστική.

Παρατάσσεσαι έτοιμος μαζί με το δημιούργημά σου, να καείς και να λάμψεις με το σύνθημα της σπίθας. Κυρίως της σπίθας του άλλου, εκείνου που του προσφέρεις το μικρό σου τέχνημα για δώρο.

Πού να φτιαχνα και σπίρτα…Θα είχα κάψει το μισό σπίτι κι όλα μου τα δάχτυλα, μέχρι να καταλήξω σε ένα λογικό συμπέρασμα και να συμμαζευτώ.

Δευτέρα 15 Νοεμβρίου 2010

Μας μυρίστηκαν.

Αυτό πιστεύω. Ο ιχνηλάτης του κοπαδιού των καλαμαριών που έμπαιναν βράδυ Σαββάτου στον Όρμο του Αγ.Νικολάου, έφτασε μιαν ανάσα πριν εξαπατηθεί. Το στήσιμο του σκηνικού ήταν άψογο, η βραδιά έμοιαζε τέλεια για ένα χορταστικό φαγοπότι των κεφαλόποδων κοντά στην ακτή. Εκεί που η οπλισμένη καλαμαριέρα μου είχε ξεκινήσει τις επαναληπτικές ρίψεις στα 30-40 μέτρα, με στόχο τους πιο άπειρους και άπληστους ασπόνδυλους επισκέπτες.

"Hey, back off guys, it's a setup."

Τη γλίτωσαν. Κανένας τους δεν εμφανίστηκε στο ραντεβού της αναμέτρησής μας. Ίσως η υπερβολική σιγουριά εμένα και των ομοίων μου και η ασυνήθιστη ποσότητα φακών, τεχνητών δολωμάτων και φωσφόρου που μεταχειριστήκαμε, μας πρόδωσαν.

Έφυγα σε μία ώρα, σφυρίζοντας το Song of India, ενώ ένα όχι και τόσο φρέσκο καλαμάρι σιγοψηνόταν στα κάρβουνα στη διπλανή ταβέρνα.

Κυριακή 14 Νοεμβρίου 2010

Σκάλα σκάλα σ' ανεβαίνω.

Η εμπεριστατωμένη αυτή λαϊκή απεικόνιση έδινε συχνά διέξοδο στους χρόνους αναμονής στο συνοικιακό καθαριστήριο των παιδικών μου χρόνων, μέχρι να εντοπιστεί και να αποκαθηλωθεί το κατά περίπτωση σιδερωμένο κουστούμι, παλτό ή φόρεμα.

Τελικά, προσφέρει μια καμπύλη σαν την κατανομή του Gauss, όπου αν επαναλάβεις πολλές φορές ένα πείραμα, παίρνεις ένα σύνολο αποτελεσμάτων με μία μέση πιθανή τιμή. Η δεκαετία δηλαδή της ζωής που παρουσιάζει την υψηλότερη πιθανότητα αίσθησης επιτυχίας είναι τα 50's, που στατιστικά (και ιδανικά) συνδυάζουν τα πλεονεκτήματα της νεανικότητας και της ωριμότητας.

Η σκάλα της ζωής του χομπίστα σαπωνοποιού είναι μια αντίστοιχη περίπτωση, κατά την αντίληψή μου. Βρίσκομαι τώρα στη φάση που περιφέρομαι με το ποδηλατάκι της ανεμελιάς και της άγνοιας, πολύ μακριά ακόμη από τα πρώτα σταθερά βήματα ή την κατάκτηση της κορυφής. Θα τα καταφέρουμε όμως, ας είναι κι αυτό το μήλο της Εύας στη μέση...

Σάββατο 13 Νοεμβρίου 2010

Γιαβάς γιαβάς.

Γκελ, γκελ καϊκτσή, γιαβάς, γιαβάς...
Μες στης Πόλης τ' ακρογιάλι, μες στη σιγαλιά
μες στου Χαρεμιού τη λίμνη,
γκελ, γκελ καϊκτσή...

Να κλέψω τη Γκιουζέλ Χανούμ…
Σκλάβα μέσα στο κελί της κλαίει και θρηνεί
και ζητά τη λευτεριά της, γκελ, γκελ καϊκτσή...

Την ίδια αυτή όμορφη χανούμισσα, πολεμώ κι εγώ  να λευτερώσω με τα ερασιτεχνικά μου πονήματα. Να τη δω να φεύγει μέσα στους καπνούς ενός δικού μου κεριού ή στο άρωμα από ένα ποτήρι με το κόκκινο κρασί μου, σιγά σιγά.

Τόσο σιγά και σταθερά, όπως κωπηλατεί ο καϊκτσής ή όπως τo αεράκι στα πανιά του αποχωρίζει αυτόν και το πολύτιμο φορτίο του από τα στεριανά δεσμά.

Γιαυτό, έρχομαι καϊκτσής, γιαβάς, γιαβάς…

Παρασκευή 12 Νοεμβρίου 2010

Με το μάτι στο νερό.

Τριάντα χρόνια πριν, καλοκαίρι, βράδυ, στην προκυμαία του Βουρκαριού, στρωμένο μακρύ ξύλινο σπιτικό τραπέζι, πλάι στο νερό. Ψαράκια ημέρας, χταπόδι ψητό, σαλάτα, ψωμί, νερό και κρασί ρετσίνα. 

Ο οικοδεσπότης της βραδιάς (πάντα με το βλέμμα στο νερό για κανένα αλανιάρικο μεζέ) αντιλαμβάνεται μια σουπιά που αργοπλέει στα σκοτεινά μπροστά στο μώλο.

Μου τη δείχνει με το δάχτυλο, εγώ παιδί, και μου λέει: Τη βλέπεις; βάστα τη με το φακό να πάω να φέρω το καμάκι. Ο φακός πια τη φωτίζει κι αυτή μοιάζει σαν να πετάει μέσα στο διάφανο ρευστό.

Σε λίγο, το καμάκι είναι μακρύ και ευθύβολο, η σουπιά είναι πια δική μας. Στο τραπέζι όλοι επικροτούν το κατόρθωμα και συνεχίζουν κανονικά το φαγητό και τη βραδιά τους.

H ψαριά για να έρθει, συμπεραίνω από τότε, θέλει το μάτι και ο νους να είναι στο νερό κι όχι στη στεριά. Σιγά σιγά μαθαίνω πια και το κάνω πράξη. Ψαρεύοντας έρχεται η θάλασσα, που λέει κι ο ποιητής.

Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2010

Γαριδούλες για δόλωμα.

Τέρμα τ' αστεία. Ήρθε η ώρα της αλήθειας. Ένα καλό δόλωμα είναι τα πάντα για ένα καλό ψάρεμα. Και καλό ψάρεμα είναι  αυτό που σε βρίσκει πιο έμπειρο, πιο έτοιμο και πιο ευχαριστημένο από την προηγούμενη φορά.

Λοιπόν, σύμφωνα με διασταυρωμένες γνώμες κρυψίνοων ψαράδων, το καλύτερο (για τη δική μας περίπτωση) δόλωμα για ημερήσιο ψάρεμα από ακτή είναι η ειδικά μαριναρισμένη γαρίδα.

Η θάλασσα προσφέρει τις γαρίδες, η βιομηχανική αλιεία την φρεσκοκατάψυξη, η πείρα προτείνει την επεξεργασία: τις αφήνουμε σε χοντρό αλάτι για να σφίξουν διώχνοντας τα υγρά τους, λαδώνουμε και, τέλος, ζαχαρώνουμε για να αποκτήσουν σώμα και κρούστα.

Μια κρούστα νόστιμη και συμπαγή στο νερό, ελκυστική και αξιόμαχη απέναντι στα γλυκοτσιμπήματα των ψαρούκληδων.

Tip: Με το σουγιαδάκι των ψαρικών μας, τεμαχίζουμε σε μπουκιές, ανάλογες με το στόμα των πελατών που κολυμπάνε κοντά στο αγκίστρι μας.

Τετάρτη 10 Νοεμβρίου 2010

Φλούδες (κι) ελπίδες.

Διαβάζω: "Το πορτοκάλι έχει γλυκιά ή γλυκόξινη γεύση και είναι λιγότερο ή περισσότερο αρωματικό ανάλογα με την ποικιλία και την ποιότητα. Κάποια ελαφριά πικρή γεύση που παρατηρείται μερικές φορές οφείλεται σε ποσότητα αιθέριου ελαίου που έχει εισχωρήσει στη σάρκα.

Το πορτοκάλι είναι πλούσιο σε βιταμίνη C. Περιέχει επίσης σάκχαρα, κάλιο, ασβέστιο, φώσφορο, και βιταμίνη Α. Το αιθέριο έλαιο της φλούδας, των ανθών και των φύλλων χρησιμοποιείται στην αρωματοποία αλλά και στη ζαχαροπλαστική."

Θα μπορούσα άνετα να συμπληρώσω το λήμμα προσθέτοντας, κατόπιν των χθεσινών, ότι εκχύλισμα μεγάλης ποσότητας αιθέριου ελαίου (από δυσανάλογα πολλές, δηλαδή, φλούδες) σε αλκοολούχο ποτό, προκαλεί πονοκέφαλο στον τελικό πότη.

Πονοκέφαλος μικρότερος και για τον παρασκευαστή, παραμένει ο γρίφος της ιδανικής αναλογίας των κρίσιμων συστατικών στο ρακομελάκι του. Κοντά είμαστε...

Τρίτη 9 Νοεμβρίου 2010

Δοκιμή συνταγής.

Έφθασε η ώρα να μυρίσει το σπίτι από τον κόπο μας. Μια πρώτη δόση ρακόμελο σπιτικό να γίνει απόψε και να μείνει (όσο μείνει) στο ράφι με τα ποτά μας. Όσο για την τυποποίηση, η πρώτη ιδέα για την ετικέτα είναι έτοιμη, μένει να βρούμε γυάλινα μπουκαλάκια με κεφαλοφόρο φελλό.

Ας πετύχουμε τη συνταγή, να δοκιμαστούν και άλλα μυρωδικά, να μπούνε τα τελικά συστατικά στην ετικέτα και ως τότε, θα έχουμε βρει και τα υπόλοιπα. Τώρα, λοιπόν, φύγαμε για δοκιμές....χικ!...

Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2010

Ηρεμία στο βυθό.

Το γιγαντιαίο καλαμάρι, το υπερφυσικό χταπόδι, το θηριώδες κράκεν και τα άλλα σκοτεινά πλάσματα του βυθού, ας περιμένουν. Το Σαββατόβραδο που πέρασε, ήμουν ακόμη πολύ μακριά από την άκρη του μώλου που είχα προγραμματίσει. Θηρευτικές ακρότητες, όπως αυτές που περιγράφονται στις περιπέτειες του Πλοιάρχου Νέμο, δεν συνέβησαν ποτέ κατά την προχθεσινή βραδιά μου.

Όμως, αυτό ήταν μόνο μία αναβολή. Και πολύ σύντομη. Το κυνήγι των κεφαλόποδων έχει ξεκινήσει και είναι θέμα ημερών η πρώτη σύγκρουση. Αν βέβαια το θήραμα δεχθεί να εμφανιστεί το μοιραίο φθινοπωρινό βράδυ, στην πρόκληση της καλαμαριέρας μου.

Κυριακή 7 Νοεμβρίου 2010

Σκέψεις Ημέρας.

"Η Ελλάδα κληροδότησε στην Ευρώπη όχι μόνο τη δημοκρατία και την ιδιότητα του πολίτη, αλλά και την πολιτική οργάνωση που συνδέει στενά τις δύο αυτές έννοιες- κατάφερε όμως ταυτόχρονα, χάρη σε αυτή την επαναστατική επινόηση, να αποσπάσει τον άνθρωπο από τους φυσικούς περιορισμούς, από το πνεύμα της φυλής, από την κοινωνική σφαίρα- με δυο λόγια από το περιβάλλον γέννησής του και την απλή ανθρώπινη κατάσταση, για να τον μεταμορφώσει στον ευτυχισμένο δημιουργό μιας κοινότητας που συγκροτείται κατόπιν απόφασης, δηλαδή ως επινόημα."

Martine Meheut, L' invention du bonheur. Philosophes et maitres de vie a Athenes.

Κυριακή μεσημέρι στην Ιουλίδα, μετά την ψήφο, δίπλα από το βαρελάκι της γνώσης που κοιμίζει το κρασί μας...

Σάββατο 6 Νοεμβρίου 2010

Φυτίλι με περιεχόμενο.

Διαβάζω: "Η ευρεία χρήση του μολύβδου στη Ρώμη ακόμη και στα μαγειρικά σκεύη είχε ως αποτέλεσμα την απορρόφησή του από το δέρμα και το πεπτικό σύστημα και κατ' αυτόν τον τρόπο τη χρόνια δηλητηρίαση από το μόλυβδο με επίδραση στο νευρικό σύστημα, κατάσταση που θεωρήθηκε ως ένας από τους παράγοντες της βαθμιαίας παρακμής της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας."

Και προσθέτω ότι κι εμείς, αμετανόητοι χιλιάδες χρόνια μετά, εξακολουθούμε τη χρήση του σύρματος μολύβδου ως σπονδυλική στήλη των φυτιλιών για κεριά, για τη βελτίωση της στερέωσης, της διάρκειας και της ποιότητας της φλόγας.

Δυσκολεύτηκα σήμερα να πείσω κηροπωλεία, κηροπλαστεία, εμπορικά σπάγγων και σχοινιών, ακόμη και καταστήματα με κλωστές και νήματα της Αγοράς, προκειμένου να μου δώσουν ένα κατάλληλο βαμβακερό νήμα για φυτίλι, χωρίς "συρματάκι για κεριά". Τα κατάφερα, όμως τι να πώ...

Είμαστε τρελλοί εμείς οι Ρωμαίοι!

Παρασκευή 5 Νοεμβρίου 2010

Safety Rules.

Όταν αναλαμβάνεις να σχεδιάσεις ένα οικιακό εργαστήριο σαπωνοποίησης, οφείλεις να ακολουθείς πιστά τους κανόνες ασφαλείας για την οργάνωση και τη λειτουργία του.

Κανόνας 1ος:  Όλες οι α' ύλες της σαπωνοποποίησης φυλάσσονται σε ξεχωριστό κλειστό χώρο, μακριά από την πρόσβαση των μικρών και με πινακίδες επισήμανσης κατανοητές από ανύποπτους μεγάλους.

Ο μεστός στίχος του καλλιτέχνη Kid Creole δείχνει και την αξία της επαναλαμβανόμενης προφορικής επισήμανσης:

Doris, You can take my Frosted Flakes
Doris, You can take my Shake 'N' Bake
Doris, You can take my Burger king
Doris, You can take my Ring Ding

[Chorus]
But Don't don't don't Don't take my Coconuts
Don't don't don't Don't take my Coconuts
Don't don't don't Don't take my Coconuts
Don't don't don't Don't take my Coconuts

Σεβασμό οφείλουμε, τέλος, στον καλλιτέχνη που προτιμά να βγάζει το λάδι απευθείας από τις δικές του Coconuts και να μην επαφίεται όπως εμείς στο Coconut Oil του εμπορίου.

Πέμπτη 4 Νοεμβρίου 2010

Σε στάση προσοχής.

Όρθιος στην ψάθινη καρέκλα του, ο αρχετυπικός συνάδελφος της μουσειακής φωτογραφίας, κερδίζει απόσταση από το δάπεδο για να πετύχει το απαιτητό ύψος της λαμπάδας-τάματος.

Κάθε κουταλιά λειωμένο μελισσοκέρι προσδίδει ένα νέο στρώμα γύρω από το βαμβακερό φυτίλι του, μέχρι το τελικό αποτέλεσμα να αντέχει στο μάτι, στο χέρι και στη φλόγα.

Εμείς για αρχή, πάντως, θα παίξουμε στην κατηγορία: Επιτραπέζια Διακοσμητικά Κεριά 5-25cm.

H πρωτόλεια τεχνική μας και η διαρύθμιση του οικιακού μας εργαστηρίου δεν επιτρέπουν προς το παρόν τέτοιους φιλόδοξους ακροβατισμούς. Αργότερα όμως...

Τετάρτη 3 Νοεμβρίου 2010

The Perplexed Cellarman.

Εμείς οι μικροοινοποιοί απολαμβάνουμε, αυτή την εποχή, το αργό κύλισμα του χρόνου ωρίμανσης του κόπου μας, συζητώντας και λύνοντας γρίφους από τη ζωή των παλιών κελαριών, όπως αυτός από το: The Canterbury Puzzles and Other Curious Problems, by Henry Ernest Dudeney.

Here is a little puzzle culled from the traditions of an old monastery in the west of England. Abbot Francis, it seems, was a very worthy man; and his methods of equity extended to those little acts of charity for which he was noted for miles round.

The Abbot, moreover, had a fine taste in wines. On one occasion he sent for the cellarman, and complained that a particular bottling was not to his palate.

"Pray tell me, Brother John, how much of this wine thou didst bottle withal."
"A fair dozen in large bottles, my lord abbot, and the like in the small," replied the cellarman, "whereof five of each have been drunk in the refectory."

"So be it. There be three varlets waiting at the gate. Let the two dozen bottles be given unto them, both full and empty; and see that the dole be fairly made, so that no man receive more wine than another, nor any difference in bottles."

Poor John returned to his cellar, taking the three men with him, and then his task began to perplex him. Of full bottles he had seven large and seven small, and of empty bottles five large and five small, as shown in the illustration. How was he to make the required equitable division?

He divided the bottles into three groups in several ways that at first sight seemed to be quite fair, since two small bottles held just the same quantity of wine as one large one. But the large bottles themselves, when empty, were not worth two small ones.

Hence the abbot's order that each man must take away the same number of bottles of each size.

Finally, the cellarman had to consult one of the monks who was good at puzzles of this kind, and who showed him how the thing was done. Can you find out just how the distribution was made?

Τρίτη 2 Νοεμβρίου 2010

Συγκριτική μετρολογία.

Σε μία από τις θυρίδες ασφαλείας του Bureau International des Poids et Mesures των Σεβρών, φυλάσσεται από τα 1880 το πρότυπο χιλιόγραμμο, θεμελιώδης μονάδα μάζας του SI. Είναι ένας κύλινδρος, κράματος 90% λευκόχρυσου και 10% ιριδίου.

Από τους περιοδικούς ελέγχους προκύπτει ωστόσο, ότι το πρότυπο χιλιόγραμμο παρουσιάζει σταδιακή μείωση της μάζας του, ως προς τα επίσημα αντίγραφα, με ρυθμό 0.5μg ανά έτος. Ελάχιστης ίσως σημασίας απόκλιση, αλλά για απόλυτη ακρίβεια, ούτε στις Sevres δεν συζητούν ακόμη. 

Άρα, η τυπική επιτραπέζια ψηφιακή ζυγαριά 0-5kg, ακρίβειας γραμμαρίου, που καταλήγω να προμηθευτώ για τη ζύγιση των α' υλών της φόρμουλας των σαπουνιών μου, παραμένει με άνεση η πιο αξιοπρεπής λύση για τις ανάγκες μου. 

Δευτέρα 1 Νοεμβρίου 2010

Με 13 βότανα;

Τέσσερις ημέρες αναζητούσα τα μυστικά μιας χειμωνιάτικης μικροαπόλαυσης στα χωριά της ορεινής Αρκαδίας. Ένα ρακόμελο για το λαιμό, την καρδιά, τη ζεστασιά και την παρέα. Ρώτησα ανθρώπους, έψαξα σε παντοπωλεία, μίλησα με μελισσοκόμους των ελατόδασων και οδηγήθηκα στην απάντηση, χάρι σε μία Κρητική ρίζα του http://www.treislaloun.gr/.

Προμηθεύτηκα τσίπουρο από αγρότες του Μαίναλου, μέλι από τις καστανιές στο φαράγγι του Λούσιου και απαρίθμησα αποκαλύπτοντας(;) ένα ένα τα 13 βότανα και αρωματικά του καλά φυλαγμένου ως τα τώρα μυστικού:

Κανέλλα, γαρύφαλλο, φλούδα πορτοκαλιού, φασκόμηλο, θυμάρι, θρούμπι, βουνίσιο τσάι, κύμινο, γλυκάνισο, βασιλικός, ματζουράνα, φλισκούνι, αψιθιά.

Τώρα ένα γυάλινο μπουκάλι με βαρύ σφαιρικό πώμα περιμένει καθαρό τα πρώτα δείγματα των μειγμάτων μου. Τι να πω, θα βγει ποτό να δυναμώσει το αίμα μας ή αντικουνουπική αλοιφή για όλη την οικογένεια;